Θα μπορούσε να είναι ακόμα ένα κείμενο για το TedxAthens. Είναι η ένατη χρονιά του θεσμού: 12 ομιλητές, 3 σκηνές, ο χώρος-ορόσημο του ΚΠΙΣΝ και μια μεγάλη διοργάνωση που έγινε sold out από νωρίς, με το αθηναϊκό κοινό να διψά για ιδέες… Ποιο ήταν λοιπόν το φλέγον και ασυνήθιστο ζήτημα για φέτος, που έκανε χιλιάδες κόσμου να ροβολήσει προς τα νότια; Ακριβώς το αντίθετο απ’ το κοινώς αναμενόμενο και τις προηγούμενες θεματικές του - το φετινό TedxAthens μίλησε για το «Ordinary», το συνηθισμένο δηλαδή, το καθημερινό, τις ιστορίες της διπλανής πόρτας.
Ανάμεσα σε ένα πλήθος ομιλιών, διαλείμματα για καφέ και μπόλικο networking, είδαμε τον δήμαρχο μιας μικρής επαρχιακής πόλης να μιλά για το πώς διαχειρίζεται μια πόλη-πρότυπο, πώς ρυθμίζει τα καθημερινά της θέματα. Ο Δημήτρης Παπαστεργίου, δήμαρχος Τρικκαίων από το 2014, έχει επανδρώσει την πόλη του με έναν λίγο παράδοξο τρόπο.
Ξεκινώντας από το ιστορικό κάστρο των Τρικάλων, η πρωτοβουλία παίρνει κοινωνικό χαρακτήρα. Αντί να το αφήσουν να στέκει σαν ένα ακόμη μακρινό μνημείο, το γέμισαν με παιδιά και οικογένειες προσφύγων, εκτελώντας έτσι το σκοπό του – όχι ως ένα ακόμη σωρό από πέτρες, αλλά ως «ένα τόπο προστασίας και σύζευξης πολιτισμών». Από την άλλη, τα έσοδα από το «Μύλο των Ξωτικών», τη διάσημη χριστουγεννιάτικη ατραξιόν της πόλης, μετατράπηκαν σε κιτ ρομποτικής – ιδανικό εργαλείο σύνδεσης των παιδιών της πόλης με την τεχνολογία αλλά και με τους ίδιους τους καθηγητές τους.
Το σημαντικότερο, όμως, για τα «κατορθώματα» των Τρικαλινών είναι πως δεν μένουν μόνο σε τρανταχτές επικεφαλίδες και τεχνολογικά πλαίσια, αλλά αφορούν όλη τους τη φιλοσοφία. Για παράδειγμα, οι μετακινήσεις τους γίνονται σε σημαντικό βαθμό με ποδήλατα, ενώ υπάρχουν ποδηλατοδρόμοι, οι οποίοι οριοθετούνται από μια απλή λευκή γραμμή. Το κάπνισμα απαγορεύεται (πραγματικά) στους κλειστούς κοινόχρηστους χώρους και οι νέοι άνθρωποι, καπνιστές ή μη, επιστρέφουν στη θεσσαλική πόλη για να την καλλιεργήσουν, με την υποστήριξη της ίδιας της κοινότητας.
Και όλα αυτά ενώ στα Τρίκαλα είναι απλά Δευτέρα. Συνηθισμένες κινήσεις από απλούς ανθρώπους, που όταν όμως γίνονται συλλογικά οδηγούν σε εντελώς ασυνήθιστες, σχεδόν μοναδικές, συνθήκες. Κατά μία έννοια, «Κάν’ το όπως τα Τρίκαλα» (όπως λένε και οι ίδιοι στο μότο τους). Η πόλη σου θα γίνει σίγουρα πιο έξυπνη – όχι με τα mega-bps του δικτύου και τη στενή έννοια του όρου, αλλά με ανθρώπους που πατούν το «off» σε όποια νοοτροπία στρέφεται εναντίον τους, με ανθρώπους που ξεκινούν να δημιουργούν. Άλλωστε, αν δεν είσαι εσύ αυτός που θα κάνει την αρχή, γιατί να είναι κάποιος άλλος;