Η Caroline May μιλά για την έκθεση που επιμελείται στη γκαλερί Vamiali's και τη σχέση της τέχνης με τη διαδικασία ενηλικίωσης και αυτογνωσίας, αλλά και τις έμφυλες ταυτότητες.
Ποιος είναι ο Peter Berlin και με ποιόν τρόπο σε ενδιαφέρει η συνάντηση μαζί του μέσω της έκθεσης;
Ο Peter Berlin είναι φωτογράφος, καλλιτέχνης, μοντέλο, σκηνοθέτης και σχεδιαστής μόδας και gay icon της δεκαετίας του '70. Φωτογράφιζε ο ίδιος τον εαυτό του και και έτσι τα όρια "του πραγματικού" εαυτού του και της περσόνας είναι ρευστά. Αυτό συμβαίνει συχνά με ένα μέσο όπως η φωτογραφία, που τα όρια του αυθόρμητου, του "πραγματικού" και του στημένου/ κατασκευασμένου είναι συχνά δυσδιάκριτα ιδιαίτερα όσον αφορά το πορτρέτο.
H έκθεση δανείζεται τον τίτλο της από ένα έργο της Mariah Garnett που αναφέρεται στον Peter Berlin περισσότερο ως έννοια, σαν μια μεταφορά για την επιθυμία, τονίζοντας την παρόρμηση να “συναντηθούμε με τους ήρωες μας” ως διαδικασία ενηλικίωσης και αυτογνωσίας. Μέσα από τις συναντήσεις αυτές, πραγματικές ή φανταστικές, επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας όπως και τους λόγους που κάνουμε τέχνη.
Είναι ενσυνείδητο το ότι το επίθετό σου συμπεριλβάνεται, σαν λογοπαίγνιο ίσως, στον τίτλο της έκθεσης;
Όπως σου είπα, ο τίτλος της έκθεσης είναι ο τίτλος ενός από το video της Mariah Garnett - τον διάλεξα γιατί πιστεύω ότι αποδίδει την ιδέα της έκθεσης. Δεν μου πέρασε καθόλου από το μυαλό ότι χρησιμοποιώ το επίθετό μου, όταν όμως μου το επισήμαναν κάποιοι θεώρησα ότι υποσυνείδητα η έκθεση αφορά πολλά από τα θέματα που με απασχολούν σε καλλιτεχνικό αλλά και βαθιά προσωπικό επίπεδο. Πάντως έχει πλάκα που είναι στον τίτλο.
Με ποιόν τρόπο επέλεξες τους καλλιτέχνες και πώς συνομιλούν τα έργα με τον Peter Berlin και μεταξύ τους;
Επέλεξα καλλιτέχνες που δεν οριοθετούν τη δουλειά τους σε ένα κλειστό πλαίσιο έξωθεν ορισμένο. Αντίθετα, έχουν μια διάθεση καχυποψίας απέναντι σε ορισμούς, βεβαιότητες, δυαδικότητες. Θέτουν προβληματισμούς (χωρίς απαντήσεις) και τους ενδιαφέρει μια επανάκτηση ενός ανοιχτού πλαισίου στο οποίο ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει τη μοναδικότητα του, τις εμπειρίες και την οπτική του.
Τον Neal Tait τον πρωτογνώρισα όταν τον δείξαμε σε μια ομαδική στο THE APARTMENT και μου άρεσε η γεμάτη θαυμασμό αλλά και βαθύ κυνισμό ματιά του απέναντι στους "μεγάλους" ζωγράφους. Ουσιαστικά χλευάζει τον κανόνα και πιέζει για μια ιδιοσυγκρασιακή ζωγραφική που αποδέχεται χωρίς ενοχή τα δάνεια από τους μεγάλους ζωγράφους.
Ο Payl Mpaghi Sepuya ενδιαφέρεται για το πώς η φωτογραφία αναπαριστά και ξετυλίγει την δική του ταυτότητα εκθέτοντας τους μηχανισμούς της δημιουργίας εικόνων.
Για τη Mariah Garnett η διαδικασία επεξεργασίας εικόνων και αρχειακού υλικού γίνεται πιο προσωπική, τη χρησιμοποιεί για να αποκωδικοποιήσει τη σχέση με τον πατέρα της, τη σεξουαλικότητα της και την κοινότητα, και να βρει τη δική της φωνή.
Μέσα από το έργο σου έχεις εστιάσει στα στερεότυπα του βλέμματος σε σχέση με το φύλο και την ταυτότητα. Πώς ο προβληματισμός αυτός επεκτείνεται μέσω της επιμέλειας αυτής;
Θεωρώ την επιμέλεια αυτή μέρος της δουλειάς μου, έπεκτασή της κατά κάποιο τρόπο. Είναι φυσιολογικό να κοιτάς και να ψάχνεις τι κάνουν καλλιτέχνες που έχουν παρόμοιους προβληματισμούς. Με ενδιαφέρει να μελετώ και να γνωρίζω άλλους καλλιτέχνες, με ενδιαφέρει το σκεπτικό τους, οι προβληματισμοί τους, η διαδικασία παραγωγής του έργου τους - κατά μια έννοια με κοινωνικοποιεί και δίνει τροφή στη δική μου καλλιτεχνική δουλειά. Η επιμέλεια είναι μια ακόμα μορφή διαλόγου μαζί τους.
Έχεις δουλέψει εδώ και κάποια χρόνια πάνω στις έμφυλες ταυτότητες και την αναπαράσταση, ζητήματα που τελευταία βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μεγάλων εκθέσεων και πολιτιστικών θεσμών. Γιατί θεωρείς ότι τα ζητήματα αυτά έχουν επικαιρότητα στις μέρες μας και με ποιόν τρόπο σε ενδιαφέρουν εσένα τη δεδομένη στιγμή στη δουλειά σου; Έχει αλλάξει το σημείο εστίασής σου μες στα χρόνια;
Νιώθω πως ζούμε σε μια εποχή που έχουν κλονιστεί οι βεβαιότητες και η πίστη μας στους "σοφούς". Έτσι ο τρόπος που βλέπουμε την ιστορία έχει αλλάξει, δεν υπάρχει μια ιστορία, ένα κυρίαρχο μοντέλο, μια συλλογική ταυτότητα. Έτσι τώρα υπάρχει η ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια προβληματισμοί, αμφισβητήσεις και ανολοκλήρωτες προτάσεις που ίσως οδηγήσουν σε κάτι πιο ανοιχτό, πιο πολυσυλλεκτικό και πιο αντιπροσωπευτικό όχι μόνο σε θέματα ταυτότητας και σεξουαλικής επιθυμίας, αλλά και σε επίπεδο συλλογικότητας, κοινωνικής αναμόρφωσης και οργάνωσης.
Όσον αφορά στη δική μου δουλειά, το σημείο εστίασης μου δεν έχει αλλάξει, αλλά παίρνει διαφορετικές αποχρώσεις. Στην τελευταία μου δουλειά, χρησιμοποιώ εικόνες/πορτρέτα νέων ανδρών από περιοδικά στα οποία σβήνω τα χαρακτηριστικά του προσώπων εκθέτοντας τη μηντιακή προώθηση του "νέου αρσενικού". Πρόκειται πάλι για μια κριτική στην τέλεση, αναπαράσταση και εκπλήρωση του ανδρισμού.
INFO
Vamiali's Σάμου 1, Μεταξουργείο, 2105228968,
www.vamiali.net
Μέχρι 29 Ιουλίου.
