Το wow effect είναι το μόνο σίγουρο καθώς αντικρίζεις αυτήν την ιδεατά καδραρισμένη live καρτ ποστάλ της Ακρόπολης με το φωτισμένο αστεροσκοπείο στο πλάι. Ο ουρανός είναι σκοτεινός, ο Παρθενώνας λάμπει, η τεράστια μισή κεφαλή της θεάς Αθηνάς από τον γλύπτη Βασίλη Σακή πάνω από το μπαρ δίνει τέλεια art πάσα στη χάρη του, ο γρανίτης και το μαύρο που επικρατούν στο χώρο προβάλλουν υποβλητικά το αρχαίο κλέος, ο φωτισμός γράφει διαμορφωμένος πολύ σωστά, η μουσική –ηλεκτρονική με έθνικ απόηχους– υποβλητική στις 10 το βράδυ Τετάρτης που πήγα εγώ... Αυτή η νέα dark side of the lux βερσιόν του θρυλικού «Privilege» είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν, και από άποψη χώρου τουλάχιστον θα μπορούσε να εξελιχτεί σε εμβληματικό bar-restaurant με διεθνή αίγλη, τώρα που η Αθήνα είναι πλέον ανεβασμένος προορισμός ακόμη και για χειμωνιάτικες vacations. Τα τραπέζια όλα σχεδόν γεμάτα, στιλάτα, με τη σαμπανιέρα ενσωματωμένη στο κέντρο να σε υποδέχεται με επώνυμο ποιοτικό νερό.
Ο κόσμος; Από famous του Τύπου και της μόδας, καλοντυμένη beautiful νεολαία αλλά και μεγαλύτερους που το στιλ τους μου θυμίζει βραδιές στα μπουζούκια. Μπερδεύτηκα... Αλλά πιο πολύ με μπέρδεψε στη συνέχεια η μουσική στο DJ set, με ωραία ελληνικά κομμάτια μεν, ήρεμα και πιο «όπα», που δεν καταφέρνουν πάντως να λειτουργήσουν παρασέρνοντας τον κόσμο σε ένα «Greek music party», όπως ενδεχομένως σκόπευαν. Ούτε για χάπενινγκ που έχουμε ζήσει παλιότερα στο «Sea Satin» είναι το «Privilege» ούτε για φάση πίστας.
Το μουσικό του πρόγραμμα έχει μεγάλο εύρος, αλλάζει DJ και στιλ ανάλογα με την ημέρα, και πιστεύω ότι είναι καλύτερα να διαλέξει το δρόμο του υποβλητικού tempo που με τον κρυστάλλινο ήχο των ηχείων δίνει ρυθμό και υλοποιεί αυτό που έλεγε ο ανατρεπτικός σεφ Marco Pierre White, ότι δηλαδή «τα εστιατόρια είναι τα clubs του 21ου αιώνα». Διότι, ναι, το φαγητό είναι μοντέρνο και καλό και μερικές φορές ιδιαίτερα ερεθιστικό. Ο Βασίλης Τσιλιχρήστος με τον Μανώλη Πλατή («Oozora») έχουν φροντίσει την κουζίνα, που την επιμελείται ο Νίκος Θωμάς («Simul») και τη μαγειρεύει ο βραβευμένος Κώστας Τερζούδης, παλιός συνεργάτης του «Τσίλι».
Ο κατάλογος κινείται σε μοντέρνα, κοσμοπολίτικα νερά, έχει αρκετά ωμά, μεσογειακά πιάτα, κρέας φυσικά και κάποιες ελληνικές καινοτομίες, διανθισμένες μερικές φορές με γιαπωνέζικα στοιχεία. Από το raw bar, λοιπόν, το μια σταλιά πικάντικο λαβράκι σεβίτσε ξεχωρίζει για τη ζωντάνια που του χαρίζει το μοσχολέμονο και τη διάχυτη αρωματική φρεσκάδα του κορίανδρου. Από κοντά ακολουθεί το καρπάτσιο του ίδιου ψαριού, σε έναν έξυπνο συνδυασμό με σάλτσα Bloody Mary, γλυκό αχινό και καπνιστό χέλι, και πρέπει να πω πως μου άρεσε πολύ το σερβίρισμά του σε μακρόστενη κεραμική πιατέλα γεμάτη σχέδια λουλουδιών, που δίνουν γιαπωνέζικη αύρα.
Καλό και το ταρτάρ από μοσχαρίσιο φιλέτο, με τραγανά αβγά ορτυκιού πάνω του, χρειάζεται όμως ένα πιο spicy καρύκευμα για να προβληθούν καλύτερα τα ατού του. Το δίχως άλλο η Αθηναϊκή είναι εντυπωσιακή, καθώς η πεσκανδρίτσα με λάχανο τουρσί έρχεται σε μορφή ντολμά μέσα σε εκτυφλωτικό μοβ λάχανο και κολυμπάει σε μια πολύ αρωματική βινεγκρέτ εσπεριδοειδών που ζωντανεύει το πιάτο με την εκρηκτική οξύτητά της. Μου έλειψε όμως το πλούσιο βελούδο της μαγιονέζας, που είναι συνυφασμένο με αυτό το πιάτο. Εκτίμησα πολύ το ριζότο κολοκύθας για την πλούσια, γλυκοφάγωτη γεύση του και την όμορφη και ουσιαστική γευστικά παρουσίασή του σαν ένα τοπίο με καβουρντισμένα φουντούκια και πασατέμπο, κρέμα γραβιέρας Νάξου και φυτεμένα φύλλα τηγανητού φασκόμηλου. Παρομοίως, μου άρεσε πολύ η σαλάτα που ντύνει ντομάτες, αγγούρια τουρσί, παξιμάδια χαρουπιού, ελιές, κρίταμο και καππαρόμηλα με έναν πολύ εκφραστικό καπνιστό ζωμό χωριάτικης.
Από τη θάλασσα διάλεξα φρέσκο βακαλάο (καλό το ψάρι) τεμπούρα, αλλά δεν με τρέλανε· η μαύρη κρούστα του δεν ήταν τραγανή, η μαγιονέζα wasabi δεν είχε την έστω διακριτική κάψα που περιμένεις, οπότε την παράσταση έκλεψαν τα ωραία τσιπς yuka της γαρνιτούρας. Το καρέ αρνιού ντελικάτο, η κοτολέτα μαύρου χοίρου πολύ ρουστίκ, κριτσανιστή και νόστιμη, θα σας πρότεινα όμως να μη σας σπάσουν πάνω της το αβγό που ποσάρεται στους 72°C, για να βουτάτε εσείς το κρέας μέσα στον κρόκο και να το χαίρεστε καλύτερα.
Τα γλυκά είναι από τα δυνατά χαρτιά του «Privilege». Ο εξωτισμός προσωποποιημένος σε λεπτές φέτες μάνγκο και παγωτό καρύδα, τα τραγανά σου του προφιτερόλ με σοκολάτα και παγωτό αλμυρής καραμέλας αλλά και το φινανσιέ φιστικιού με γκανάς λευκής σοκολάτας και ψυχεδελικά ζωγραφισμένες μαρέγκες είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Βγαίνοντας στο διάδρομο της εξόδου, βλέπεις κίονες, ημικίονες και ανάποδα κιονόκρανα με άλλο μάτι, επιβεβαιώνοντας την arty διάθεση που πλανιέται καθώς και τις αναφορές σε παλιά κλαμπ της Νέας Υόρκης με το εξωτικό bellboy και τη λευκή του στολή με το φέσι.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 3/12.
PRIVILEGE RESTAURANT & COCKTAIL BAR Βουτάδων 6, Γκάζι, 2289200000, 6944318834. Ωράριο λειτουργίας: Aπό το απόγευμα. Τιμή: € 35-50 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: valet service και στους γύρω δρόμους.
