Vittoria Gati

Η πρώτη μου αίσθηση μπαίνοντας στο «Vittoria Gatti» επιβεβαίωσε ό,τι περίμενα έχοντας ήδη δει τις πρώτες φωτογραφίες στη σελίδα του στο facebook: ένας χώρος στιλάτος, με γκράντε στοιχεία, που πολύ χαίρεσαι να κάθεσαι στα τραπέζια του. Τώρα όμως η σάλα του μαγαζιού έσφυζε από ζωή, καθώς ήταν γεμάτο ως επί το πλείστον από νεανικές παρέες, που χαίρονταν την έξοδό τους γελώντας και μιλώντας ζωηρά, και οι μαύρες μουσικές που ακούγονταν (όχι χωρίς λίγη ντίσκο) ταίριαζαν κι έδιναν ρυθμό στη φάση. Οικογενειακές συνάξεις, φιλενάδες μόνες τους, κόσμος να πίνει τα ποτά του στο μπαρ τσιμπολογώντας, με τους μη καπνιστές να υπερισχύουν των καπνιζόντων που κάθονται στο τζαμωτό, συνθέτουν το κοινό του «Vittoria Gatti».

Σε αυτό βοηθάει επίσης η sleek διακοσμητική γραμμή που δημιούργησε ο interior designer James Charles της Desani στον ψηλοτάβανο χώρο, με ένα μητροπολιτικό ντεκόρ που αξιοποιεί νεοκλασικά στοιχεία, όπως οι λευκοί εντυπωσιακοί κίονες με χρυσές άκρες, καρέκλες με οργανικά σχήματα σε ροζ και βεραμάν βελούδο με ματ χρυσά πόδια, τραπέζια από πράσινο μάρμαρο και γενικώς… χρυσό παντού, στα φωτιστικά, στην κουπαστή της σκάλας, στους νιπτήρες, που δεν σπάει όμως την ισορροπία και δεν γέρνει στο nouveau riche. Ο Γιώργος Παπακώστας δημιούργησε ένα χώρο που «γράφει», αξιοποιώντας επιτυχημένα τη διεθνή του εμπειρία σε διάσημα εστιατόρια της Νέας Υόρκης και της Ευρώπης (τον θυμάμαι ως στιλάτο μετρ στο ωραίο «Mercer Kitchen» του Jean George Vongerichten στο Μανχάταν).

Όσο για το όντως περίεργο όνομα του μαγαζιού, το Gati προκύπτει από τα αρχικά των ονομάτων των τριών αδερφών Παπακώστα και του πατέρα τους Γιάννη, μορφής της εστιατορικής σκηνής της Αθήνας, και το πρώτο συνθετικό είναι φόρος τιμής στη Vittoria Arduino, τη μηχανή εσπρέσο του οικογενειακού εστιατορίου «Casa di Pasta» στη Σπευσίππου, που τόσο είχε εντυπωσιάσει τον –μικρό τότε– Γιώργο.

Καθισμένος στο γωνιακό στρογγυλό καναπέ με το πολύ ωραίο γεωμετρικό print, σκέφτομαι ότι το μαγαζί θα είναι κούκλα και την ημέρα, με το φως να το λούζει μέσα από τις τόσες τζαμαρίες, και αρχίζω να χαζεύω τον κατάλογο. Μοντέρνα τρατορία θυμίζει, καθώς συνδυάζει ιταλισμούς με κάποια crudo και σαλάτες με διεθνή αύρα, οπότε ξεκινάω με steak tartare. Έρχεται πολύ όμορφα χιονισμένο με τριμμένη παρμεζάνα να του δίνει φρουτώδες umami πάνω σε ωραία τραγανή μπρουσκέτα χωριάτικου ψωμιού· το ίδιο το κρέας, τώρα, κομμένο με το μαχαίρι σε κυβάκια, είναι πολύ νόστιμο, ορεκτικά αρτυμένο και με ταιριαστό άρωμα τρούφας. Η caponata, ένα γλυκόξινο λαδερό φαγητό με ωραίες εντάσεις και από τα πολύ αγαπημένα μου όπως την έχω χαρεί στον τόπο της, τη Σικελία, στο «Vittoria Gati» είναι πολύ πιο ήπια και της λείπει το νακ.

Η πίτσα είναι από τα δυνατά χαρτιά στο εστιατόριο του Παπακώστα, χάρη στη ναπολιτάνικη ζύμη, που ωριμάζει για πέντε ημέρες κι έρχεται στο τραπέζι τροφαντή και τραγανή στις άκρες και λεπτή στη μέση, με γεύση βαθιά σαν χωριάτικου ψωμιού – τόσο ωραία που παρακαλούσα να βγάλουν το απλό ψωμί του κουβέρ και να το αντικαταστήσουν με τη χάρη της, κάτι που έμαθα εκ των υστέρων ότι έγινε. Δοκίμασα δύο εκδοχές, την κλασική Margherita D.O.P., με ντομάτα, βουβαλίσια μοτσαρέλα, βασιλικό, και την Carciofi, με κρέμα αγκινάρας, fior di latte, provolone, μανιτάρια, ρόκα, ωραίο σαλάμι· μου άρεσε η δεύτερη πιο πολύ και θα γίνει καλύτερη τώρα που οι αγκινάρες είναι στην εποχή τους.

Οι προτάσεις των ζυμαρικών έχουν ραμμένη στην ούγια την έννοια του εμβληματικά κλασικού: carbonara, Bolognese, putanesca κ.λπ. Διάλεξα cacio e pepe, που η ωραία κρέμα με σπασμένο πιπέρι και πεκορίνο Σαρδηνίας είναι καλή, αλλά η αιχμηρή της δύναμη θα αναδεικνύονταν περισσότερο με ένα πιο απλό σχήμα πάστας από ό,τι η reginette, στο πληθωρικό στιλ της οποίας ταιριάζουν πιο ελαφριές σάλτσες. Όλα τα ζυμαρικά είναι φρέσκα και φτιάχνονται από τους σεφ του εστιατορίου. Η ποιότητά τους φτάνει στο peak στα ντελικάτα agnolotti, γεμιστά με βοδινό Wagyu, το οποίο μαγειρεύεται μαζί με ρικότα και δίνουν ένα φινετσάτο πιάτο με μεγάλη νοστιμιά κα τρυφεράδα. Στα κυρίως θα βρείτε και rib eye και φιλετίνια, κοτόπουλο παγιάρ και ψάρια. Διάλεξα short rib από Wagyu μαγειρεμένο για 24 ώρες και χάρηκα ένα comfort τρυφερούδι σερβιρισμένο με πλούσια σάλτσα κόκκινου κρασιού και καλό πουρέ. Τα παιδιά του σέρβις έχουν σωστά αντανακλαστικά και καλό θα ήταν να τα ρωτήσετε για τις λεπτομέρειες, διότι μερικά πράγματα μπορεί να μην υπάρχουν στον κατάλογο.

Το τιραμισού είναι κλασικό, αφράτο και με δυνατό καφέ, ενώ στην ωραία γλυκόξινη τάρτα λεμονιού με καμένη ιταλική μαρέγκα θα ταίριαζαν περισσότερο διάφορα κόκκινα φρούτα του δάσους από ό,τι το coulis που υπήρχε.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στη 1/2.

VITTORIA GATI Πλατεία Νυμφών 1, Γλυφάδα, 2108944491. Ωράριο λειτουργίας: All day. Τιμή: € 30-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.