Cash Revisited

Το έμπα στο καινούργιο «Cash Revisited» είναι μια έκπληξη για όσους είχαν συνηθίσει τον πολυτελή μινιμαλισμό του «Oozora». Το χολ της εισόδου είναι πλέον στρωμένο από πάνω έως κάτω με βελούδο σε κόκκινο της φωτιάς και, με τις χρυσοποίκιλτες κορνίζες που είναι κρεμασμένες στους τοίχους, το μεγαλοπρεπή πολυέλαιο και την εντυπωσιακή hostess, σε προϊδεάζει για μπουντουάρ φάση στα ενδότερα.

Το «Cash», που εδώ και χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς στη διασκέδαση της Κηφισιάς, είναι πλέον ένα music restaurant που φλερτάρει και με το καμπαρέ. Δεν υπάρχει μέρα που να μην υπάρχει μουσική περφόρμανς. Τρίτη, Τετάρτη και Σάββατο εμφανίζεται ο στιλάτος Αδάμ Τσαρούχης, ενώ Πέμπτη και Παρασκευή είναι οι μέρες της εκρηκτικής Νίνας Λοτσάρη. Ο Τσαρούχης σουινγκάρει με μπρίο και νοσταλγία και μας κερδίζει αμέσως με το ευγενικό φιζίκ και την τρυφεράδα της φωνής του. Από ελληνικά, όπως το «Άσε με να μπω» του Μαραβέγια και το σε δική του πρώτη εκτέλεση «Όπως μπαίνει ο χειμώνας», μέχρι Φρανκ Σινάτρα και Ντιν Μάρτιν, το πρόγραμμά του έχει ρυθμό κι ευγένεια. Ο ίδιος είναι αμπιγιέ και σεταρισμένος με το νέο ύφος του χώρου, τα μέλη της ορχήστρας όμως πρέπει να συντονιστούν στο πνεύμα του «Cash Revisited» (ήταν πρόχειρα ντυμένοι). Η Λοτσάρη, αληθινή σέξι ντίβα με φωνή μεγάλης γκάμας, τραγουδά κομμάτια σαν το «Αγάπα με» του Πουλόπουλου και το «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κόεν.

Μέσα στην ανερχόμενη τάση της ποιοτικής μουσικής διασκέδασης μετά ωραίου φαγητού, η κίνηση του «Cash» είναι ματ και θα ήταν σαφώς πιο ολοκληρωμένη αν είχαν προσέξει περισσότερο το concept του ντεκόρ. Τα παραδοσιακά γιαπωνέζικα διαχωριστικά shoji (λεπτά μπαμπού που πλέκονται μεταξύ τους οριζόντια και κάθετα), ενώ για το «Oozora» ήταν ό,τι έπρεπε, τώρα «κλοτσάνε» με το κόκκινο φως και τους πολυελαίους. Το καινούργιο concept είναι σαφές ότι προσελκύει μεγάλη γκάμα κοινού, οι ηλικίες και τα στιλ μπλέκονται με μεγάλη φυσικότητα, καθώς η νεολαία κάθεται άνετα στο ίδιο τραπέζι με τους μεγαλύτερους της οικογένειας, παρέες νέων έρχονται μόνες τους να διασκεδάσουν, καθώς το στιλ του μαγαζιού έχει γίνει εκλεκτικά παλλαϊκό και μπορεί οι τιμές να μην είναι φτηνές, αλλά είναι λογικές αν συνυπολογίσει κάποιος το πρόγραμμα.

Το καλό είναι, πάντως, ότι τα ποιοτικά στάνταρ της γεύσης παραμένουν ψηλά, αφού την κουζίνα έχει αναλάβει ο Χρόνης Δαμαλάς, που η παρόμοιας λογικής κουζίνα του στο «Ovac» («Cavo Tagoo» Σαντορίνης) μας ενθουσίασε το καλοκαίρι. Στο μενού του η Ιαπωνία κυριαρχεί και συμπληρώνεται με νότες Nikkei κι ελληνο-γιαπωνέζικου fusion, ενώ το fine dining μπλέκεται με το streetfood. Έτσι, λοιπόν, μπορείς να ξεκινήσεις με βελούδινη και πικάντικη σούπα αγκινάρας Ιερουσαλήμ με τρούφα και δίπλα της να ευχαριστηθείς mini sliders με ωραίο ψωμάκι μπριός και γευστικό μπέργκερ ή ακόμη bao με μαλακό soft shell crab σε πεντατράγανη τεμπούρα, γουακαμόλε και σάλτσα φιστικιού.

Οι Nikkei ιδέες του λένε: η τραγανή πατατοκροκέτα φρεσκάρεται επιτυχημένα με βασιλικό καβούρι και το σεβίτσε λαβράκι έχει ιντριγκαδόρικη ηλεκτρισμένη νοστιμιά. Στο κομμάτι του fusion υπάρχουν ντελικάτα αστέρια, όπως τα gyoza γεμιστά με κρέμα από σπανάκι και φέτα ή το εξευγενισμένα comfort ζουμερό χταπόδι με ντομάτα κονφί πάνω σε φινετσάτη κρέμα φάβας, με πράσινο κάρι και umami φλουδίτσες αποξηραμένης παλαμίδας. Περίμενα καλύτερο το συνδυασμό ψητής μελιτζάνας με miso με φέτα, ψητές πιπεριές και φουντούκια, αλλά ο... γάμος δεν δούλεψε.

Αν με ρωτήσετε, πάντως, ποιο είναι το καλύτερο έδεσμα στο «Cash Revisited», θα σας απαντήσω χωρίς κανένα δισταγμό το σούσι. Ό,τι κι αν δοκίμασα, dragon roll με χέλι και σολομό ή μοσχαρίσιο ταρτάρ με σπαράγγια και νοστιμιά παρμεζάνας, μανιταριών και τρούφας, ήταν άψογα τυλιγμένο και με επιτυχημένους συνδυασμούς υλικών, αλλά καλύτερο όλων βρήκα το τραγανό, ελαφρότατα τηγανισμένο ρολό σολομού ταρτάρ. Αφού σας προτείνω να μην ξεχάσετε το περιποιημένο τατάκι τόνου με φύκια hijiki και μια θεονόστιμη σάλτσα ponzu, θα σας πω πως αν η όρεξή σας τραβάει comfort, τα yakisoba noodles με ξελουριστή πάπια κονφί, σπανάκι, μανιτάρια shiitake, τζίντζερ και σάλτσα τεριγιάκι είναι ό,τι πρέπει. Το λαβράκι στον ατμό με dashi από jamon και νιόκι γλυκοπατάτας είναι δημιουργική και ντελικάτη σπεσιαλιτέ.

Στο γήπεδο του κρέατος, πάλι, το καλό rib eye συνοδεύεται από προκλητικές ψητο-τηγανητές πατάτες κι ερεθιστική μαγιονέζα με wasabi – δίπλα του σας προτείνω να βάλετε μανιτάρια ραγού· ο συνδυασμός είναι κόλαση. Τα επιδόρπια κινούνται σαφώς στο ίδιο ανεβασμένο επίπεδο με το φαγητό και ο ψητός ανανάς με κραμπλ αμυγδάλου και παγωτό βανίλια ή το κέικ λεμονιού με ναμελάκα λευκής σοκολάτας με φασκόμηλο, καραμελωμένο λεμόνι και παγωτό φιστίκι είναι πολύ καλές επιλογές. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το επαγγελματικό και με γνώσεις σέρβις, ενορχηστρωμένο από τον έμπειρο διευθυντή του «Cash» Νεκτάριο Ντάλα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 15/1.

CASH REVISITED Δηλιγιάννη 54, ­Κεφαλάρι, 2121004772. Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Δευτ. Τιμή: € 40-60 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Valet service.