Nikkei

Στο νέο του πόστο στο ισόγειο του ξενοδοχείου «St. George Lycabettus», το «Nikkei» είναι πιο party restaurant από ποτέ. Το διαπίστωσα την πρώτη φορά που πήγα, ένα Σάββατο πριν από τις γιορτές, και το βρήκα γεμάτο κόσμο της κοσμικής Αθήνας όλων των ηλικιών και γενικώς party animals, με τη μουσική να γκαζώνει αργά και να δημιουργεί κλαμπίστικη αίσθηση. Έπειτα είναι και οι Πέμπτες, που πάντα υπάρχει κάποιο μουσικό χάπενινγκ για να ανεβάσει την ενέργεια στα ύψη. Άλλοτε εναλλάσσονται DJs (Alexandros Christopoulos, Jason Wasabi, MANGATA) και άλλοτε οι βιρτουόζοι DuoViolins ή το σπέσιαλ –και λίγο drag– σόου των Starlets.

Στην τελευταία μου επίσκεψη όμως, μια Τρίτη, τα πράγματα ήταν cool και η μουσική είχε μαύρο τζαζ τέμπο. Δεν είναι εύκολο να φέρεις βόλτα ένα χώρο όπως αυτόν, ισόγειο μεν αλλά σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα, τα οποία ο Γιώργος Παντελούκας θέλησε να ενοποιήσει κάτω από την ιδέα μιας σπηλιάς· τα «βράχια» της περικυκλώνουν την ανοιχτή κουζίνα και το πάσο της στο έμπα, για να ντύσουν την πλάτη της μπάρας, τρία επίπεδα ψηλότερα, που φωτίζεται θεαματικά κι εναλλασσόμενα με κόκκινο-πορτοκαλί και ροζ-μοβ.

Η ίδια η μπάρα, τώρα, είναι διάφανη, γεμάτη νερό, βράχια και χρυσόψαρα κι έχει από πάνω της τα εμβληματικά φωτιστικά Beat Fat Pendant του Tom Dixon. Από το ταβάνι κρέμονται καπέλα φωτιστικών σε διάφορα σχήματα και χρώματα, ενώ τα πολύχρωμα νήματα –σήμα κατατεθέν πια του «Nikkei»– διατρέχουν με διάφορους τρόπους διακριτικά στο ταβάνι. Το see and be seen είναι απρόσκοπτο, ενώ όσοι θέλουν διακριτικότητα έχουν στη διάθεσή τους το ευρύχωρο πατάρι, όπου η διακόσμηση θυμίζει πολύ το χώρο της Λεβέντη σε πιο παλ χρώματα. Εκεί βρίσκονται και τα δύο καλύτερα τραπέζια του μαγαζιού.

Η μετακίνηση του εστιατορίου σε νέο χώρο συνοδεύτηκε και από μια άλλη σημαντική αλλαγή. Ο Θάνος Στασινός, που είχε την ευθύνη της κουζίνας, αποχώρησε και τη θέση του κατέλαβε επάξια ο sous chef Σπύρος Μαυροειδής. Έχει μάλιστα δημιουργήσει και μερικά ωραία δικά του πιάτα.

Ένα εξ αυτών είναι ένα σύνθετο ceviche, που παίζει με πολλές και διαφορετικές υφές, πολλές γεύσεις και λεπτομέρειες, οπότε για επεξηγήσεις μιλήστε με τον έμπειρο μετρ του μαγαζιού, τον –πάει για cult– Παντελή Μιχαλάκη. Εν προκειμένω το σπέσιαλ αυτό ceviche, εκτός από μαριναρισμένα σε ξινούτσικο leche de tigre μυλοκόπι και γαρίδες, έχει ωραία τραγανή τεμπούρα, καλαμαράκι που παιχνιδίζει στο στόμα μαζί με τη γλυκοπατάτα, το κρεμμύδι, το κουμκουάτ και το φρέσκο κόλιαντρο, με το πεντατράγανο καλαμπόκι cancha να δίνει το νακ.

Περνώντας σε πιο γιαπωνέζικα εδέσματα, σας προτείνω οπωσδήποτε το inside out ρολό με χέλι, που η ξινή δροσιά του από λεμόνι και αγγούρι έχει ως ωραίο αντίβαρο μια σάλτσα μπισκ με μαγιονέζα καπουτσίνο. Από τα δύο tiradito ξεχώρισα εκείνο του σολομού, μαριναρισμένου σε χυμό παντζαριού, κυρίως για την εξωτική, φρουτώδη νοστιμάδα της σάλτσας του με miso και λεμόνι yuzu. Σε αυτό του τόνου το ψάρι είναι πολύ καλό, αλλά η πολύ πικάντικη και ξινή σάλτσα δεν του ταιριάζει· απεναντίας είναι μια χαρά σε ένα συμπαθέστατο bao με πάπια Πεκίνου. Τo χοντροκομμένο ταρτάρ από μοσχάρι Galicia έχει γεύση πολύ μεστή, ενώ σίγουρα πρέπει να βάλετε στο τραπέζι αχνιστά και τηγανισμένα gyoza γεμισμένα με χοιρινό Pata Negra, που κάθονται σε μια κρέμα παρμεζάνας –επιτομή του umami–, με τρούφα και wasabi.

Περνώντας στα κύρια, το Chilean sea bass (χιλιανό λαβράκι), ψημένο άψογα με κορεάτικο λάχανο kimchi και κλωστές από καυτερό τσίλι, έχει αέρινο χυμώδη εξωτισμό. Έκπληξη αποτέλεσε το ξεκοκαλισμένο μπουτάκι κοτόπουλου, ψητό στη σχάρα ως ζουμερή dirty νοστιμιά με comfort επίπεδο· σερβίρεται με κρέμα πιπεριάς jalapeno και βούτυρο kimchi, τα οποία περίμενα πιο πικάντικα. Την κοτολέτα χοιρινού Pata Negra την περίμενα καλύτερη – παραψήθηκε και αποχυμώθηκε, δείχνοντας τα ατού της μόνο στο μικρό κομμάτι κοντά στο κόκαλο όπου το κρέας παρέμενε ζουμερό.

Σημειώστε ότι μπορείτε να συνοδεύσετε το φαγητό σας με τα ψαγμένα κοκτέιλ που έχουν σχεδιάσει ο Σπύρος Κερκύρας και η Μαίρη Ταλαιπώρου. Τα γλυκά λίγα και καλά. Το σορμπέ καρύδας ταιριάζει πολύ ωραία με σάλτσα από πράσινο γιαπωνέζικο τσάι matcha κι έχει δίπλα του «σφουγγάρι» πραλίνας με passion fruit. Το ίδιο καλά συντονίζεται το moelleux σοκολάτας, με καρδιά από dulce de leche, με το παγωτό αλμυρής καραμέλας και τη σκόνη καραμελωμένων φιστικιών.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 8/1.

NIKKEI Πλ. Δεξαμενής, Κολωνάκι, 2107239366. Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Δευτ. Τιμή: € 35-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.