Στην περσινή, πρώτη εμφάνιση του γαστρονομικού καλοκαιρινού εστιατορίου του «The Margi» ο Παναγιώτης Γιακαλής κέρδισε το στοίχημα. Φέτος συνεχίζει αναλόγως, ραφινάροντας ακόμη περισσότερο τις γεύσεις του, και δε σε αφήνει ασυγκίνητο.
Mε φανάρια, αέρινα υφάσματα και χαμηλότονο φωτισμό, στημένο σε μια εσωτερική αυλή κάτω από τα μπαλκόνια του ξενοδοχείου, βαμμένη στα χρώματα της τερακότας, το γαστρονομικό εστιατόριο του «The Margi» έχει μια αίσθηση ηρεμίας, ιδιωτικότητας, ιδανική για τετ-α-τετ. Καθισμένος σε κάποιο από τα λιγοστά τραπέζια που κυκλώνουν μια ελιά στο κέντρο του χώρου, που εντείνει την αίσθηση μεσογειακής εξοχής, θα ανακαλύψεις ότι φέτος που το «Patio» διανύει το δεύτερο καλοκαίρι του, a la carte δεν υπάρχει. Ο Παναγιώτης Γιακαλής, πατώντας σταθερά σε ιδέες που ξεχώρισαν πέρυσι και συμπληρώνοντάς τις με νέες εμπνεύσεις, διοχετεύει τη μαγειρική του αισθητική/τεχνική σε δύο menu degustation, το ένα με ελληνικές και το άλλο με ευρύτερα μεσογειακές αναφορές.
Αν δίνει κάτι πάνω απ’ όλα το στίγμα της κουζίνας, αυτό είναι η φινέτσα. Τα πιάτα, με εναλλαγές και σωστά τοποθετημένες εντάσεις, κουμπώνουν όμορφα το ένα με το άλλο σε ένα κομψό ντεφιλέ με ωραίο τέμπο. Στα πρώτα, μικρά απεριτίφ ξεχωρίζει το σοκολατάκι –λευκή σοκολάτα γεμιστή με καρότο, τζίντζερ και λίγο αβγοτάραχο– ενώ πολύ ενδιαφέρουσα, επίσης σε λογική amuse bouche, είναι κι η γοητευτικά γλυκόξινη γκασπάτσο φράουλας με αποξηραμένες φράουλες σε όσμωση με λευκό κρασί, που εμπλουτίζεται με φουντούκι, λάδι από σχοινόπρασο και «βραχάκια» γιαουρτιού.
Η κρέμα αχινού με αφρό από ούζο και λεμόνι είναι από τα πιο λεπτεπίλεπτα πιάτα, ενώ στα χτένια, «καρβουνιασμένα» με φύκι νόρι, κεντάει ένταση, γλύκα και χαρακτήρα μια πυκνή μαρμελάδα ντομάτας-τσορίθο. Ο αστακός, ελάχιστα αλλαγμένος σε σχέση με πέρυσι, με νότες εσπεριδοειδών, σου μένει και πάλι στο μυαλό: τόσο η μικρή πανακότα καρότου-καρύδας όσο και σαλάτα με μάγνκο, κόλιανδρο και δυόσμο τον ποτίζουν φινετσάτο εξωτισμό και του πάνε φοβερά. Σε σχέση με την πραγματικά ωραία ισορροπία του τρυφερού μπακαλιάρου σε κρούστα λιαστής ντομάτας με αγκινάρες από τη φάρμα του ξενοδοχείου κι ένα εκπληκτικό αβγολέμονο αρωματισμένο με μάραθο, η γλώσσα με σος από σέσκουλα και χαβιάρι oscietra μένει πίσω – το ίδιο το ψάρι δεν εντυπωσιάζει και ο συνδυασμός, παρά την όμορφη φυτικότητα του σέσκουλου, δεν έχει ανάλογη σπίθα.
Οι στηθοπλευρές με κρέμα από ταμάρινθο με πουρέ μανιταριού και μαύρο σκόρδο και «μαλλιά» από μοσχάρι που μαρινάρεται και μετά τηγανίζεται, είναι βαθιά νόστιμες, αντικατοπτρίζουν όμως μια πιο ρουστίκ, λιγότερο σοφιστικέ πλευρά του Γιακαλή. Κι εκεί έρχεται το ζουμερό αρνί με τα αέρινα, εξαιρετικά λεπτεπίλεπτα ραβιόλι πατάτας με γέμιση από πουρέ μελιτζάνας – ιδίως εκείνες οι φανταστικές φετούλες από ημιαποξηραμένο ροδάκινο το απογειώνουν.
Ύστερα από τρία ωραία τυριά (Σαν Μιχάλη, ιταλικό μπλε τυρί που παλαιώνει σε κρασί κεντημένο με κομματάκια κράνμπερι και καμαμπέρ), θα σου φέρουν ένα φανταστικό προεπιδόρπιο που δένει παγωτό από ξινόγαλα με φιστίκι Αιγίνης και αποξηραμένα κεράσια σε σος καραμέλας-φιστικιού. Στα γλυκά, το καλαίσθητο Peaches in renaissance paintings χάνει πόντους με την υπερτονισμένη γλύκα του κρεμέ ροδάκινου. Εκείνο που γράφει πολύ εκφραστικό φινάλε με φύλλο για... φίλημα, βουτυράτο και με δεμένα αρώματα, είναι το Μnemes, ένα μιλφέιγ με ναμελάκα μαστίχας, παγωτό κεράσι και αποξηραμένο κεράσι.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 12/7
PATIO (ξεν. «The Margi») Λητούς 11, Βουλιαγμένη, 2108929160. Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Σάβ., Κυρ. Τιμή: € 68 & € 89 (μενού). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Υπάρχει παρκαδόρος.
