Ενδιαφέρουσα κλασικότροπη Ιταλική κουζίνα σε ευχάριστο περιβάλλον.
Σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και μάλλον σκοτεινό το βράδυ, που αν τον πάρεις από την πλατεία Κένεντυ, περάσεις την ανισόπεδη της Κηφισίας και συνεχίσεις μέχρι τη Βεϊκου δεν συναντάς σχεδόν τίποτα ενδιαφέρον σε επίπεδο φαγητού, το Priamo, εις πείσμα των καιρών, εξακολουθεί να αντιστέκεται. Όχι μόνο επιβιώνει αλλά προσελκύει κόσμο και παρά την κρίση φαίνεται να στέκεται καλά. Αυτό τουλάχιστον μπορώ να καταθέσω εγώ με βάση την εμπειρία μου από μία πρόσφατη επίσκεψή μου ένα Σάββατο βράδυ. Ελπίζω και τις υπόλοιπες (καθημερινές) ημέρες της εβδομάδας η εικόνα να έχει παρόμοιο, τηρουμένων των αναλογιών, πρόσημο. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο εστιατόριο έχει ορισμένα ατού που βοηθάνε.
Κατ’ αρχήν προτείνει Ιταλική κουζίνα με μια καλή δόση κρεατικών στη σχάρα. Επιπλέον δε οι προτάσεις που κάνει σε ότι αφορά το πρώτο σκέλος χωρίς να είναι βαρετές ακολουθούν τον κλασικό δρόμο και δεν ξενίζουν τον επισκέπτη. Σε ότι αφορά το περιβάλλον και εδώ το Priamo έχει θετικό πρόσημο. Το εστιατόριο είναι δίχωρο, με την κύρια αίθουσα (την πρώτη) να χαρακτηρίζεται από λευκό και ανθρακί χρώμα με ευρύχωρα τραπέζια και φιλόξενα καθίσματα. Ο φωτισμός είναι επαρκής και κάτι παραπάνω ενώ η μουσική συνοδεία, σωστά επιλεγμένη, δεν ξεφεύγει σε εντάσεις που απαγορεύουν τη συζήτηση. Σε ότι αφορά τη δεύτερη αίθουσα το περιβάλλον είναι λίγο πιο σοφιστικέ και ο φωτισμός πιο διακριτικός.
Ας έλθουμε όμως και στη γεύση. Το menu με δέκα ορεκτικά σαλάτες, λίγο περισσότερα πιάτα με πάστα και ανάλογα κύρια δίνει δυνατότητα στους πάντες να κάνουν επιλογές και να δοκιμάσουν ότι τραβάει η όρεξη της στιγμής. Από τα ορεκτικά δοκίμασα μόνο το καρπάτσιο με μοσχάρι, φρέσκα μανιτάρια, ρόκα και σουφλέ παρμεζάνας. Το πολύ καλό κρέας ντυνόταν επιτυχώς με τα μανιτάρια και τρυφερή φρέσκια ρόκα αλλά το σουφλέ παρμεζάνας κάθε άλλο παρά ανταποκρινόταν στο όνομα του. Από τις πάστες δοκίμασα πολύ καλά ταλιολίνι με κρασί, διακριτική αλλά γοητευτικά παρούσα κρέμα λεμονιού και καπνιστό προσούτο. Ένα καλό πιάτο που αξίζει μια θέση στο τραπέζι σας. Ενδιαφέρουσα, αν και υποδιέστερη από το προηγούμενο, βρήκα την καρμπονάρα. Η εκδοχή είναι ορθόδοξη αλλά το τελικό αποτέλεσμα, αν και νόστιμο, είναι βαρύ και στερείται λεπτότητας. Αυτό που με άφησε αδιάφορο ήταν το ραβιόλι με γαρίδα και μασκαρπόνε.
Τη γαρίδα δεν την κατάλαβα και το μασκαρπόνε είναι, ως γνωστό, άτονο κάτι που δεν βοηθάει το πιάτο γενικά. Η σάλτσα ντομάτα με λίγο τριμμένο πιπέρι σώζει κάπως την κατάσταση. Από τα κύρια πιάτα ενέδωσα στον πειρασμό και δοκίμασα το οσομπούκο και μια ταλιάτα. Το πρώτο διακρίνεται για το ενδιαφέρον κρέας, την ελαφριά σάλτσα ντομάτας και ένα επίσης ενδιαφέρον, με λίγες αδυναμίες, ριζότο με σαφράν. Η ταλιάτα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα με σωστό ψήσιμο και τρυφερή σάρκα. Μοναδική ένσταση εδώ η παλιομοδίτικη γαρνιτούρα με ψητά λαχανικά. Ευτυχές ήταν και το κλείσιμο του δείπνου με ένα σωστά φτιαγμένο και ανάλαφρο τιραμισού και μια παγωμένη σφαίρα (σεμιφρέντο) με παστέλι φουντουκιού και γευστική σος. Η συνολική αίσθηση από τα όσα δοκίμασα παραπέμπει στο χαρακτηρισμό «καλό φαγητό με αδυναμίες» που θεωρώ ότι είναι αντιμετωπίσιμες. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ευχάριστο του περιβάλλοντος, το Priamo αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση κυρίως για τους κατοικούντες τη γύρω περιοχή και τις εγγύς συνοικίες ή προάστια.
Η επίσκεψη του κριτικού έγινε το Σάββατο 24/09/2016
