Ανήκει στην κατηγορία των μαγαζιών για τα οποία σπάνια ακούω από το στόμα φίλων ή γνωστών τη φράση «δε το γνωρίζω». Το αντίθετο μάλιστα. Εκτός από το ότι το γνωρίζουν, το συζητάνε και κάνουν επισημάνσεις με κυριότερη το «τα παϊδάκια του είναι θεϊκά». Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα φεύγει κάποιος από τον Κρητικό με παράπονα για το φαγητό και με αρνητικά σχόλια στην άκρη της γλώσσας. Για να είμαι ειλικρινής παρά το γεγονός ότι η χειμωνιάτικη ευρύχωρη αίθουσα δε με απωθεί (απλά τη βρίσκω αδιάφορη), η καλοκαιρινή καταπράσινη αυλή στην εξοχή της Κάντζας είναι ο χώρος που εκφράζει το μαγαζί και σε κάνει να αισθάνεσαι πραγματικά ευχάριστα. Όλα αυτά όμως είναι λεπτομέρειες από τη στιγμή που στην εξίσωση μπαίνει η γευστική πρόταση.
Οι αδελφοί Δογιάκη «ιερουργούν» με θεό τους το κρέας και τα αναμενόμενα παρελκόμενα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα παϊδάκια του Κρητικού (γνήσια και όχι μπούτι) είναι θεϊκά. Εξίσου θεϊκά όμως είναι και τα αρνίσια νεφράκια (δεν υπάρχουν πάντα) ή η βοδινή σπαλομπριζόλα. Στην τελευταία μου επίσκεψη τα δοκίμασα και τα δύο και σας διαβεβαιώ ότι από μόνα τους αξίζουν την επίσκεψη.
Από τα υπόλοιπα πιάτα που έφτασαν στο τραπέζι μου, βρήκα πολύ καλά το καρπάτσιο και το Τ-bone steak από ελληνικό μοσχάρι Κομοτηνής. Το πρώτο έχει μια ιδιαίτερη γευστική χάρη καθώς το λεπτοκομμένο κρέας έχει πάρει ένα ελαφρύ λάδι φωτιάς και εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδου. Όσο για το δεύτερο, το μαεστρικό ψήσιμο αναδεικνύει την ποιότητα του κρέατος και το γευστικό βάθος που το κάνει πραγματικά απολαυστικό.
Λαμβάνοντας υπόψη την ποιότητα της κύριας πρότασης, θα ήθελα τα ορεκτικά να αντιμετωπίζονται με ένα διαφορετικό τρόπο και να ξεφεύγουν από τη λογική του δίσκου που συναντάμε πλέον σε ταβέρνες χωρίς ταυτότητα.
Κάτι ανάλογο ισχύει και με το κρασί. Η ποιότητα του κρέατος απαιτεί μια πιο ευπρόσωπη λίστα κόκκινων κρασιών, τα οποία θα συνόδευαν με τον τρόπο που αξίζει τα προτεινόμενα κρέατα. Το εμφιαλωμένο κρασί-maison κινείται απλώς στα όρια της ευπρέπειας αλλά υπολείπεται της συνολικής πρότασης. Παρά τις επισημάνσεις αυτές, η θέση μου παραμένει σταθερά η ίδια. Ο Κρητικός αξίζει και όχι απλά μια επίσκεψη.
