Almyra

13,5

Καλόγουστη, κάπου στο μεσοδιάστημα μοντέρνας ταβέρνας και εστιατορίου, έχει στο ρεπερτόριό της θάλασσα σέρτικη και φινετσάτη, μοντέρνα και κλασική και, στην τελική, ποικιλοτρόπως ερεθιστική.

Almyra

Καλόγουστη, κάπου στο μεσοδιάστημα μοντέρνας ταβέρνας και εστιατορίου, έχει στο ρεπερτόριό της θάλασσα σέρτικη και φινετσάτη, μοντέρνα και κλασική και, στην τελική, ποικιλοτρόπως ερεθιστική.

Almyra - εικόνα 1

Το πνεύμα της θάλασσας πρωτοφύσηξε στον Ορνό στη Μύκονο το περασμένο καλοκαίρι. Εκεί ντεμπουτάρισε η «Almyra» του Γιάννη Μωράκη (στο ίδιο σημείο θα περάσει και αυτήν τη θερινή σεζόν), προτού βάλει το φθινόπωρο του 2015 πλώρη για την Αθήνα, όπου απέκτησε και την αστική της βερσιόν –βορείων προαστίων– στην οδό Ελαιών στην Κάτω Κηφισιά. Το στιλ που έχει διαλέξει ο Γιώργος Παντελούκας της JGP Construction παραπέμπει σε κομψό θαλασσινό εξοχικό.

Φωτιστικά-κοφίνια του ψαρά σε διάφορα μεγέθη κρέμονται σε συστοιχίες πάνω από τα τραπέζια στο εξωτερικό κομμάτι, που είναι πιο εξωστρεφές, κλεισμένο με γυαλί και τριγυρισμένο από πρασινάδα. Στη μέσα αίθουσα, κλαδιά που μοιάζουν με ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα είναι πλεγμένα στο ταβάνι, οι καναπέδες, τα υφάσματα και τα μαξιλάρια σε γκρι και μπεζ δίνουν άνετη αίσθηση, ενώ στη γωνία βλέπεις μια εντυπωσιακή χτιστή ψαριέρα όπου πολλών λογιών θαλασσινά καλούδια φιγουράρουν πάνω στον πάγο.

Almyra - εικόνα 2

Ο κατάλογος του Γιάννη Λιάκου θέλει… μελέτη. Δεν γίνεται αλλιώς. Μοιάζει σχεδόν ατελείωτη η «συλλογή» του. Και το ωραίο είναι ότι διασταυρώνει το σέρτικο και το φινετσάτο, το κλασικό και το πιο ψαγμένο-ιδιαίτερο. Έχει πολλούς τρόπους να σου κεντρίζει την προσοχή, είτε παίξεις στο ταμπλό ενός μεσημεριανού ούζου με τη σχετική μεζεδοκουλτούρα είτε σε αυτό μιας ψαροφαγίας με όλα τα κομφόρ. Το μεράκι του Γιάννη για τους ψαρομεζέδες δεν κρύβεται: λακέρδες, παπαλίνες Καλλονής, καπνιστά πικάντικα μύδια… Κι από κει και πέρα υπάρχουν επιλογές σε καρπάτσιο, τηγανητά, θαλασσινά ζυμαρικά και προφανώς ψητό ψάρι, που το καθαρίζουν, κλασικά, δίπλα στο τραπέζι σου.

Almyra - εικόνα 3

Το πρώτο που δοκίμασα ήταν η ωραία τριλογία ταραμά (λευκός, μαύρος με μελάνι και κόκκινος με παντζάρι να προσθέτει τόνους γλυκύτητας στη φυσική του αλμύρα) που φτιάχνεται χωρίς ψωμί, με ζουμί κρεμμυδιού και έρχεται βελούδινος. Αμέσως μετά ήρθε ο συνδυασμός λευκής μελιτζάνας και χελιού: ξεψαχνίζουν τη μελιτζάνα, την ανακατεύουν με χέλι Μεσολογγίου και σε εκτοξεύουν σε παράλληλο καπνιστό σύμπαν. Είναι κι η ρουστίκ νοστιμιά της θαλασσινής «μπουγάτσας», με γέμιση γαρίδας, μυδιού και γλυκιάς κολοκύθας, που γράφει όμορφα, είναι κι ένα χταπόδι απίθανα καραμελωμένο, τρυφερό, γλυκοφάγωτο, πάνω σε φάβα Σαντορίνης – την τελευταία αξίζει να τη χαρείτε και σε σόλο περφόρμανς. Η γούνα σε τραγανή κρούστα ταιριάζει γάντι με τη σκορδάτη μαγιονέζα με σαφράν.

Ο γύρος από λαβράκι που έρχεται πάνω σε πίτα με ντομάτα και κρεμμύδι, με ελαφρώς πικάντικες νότες, έχει τη φάση του, αλλά το ψάρι παραείναι λεπτεπίλεπτο για ένα τέτοιου τύπου πιάτο, πόσο μάλλον όταν έχει δίπλα του ρεγκοσαλάτα. Κανονικά αντί για το λαβράκι το φτιάχνουν με τόνο και πιστεύω ότι έτσι θα στέκεται καλύτερα. Και για το ριζότο κακαβιάς με μάγουλα ροφού, παρότι είναι ενδιαφέρον, έχω ένσταση: φτιάχνεται από ρύζι carnaroli, κριθάρι και σιτάρι, έχει όγκο, κρατάει ωραία στο δόντι, αλλά τελικά, με τόση δόση «γης», το θαλασσινό στοιχείο χάνει στα σημεία. Το είδα να κυκλοφορεί και με ολόκληρο ψάρι αντί για τα μάγουλα, οπότε αν θέλετε τη θάλασσα να μπαίνει πιο δυναμικά στην αρένα είναι καλύτερα να ακολουθήσετε αυτή την οδό. Όσο για το σαργό φρικασέ με kale, είναι πραγματικά απίθανος. Καλοφτιαγμένος, ανάλαφρος, πλούσιος σε γεύση και άρωμα, δίνει νέο αέρα σε μια οικεία συνταγή.

Almyra - εικόνα 4

Η ώρα του γλυκού έφερε έναν καλό πολίτικο χαλβά με αποξηραμένα φρούτα και Μοσχάτο Λήμνου, συνταγή της γιαγιάς του Γιάννη Λιάκου, προφιτερόλ με σοκολάτα Valrhona και φιστίκι Αιγίνης που δεν θα απογοητεύσει τους σοκολατόφιλους και μια αφράτη πορτοκαλόπιτα, εξαιρετική τόσο σε υφή όσο και σε γεύση. Στα κρασιά από όλη την Ελλάδα που θα δείτε στη λίστα προστίθεται ανά τακτά διαστήματα μια ενότητα-αφιέρωμα σε διάφορες οινοπαραγωγικές περιοχές – εμείς πετύχαμε κρασιά της Σαντορίνης. Το σέρβις είναι γρήγορο, ευγενικό και περιποιητικό.

Η επίσκεψη της κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 30/3.

ALMYRA Ελαιών 54, Ν. Κηφισιά, 2106205925. Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ. Τιμή: € 35-50 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.

Επεξήγηση βαθμολογίας

Κακό:

12/20 και κάτω

Αδιάφορο:

12,1/20 έως 12,4/20

Μέτριο:

12,5/20 - 12,9/20

Ενδιαφέρον:

13/20 έως 13,9/20

Καλό:

14/20 έως 14,9/20

Πολύ καλό:

15/20 έως 16,4/20

Εξαιρετικό:

16,5/20 έως 17,9/20

Άριστο:

18/20 έως 20/20

↑ Βέλος προς τα πάνω (π.χ. 13/20 ↑):

το εστιατόριο είναι καλύτερο από το βαθμό του, χωρίς να αγγίζει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.

Οι κριτικοί του «α» επισκέπτονται ανώνυµα τα εστιατόρια και όλα τα έξοδα καλύπτονται από το περιοδικό.

Read Next

MORE FROM

Εστιατόρια