Simul

Casual, ευχάριστο τόσο το μεσημέρι για κάτι εύκολο όσο και το βράδυ. Ενδιαφέρον μενού με δυνατότητες εξέλιξης.

Ο χώρος φιλοξένησε στο παρελθόν ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια της Αθήνας, το αγαπημένο στους μεγαλύτερους «Prunier». Σήμερα –νέοι καιροί, νέα έθιμα– τον έχει καταλάβει ένα εντελώς διαφορετικού ύφους εστιατόριο τόσο σε ό,τι αφορά το περιβάλλον όσο και τις γεύσεις. Η κύρια αίθουσα –υπάρχει και μια δεύτερη μικρότερη– είναι σύγχρονα διακοσμημένη και παραπέμπει έμμεσα στη μίνιμαλ αισθητική. Κυρίαρχα στοιχεία είναι το λευκό, τα μεταλλικά φωτιστικά στους τοίχους και το κεντρικό πολύφωτο με τους φαντεζί παλαιού τύπου λαμπτήρες. Σημαντικό στοιχείο είναι επίσης και τα άνετα καθίσματα που κάνουν την παραμονή ευχάριστη.

Τη γευστική διακυβέρνηση του «Simul» έχει αναλάβει ο Νίκος Θωμάς, στο βιογραφικό του οποίου περιλαμβάνονται περάσματα από επώνυμους χώρους της Αθήνας, όπως το «ΜάνηΜάνη», η «Cookoovaya» κ.λπ. Προτείνει ένα μενού αρκετά μαζεμένο, το οποίο περιλαμβάνει δέκα περίπου ζεστά και κρύα ορεκτικά, τα οποία με τη σειρά τους υποστηρίζουν οκτώ επιλογές σε κύρια πιάτα. Η πηγή έμπνευσης του σεφ, όπως άλλωστε επιβάλλουν οι τάσεις στην ελληνική γαστρονομική σκηνή, έχει ένα υπόβαθρο ελληνικότητας παράλληλα όμως ανοίγεται και στο διεθνή χώρο, από τον οποίο παίρνει ιδέες, τις αφομοιώνει με ικανοποιητικό θα έλεγα τρόπο και, βάσει αυτών, καταλήγει στη δική του πρόταση.

Η φιλοσοφία του Νίκου Θωμά στηρίζεται στη διαχείριση εποχικών προϊόντων, γεγονός που οδηγεί σε συχνές αλλαγές του καταλόγου. Η συγκεκριμένη αντίληψη έχει ένα σαφές θετικό πρόσημο. Δημιουργεί όμως και την πιθανότητα πιάτα που δοκίμασα και μου άρεσαν να μην προτείνονται σε μια μελλοντική επίσκεψη. Εν προκειμένω θα σταθώ λίγο στα μάγουλα μαύρου χοίρου αβγολέμονο με πουρέ σελινόριζας και στον κρασάτο κόκορα με τραχανά και παλαιωμένη γραβιέρα. Το δεύτερο πιάτο στηρίζεται σε ένα έξοχα ψημένο, τρυφερό και γευστικό πουλερικό, το οποίο ντύνεται με πυκνής υφής εξαιρετικά πικάντικο τραχανά. Ανάλογη είναι και η εικόνα με τα επίσης τρυφερά μάγουλα μαύρου χοίρου που συνοδεύονται από φίνο πουρέ σελινόριζας. Το πιάτο περιλαμβάνει επίσης και ένα αβγό που «εμφανίζεται»υπερβολικά μελάτο και χαλάει κάπως την εικόνα. Αυτό όμως διορθώνεται εύκολα.

Από τα υπόλοιπα πιάτα που δοκίμασα βρήκα έξυπνη την ιδέα του συνδυασμού του καρπάτσιο με μικρά κομματάκια από ξιδάτο αγκιναράκι, αλλά η ταραμοσαλάτα που συνυπάρχει πνίγει με την έντασή της το σύνολο. Το πρόσημο πάντως είναι θετικό και σε αυτή την περίπτωση. Έχω όμως ένσταση σε ό,τι αφορά το ριζότο με σπανάκι, σπαράγγια, τραγανό αβγό και κατσικίσιο τυρί, το οποίο παραπέμπει περισσότερο σε ρύζι παρά στην παρασκευή της εκφώνησης (χύλωμα και al dente κόκκοι). Η ιδέα του τραγανού αβγού και του κατσικίσιου τυριού είναι καλή.

Στο σύνολό του το «Simul» (λατινική λέξη που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «μαζί») είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση που σε προκαλεί να περάσεις μερικές ευχάριστες ώρες. Το περιβάλλον είναι ευχάριστο και το φαγητό είναι γενικά καλό και προϊόντος του χρόνου όλα δείχνουν ότι μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο. Άρα γιατί όχι;

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 10/3.

SIMUL Υψηλάντου 63, Κολωνάκι, 2107224737. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Δευτέρα κλειστά. Τιμή: € 35-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.