Διόνυσος

Είναι τέλεια πλασαρισμένο απέναντι από τον Παρθενώνα, είναι πολυτελές και κομψό, έχει μεγάλες υπογραφές όπως αυτήν του Γιάννη Μόραλη στο ντεκόρ και η καλή του κουζίνα ανεβαίνει σταθερά.

Η ωραιότερη καρτ ποστάλ της Αθήνας: «A once in a lifetime night view that can reduce you to tears»… Είναι λογικό να διαβάζεις τέτοιες περιγραφές από ξένους επισκέπτες ύστερα από ένα ωραίο γεύμα στον «Διόνυσο» με την εμβληματική θέα. Η απόλαυση είναι ίδια για όλους, παρότι οι Έλληνες έχουμε την τάση να υποτιμούμε τέτοια μέρη ως «τουριστικά». Προσωπικά βρίσκω μια τέτοια στάση τουλάχιστον αμήχανη, ειδικά όσον αφορά τοπόσημα όπως ο «Διόνυσος», που τα έχει λατρέψει ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος κι έχουν ριζώσει στο εθνικό υποσυνείδητο. Στεγάζεται σε ένα πρωτότυπο κτίσμα του Προκόπιου Βασιλειάδη, ο οποίος δέσποζε στα αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά πράγματα της Αθήνας από τα τέλη του ’50 και για πάνω από 20 χρόνια. Το κτίριο συνδυάζει στοιχεία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής με υπαινικτικές αναφορές στην ελληνική παράδοση κι έχει την τύχη να υπογράφει στοιχεία της εσωτερικής του διακόσμησης ο ζωγράφος Γιάννης Μόραλης.

Είναι μοναδικά τα κεραμικά πλακάκια του δίπλα στη σκάλα που οδηγεί στη σάλα, μου φέρνουν στο μυαλό σκηνικό από παράσταση αρχαίου έργου. Ρίξτε μια ματιά και στο cafe του ισογείου, όπου βρίσκεται ένα πολύ ωραίο έργο του Μόραλη προσαρμοσμένο σε μεγάλα πλακάκια από την κεραμίστρια συνεργάτιδά του Ελένη Βερναρδάκη. Η αρχοντιά του 1960 εκφράζεται στην πατίνα των ασημένιων σκευών που στολίζουν τις δύο βιτρίνες στο έμπα του ρεστοράν. η σάλα έχει όμορφη κλασικο-μοντέρνα πολυτέλεια με καρέκλες σε ασημί χρώμα.

Γεμίζει συχνά από μεγάλες παρέες ή γκρουπ ξένων, υπάρχουν όμως και μικρά τραπέζια για τετ-α-τετ και τετράδες. Το πιάνο­ μαζί με το κουβεντολόι δημιουργούν βαβούρα, οπότε όταν ο χώρος είναι γεμάτος, πρέπει να γίνονται δια­λείμματα ή να παίζει χαμηλότερα.

Ελληνοκεντρικά: Εδώ και πάνω από ένα χρόνο ο βραβευμένος σεφ Μιχάλης Ντουνέτας συνεργάζεται­ με τον σεφ του εστιατορίου Χάρη­ Νικολούζο (φωτό) για την αναβάθμιση της κουζίνας, κάτι που διαπίστωσα με σαφήνεια στην τελευταία μου επίσκεψη. Αυτή η εξέλιξη δημιουργεί­ νέα δυναμική στην εστίαση μιας­ προνομιούχας περιοχής, όπου υπάρχουν πολλά μέτρια εστιατόρια με θέα. Αρκετά κλασικά ελληνικά φαγητά, must για ένα τόσο εμβληματικό πόστο, τα μαγειρεύουν σεβόμενοι την παράδοση, ελαφραίνοντας κι εκσυγχρονίζοντάς την. Είναι πολύ ωραίος ο στρογγυλός μουσακάς: πλούσιος, πεντανόστιμος, με βελούδινη κρέμα και ωραία κρούστα, αφήνει στο στόμα όλα τα αρώματα και τις γεύσεις που περιμένεις και κινείται επιτυχημένα ανάμεσα στο πληθωρικό και το ελαφρύ.

Ακόμη καλύτερο είναι το σιγοψημένο αρνάκι, μελωμένο και πεντανόστιμο, με κριθαράκι νοτισμένο σε μια σάλτσα από το ζωμό του και ρευστή κρέμα φέτας να το κοντράρει όμορφα. Ωραίο είναι και το χοιρινό φιλέτο ψημένο εν κενώ για 14 ώρες, αλλά είναι σαφές ότι με αυτήν τη μαγειρική τεχνική μια πανσέτα θα έκανε το πιάτο αξιομνημόνευτο. το τραχανότο μανιτα­ριών που το συνοδεύει ήταν νόστιμο, αλλά παραμαγειρεμένο. Η αστακομακαρονάδα του «Διόνυσου» ανεβάζει τον πήχη του είδους, καθώς τα ζυμαρικά μαγειρεύονται σε μια πικάντικη μπισκ από το κέλυφος του αστακού και η γεύση τους είναι βόμβα. μια ιδέα λιγότερο ψημένος ο αστακός θα κέρδιζε περισσότερους πόντους.

Στα a la minute μαγειρέματα δεν είδα, πάντως, την ακρίβεια που περίμενα­. Είναι πολύ ωραίος ο συνδυασμός ενός πουρέ κουνουπιδιού με έντονα αρωματική σάλτσα εσπεριδοειδών, μαγιονέζα αχινού και σοταρισμένα χτένια, όμως τα τελευταία ήταν παραψημένα. Πλαδαρό είναι το κρασάτο χταπόδι σε κους-κους με λαχανικά. Ακόμη ένα παραδοσιακό, απλό και ασυνήθιστο πιάτο είναι τα σκιου­φιχτά μακαρόνια με απάκι, γραβιέρα και στακοβούτυρο. Πιο δημιουργικές οι λεπτές φέτες καπνιστού ξιφία, με κομψή γευστική ένταση, με αχινό, δυνατό κρεμμυδάκι τουρσί, μια βινεγκρέτ μέλι-άνηθο και αβγοτάραχο. Τα γλυκά είναι πολύ ωραία, με τη μοντέρνα γαλατόπιτα να ξεχωρίζει και από κοντά την πορτοκαλόπιτα με παγωτό και τη δροσιστική κρέμα λεμονιού.

Το σέρβις είναι υψηλού επιπέδου και μαζί με τη μοναδική θέα, την πολυτέλεια του χώρου και τη σταθερά ανερχόμενη κουζίνα αποτελούν μια εξαιρετική πρόταση για αξιομνημόνευτες εξόδους, η οποία δικαιολογεί τα € 60 που στοιχίζει ένα πλήρες γεύμα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 12/3.