"Τραπέζια normal, καρέκλες normal, ποτήρια normal, όλα normal σ’ ένα "Normal” εστιατόριο, σε μια normal γωνία, μιας normal πόλης". Μοιάζει με εισαγωγή σε μυθιστόρημα ή σε μια κινηματογραφική ταινία αυτή η περιγραφή, αλλά δεν είναι παρά η βασική περιγραφή ταυτότητας του καινούργιου εστιατορίου των αδελφών Roca, των ποιητών της γαστρονομίας στη Χιρόνα στην Καταλονία, που το διάσημο 3άστερο ρεστοράν τους "El Celler de Can Roca" έχει ανακηρυχτεί δύο φορές best restaurant in the world. Είναι η συμβολική γαστρονομική απάντηση των τριών αδελφών στην ανωμαλία που έφερε η πανδημία στη ζωή μας και νονός της, ο Jordi Roca, καλύτερος ζαχαροπλάστης στην υφήλιο το 2014, αποτίνοντας φόρο τιμής στην ηρεμία της καθημερινής κανονικότητας. Δεν είναι fine dining το "Normal" (Plaça de l'Oli, 1, Girona). Προτείνει μια αυθόρμητη, οικεία, παραδοσιακή κουζίνα που μας θυμίζει από πού ερχόμαστε, θέλει να δυναμώσει τη διαισθητική χειρονομία της μαγειρικής στην ανοιχτή φωτιά, του σιγομαγειρέματος στην κατσαρόλα, των μυρωδιών που έρχονται από μακριά μέσα στο χρόνο και γαργαλάνε τη μνήμη μας. Προτείνει μια ανάπαυλα για χαρά και βαθιές ζουμερές γεύσεις. Γι’ αυτό και οι σεφ ανατρέχουν στη μαγειρική της μαμάς και των γιαγιάδων τους, αναζητώντας την αγκαλιά που είναι συνώνυμο της ασφάλειας.
Σε μια μεταβατική περίοδο γεμάτη ανασφάλεια για την υγεία και με πολλά αξιακά ερωτήματα, το "Normal" αναζητά την ανακούφιση και τα βαθιά συναισθήματα που δημιουργούν δεσμούς διαρκείας γύρω από ένα τραπέζι. Και για να το πετύχουν αυτό, εκτός από τη μαγειρική, φρόντισαν να αποτυπώσουν και στο design την ήρεμη κανονικότητα, με τον αρχιτέκτονα Andreu Carulla να δίνει προτεραιότητα στην ανάδειξη της πέτρας και του τούβλου, τα οποία αποτελούν το σκελετό του παλιού κτιρίου που στεγάζει το εστιατόριο. Προσθέτοντας τη ζεστασιά του ξύλου στο εσωτερικό, διαχειρίζεται με λεπτότητα την ομορφιά της ατέλειας, υλοποιώντας πρακτικές αειφορίας και καθαρές γραμμές με χειροποίητη εφευρετικότητα.
Όσο για τις γεύσεις; Οι Roca υποκλίνονται στη μητριαρχική κουζίνα που τους μεγάλωσε και σε κλασικές γευστικές αξίες, υποστηρίζοντάς τες με σύγχρονες τεχνικές που βελτιώνουν τις σπεσιαλιτέ χωρίς να αλλάζουν την ψυχή τους. Η τορτίγια-ομελέτα, λόγου χάρη, με γαλάκτωμα από τα κεφάλια της περίφημης κόκκινης γαρίδας του Palamós και τις ουρές τους carpaccio, έχει μια υποψία από το περίφημο πιάτο "όλα για τη γαρίδα" του 3άστερου "El Celler de Can Roca". Υπάρχει και μια άλλη με πατάτες, ζωμό κρέατος, τρούφα melanosporum και μανιτάρια. Aπό τα tapas, ξεχωρίσαμε τα χρυσοτηγανισμένα καλαμάρια της μαμάς Montserrat με κουκκίδες μαγιονέζας και τριμμένη φλούδα λάιμ, τις καταπληκτικές κροκέτες με ζαμπόν και μπεσαμέλ με απαστερίωτο πρόβειο γάλα, αλλά και το σάντουιτς με νεφρά κουνελιού σε κρασί σέρι. Στα κυρίως, τώρα, όλοι θέλουν το φιλέτο Wellington με σούπερ μυρωδάτη Café de Paris· από κοντά ακολουθούν η πάπια ταϊσμένη με βελανίδια και μαγειρεμένη με δαμάσκηνα και ο μπακαλιάρος με χλωρά ρεβίθια και αβγό ποσέ. Normal καταλανικές γεύσεις…
