«Έρρωσθε» (κάτι σαν το σύγχρονο «να ‘στε καλά») γράφουν τα σουπλά του «La Maison du Grec», «και ευδαιμονείτε» συμπληρώνω όπως το συνήθιζαν οι αρχαίοι Έλληνες, σ' αυτό το πολύ ατμοσφαιρικό νεοελληνικό μπιστρό που έχει άρωμα παλιάς ελληνικής δαντέλας. Εμφανίσθηκε σαν διάττοντας το 2015 στην Κηφισιά και κατόπιν το καλοδουλεμένο ντεκόρ του αρχιτέκτονα Μηνά Κοσμίδη μπήκε σε χειμερία νάρκη μέχρι να βρεθεί ο χώρος στην πλατεία Αγ. Ειρήνης και να αναστηθεί αυτό το μπιζουδάκι που κάνει ποπ, εμβληματικά στοιχεία της αρχοντικής Ελλάδας.
Τη σύγχρονη απόδοση του ελληνισμού ήθελε ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού Κωνσταντίνος Ντουμής, και ο Κοσμίδης σχεδίασε tailor made μωσαϊκά πλακάκια, ένα τεράστιο ξύλινο ακροκέραμο, διάλεξε ξύλινο τραπέζι με πόδια λιονταριού άλλα και αντίκες, παλιομοδίτικους πολυελαίους, βιεννέζικες καρέκλες με βελούδο στο κάθισμα που μερικές μάλιστα βάφτηκαν κίτρινες και μπλε, ενώ σομόν είναι τα στουλ στο μπαρ, πάνω σε χρυσαφί βάσεις από παλιά μαρμάρινα τραπέζια. Στοιχεία των αρχοντικών σπιτιών πριν τον θρίαμβο της πολυκατοικίας, και ατμόσφαιρα που θυμίζει comme il faut παλιό ζαχαροπλαστείο.
Η κουζίνα τώρα παίζει σε comfort, easy εκδοχές με αρκετό ελληνικό και μεσογειακό χρώμα, για να μοιραστεί η παρέα και να τσιμπολογήσει. Από νόστιμες μπρουσκέτες με ψητές γαρίδες, ταραμά, παντζάρι και λάδι τρούφας και πλούσια σαλάτα με ρόκα, σπανάκι, παστράμι, κατίκι Δομοκού, κρίθινους ντάκους, και γλυκούς τόνους από μύρτιλα, γκότζι μπέρι, μέχρι καλούδια του ξυλόφουρνου. Από κει βγαίνουν τραγανιστά πεϊνιρλί (προκλητικό αυτό με κιμά, φρέσκο βούτυρο, κασέρι Ελασσόνας, και αυγό μάτι) και πίτσες με γευστικότατη ζύμη σαν χωριάτικο ψωμί (ωραία στολισμένη η ομώνυμη με προσούτο Ευρυτανίας, μανιτάρια, ντοματίνια, ρόκα, λάδι τρούφας και Σαν Μιχάλη, και γλυκιά η άλλη με καραμελωμένα κρεμμύδια – κοτόπουλο καπνιστή μελιτζάνα που θέλει αναθεώρηση για να βρει ισορροπία).
Αστέρια είναι τα φαγητά που μαγειρεύονται στο φούρνο σαν το βελούδινο και μπαχαράτο παστίτσιο, ή την τραγανή και μελωμένη παντσέτα. Στις ωραίες προτάσεις καταγράφω το burger με μπόλια και παστράμι και τον γευστικότατο τόνο με κρούστα πιπεριών, φάβα, φασολάκια και σουσάμι. Από τα γλυκά ξεχώρισα το γαλακτομπούρεκο με τη βελούδινη κρέμα και τα σούπερ τραγανά φύλλα, και τη τάρτα με πληθωρική κρέμα σοκολάτας υγείας που πρέπει να γίνει πιο τραγανή η ζύμη της.
Μηνάς Κοσμίδης: αρχοντιά προ πολυκατοικίας
«Θέλαμε να δώσουμε την αύρα μια εποχής με τον τρόπο που επιχρωμάτιζαν παλιά τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες, στις παλιές καρτ-ποστάλ.»
➢ Τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά (πλακάκια) τα είχαμε χορέψει! Pattern σαν κι αυτό που σχεδιάσαμε, χρησιμοποιούσαν περισσότερο στις σιδεριές. Το πράσινο και γαλάζιο χρώμα παραπέμπουν στη θάλασσα και στην ελιά. ➢ Η ανάγλυφη ταπετσαρία στα ταβάνια, ήταν ξενόφερτο στοιχείο και ταυτοχρόνως σύμβολο ευμάρειας στα παλιά αστικά σπίτια. Είναι σταμπωτή και βάφεται σε διάφορα χρώματα. ➢ Σ’ όλα τα νεοκλασικά από τις αρχές του 20ου αιώνα χρησιμοποιούσαν το ακροκέραμο στις απολήξεις των κεραμοσκεπών, παίρνοντας από τις στέγες των αρχαίων ναών. Το υπερμεγενθύναμε και γίνεται pop. ➢ Η γυάλινη μπάλα είναι κλασικό φωτιστικό στοιχείο που το συναντάμε στα παλιά καφενεία όπως το «Νέον» στην Ομόνοια. Το κρεμάσαμε από ένα στήριγμα που τη γωνία του την έχουμε πάρει από το πέταλο του λουλουδιού στο πλακάκι.
