Εξαιρετικές πρώτες ύλες, προσεγμένες μαγειρικές τεχνικές, ευφάνταστες συνθέσεις^ τα πάντα συνωμοτούν για απίθανες θαλασσινές σπεσιαλιτέ και απολαύσεις.
Αστακός a la minute στο «F+W»
Ψήνουν μπροστά σου την ουρά και τη δαγκάνα του αστακού, περιχύνοντάς τα με ένα κονσομέ από λάδι αστακού, μαζί με δροσιστική, πιπεράτη ρέβα και γιαπωνέζικο shiso. O Ολιβιέ Καμπανά κεντάει με αυτόν το νεολογισμό-βόμβα umami.
Σολομός και χέλι στο «Milos Estiatorio»
Τα έχετε φάει και αλλού, αλλά τα καλούδια του Έξαρχου που φέρνει το «Milos» από τη Θράκη απλώς δεν παίζονται. Απίθανα μελωμένος κι ελαφοκαπνισμένος σολομός κι ένα πλούσιο βουτυράτο χέλι ζημιά.
Χταποδάκι λιαστό στα «Γιουβετσάκια» της Γλυφάδας
Το τρώμε σε όλη την Ελλάδα, αλλά έτσι όπως το περιποιείται ο κ. Χάρης Τζίτζης σπανίως το βρίσκεις. Είναι κυριολεκτικά μελωμένο, γλυκοφάγωτο και μερακλίδικο, χωρίς να χάνει όμως το τσαγανό του.
Καραβίδα ταρτάρ στον «Παπαϊωάννου»
Είναι απίθανη η γλύκα της σάρκας της και το κοντράστ με τα αβγά της, που κριτσανίζουν σαν ωραίο χαβιάρι. Είναι από τα ωραιότερα πράγματα που φέρνει ο Γιώργος Παπαϊωάννου, αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία των υλικών.
Χταπόδι ψητό στο «Ούζομπαρ»
Τέτοιο μερακλαντάν χταπόδι δεν έχω ξαναφάει. Φρέσκο, εκ Καλύμνου, χτυπημένο όπως πρέπει και ουχί παραγουλιασμένο, ζουμερό σαν τον αφρό της θάλασσας αλλά και σέρτικο έτσι όπως ψήνεται τέλεια στη σχάρα.
Ανεμώνες στον «Κόλλια»
Οι ανεμώνες της θάλασσας μοιάζουν με φαντεζί λουλούδια, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι φυτά, αλλά ανθόζωα. Έτσι όπως τις ελαφροτηγανίζει ο Κόλλιας, πάντως, είναι νοστιμότατες και μοιάζουν με αφράτο μυαλό με θαλασσινό άρωμα.
