Σε ένα κελί ναζιστικής φυλακής, τριγυρισμένος από ψυχασθενείς δολοφόνους και μονίμως υπό το άγρυπνο βλέμμα των SS, ο Χανς Φάλαντα γράφει τις αναμνήσεις του από την εποχή του Χίτλερ που ξέρει ότι μπορεί να του στοιχίσουν τη ζωή. Αντίθετα με άλλους διάσημους συγγραφείς είχε διαλέξει να περάσει όλα τα χρόνια του Τρίτου Ράιχ στη Γερμανία, γιατί "αγαπούσε αυτόν τον λαό". Ο λαός τον οποίο υπερασπιζόταν, του έχει γίνει ξένος· η πατρίδα του, του έχει γίνει πια και αυτή ξένη. Ο ίδιος έχει περάσει χρόνια χωρίς να δημοσιεύσει και έχει εθιστεί στα ναρκωτικά.
Στη φυλακή ξαναβρίσκει τον παλιό του εαυτό. Γράφει με φρενήρη ρυθμό λογοτεχνία και, κυρίως τις εμπειρίες του επί εθνικοσοσιαλισμού. Απελευθερώνει το μίσος του για τους ναζί. Χρησιμοποιεί το λογοτεχνικό του ταλέντο για να περιγράψει πρόσωπα και γεγονότα της εποχής, εκδότες, συγγραφείς, ναζί πολιτικούς και συνεργάτες και εχθρούς του καθεστώτος. Μιλά για τις ταλαιπωρίες που υπέστη, αλλά δεν κρύβει και τους συμβιβασμούς που αναγκάστηκε να κάνει.