Δυο μεγάλες κυρίες της νύχτας άρχισαν τις εμφανίσεις τους στην Ιερά Οδό, με τη Δέσποινα Βανδή να ηγείται του live party που απογειώνει κάθε Παρασκευή και Σάββατο το «Acro» και την Πέγκυ Ζήνα να πρωταγωνιστεί στην παρεΐστικη γιορτή που στήνεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο «Φως». Δυο προγράμματα εντελώς διαφορετικά, με κοινό παρονομαστή τα σπουδαία ρεπερτόρια. Τα επισκεφθήκαμε αμφότερα και μεταφέρουμε εντυπώσεις.
Εκρηκτική Δέσποινα στο «Acro»
Άκρως ποπ, δυναμική και mainstream είναι η ταυτότητα του show που παρουσιάζει φέτος η Δέσποινα Βανδή στο «Acro», το οποίο, με πίστα πιο άνετη από αυτήν που έχουμε συνηθίσει, υποδέχεται το μοδάτο crowd του με ένα pop-burlesque μπουλούκι που, με το ηλεκτρισμένο μουσικοχορευτικό του intro, δείχνει τα δόντια του καλοκουρδισμένου ηχοσυστήματος του loft της Ιεράς Οδού. Με coolness που αντανακλάται στο outfit του –ένα σακάκι από καθρέφτες, που θα ζόριζε ακόμη και τον Michael Jackson– ο Νίνο φέρνει στο πρόγραμμα έναν αλήτικο ρομαντισμό (παραλήρημα ακολουθεί τις πρώτες νότες του «Είμαι ένας Άλλος»), ενώ ο Γιώργος Παπαδόπουλος, φρέσκος και επικοινωνιακός, προσθέτει νεανική ορμή.
Τον ενθουσιασμό εκτινάσσει βέβαια η Δέσποινα Βανδή, όταν ως απαστράπτουσα Maleficent αποκαλύπτεται μέσα από ένα φλεγόμενο matrix, για να κόψει ανάσες με την ολόσωμη φόρμα και τη μεφιστοφελική μάσκα της. To «Η Γη κι η Σελήνη», στους στίχους του οποίου σφραγίστηκαν οι μισοί γάμοι των early ’10s, χτυπά ιδιαίτερη φλέβα στους 35+ του κοινού, ενώ το «Θέλω να σε δω» ξεσηκώνει πονεμένες ιαχές, με το «Κοριτσάκι» και το «Νυχτολούλουδο» να στρώνουν το δρόμο για την έξαρση του θηλυκού νταλκά με το «Σ’ τα ’δωσα όλα».
Το «Να τη χαίρεσαι» δίνει το σύνθημα για αλλαγή κλίματος και τα χεράκια αρχίζουν να σηκώνονται προς τον ουρανό όταν «Έχει ο καιρός γυρίσματα», ενώ ο «Λάθος άνθρωπος» παίρνει διαστάσεις λαϊκής καταγγελίας, προτού μετατραπεί στην κατακραυγή του «Λυπάμαι για Λογαριασμό σου». Η ωραία φούγκα από το «Someone like you» της Adelle, ωστόσο, δίνει μια ιδέα για το πώς η Δέσποινα θα μπορούσε να κάνει το πρόγραμμά της ακόμη πιο ιντριγκαδόρικο, απελευθερώνοντας το ρεπερτόριό της.
Παρεΐστικη Πέγκυ στο «Φως»
Το κομψό πολυσυλλεκτικό crowd με την απροσδόκητα υψηλή ποσόστωση σε φρέσκες νεανικές φάτσες και ο cosy χώρος, με τα χαμηλά σιδερένια δοκάρια και τη μαζεμένη σάλα του, δημιουργούν σκηνικό αρτίστικης σοφίτας με αίσθηση οικειότητας και αύρα σχεδόν συνωμοτική. Το «Φως» φέρνει στο… φως μια απ’ τις πιο low key εκπλήξεις της σεζόν. Χαλαρή και προσιτή, λαμπερή και ανανεωμένη, η Πέγκυ Ζήνα ξεδιπλώνει στη σκηνή ίσως την πιο απελευθερωμένη εκδοχή της εδώ και χρόνια, πλαισιωμένη από μια ομάδα μικρή κι ευέλικτη, που δημιουργεί μαζί της την ιδανική συνθήκη ενός παρεΐστικου πάρτι.
Με φωνή ζεστή και γεμάτη, ο Μιχάλης Μόσχος αναπληρώνει με την ερμηνευτική του καθαρότητα ό,τι μπορεί να του λείπει από σκηνική πλαστικότητα, ενώ οι Jeunes Premiers με τη Fenia εισφέρουν στο σύνολο ακομπλεξάριστη streetwise νεανικότητα συνδυάζοντας με χαρακτηριστική άνεση easy going ελληνικούς ρυθμούς σαν το «Όταν σου χορεύω», guilty pleasure ύμνους σαν το «All that she wants», throwbacks σαν το «Informer», αλλά και το «Shallow» της Lady Gaga.
Οι γρήγορες εναλλαγές της Πέγκυς με τους συνεργάτες της δίνουν νεύρο στο πρόγραμμα, το οποίο απογειώνεται με τις συναντήσεις τους, αποκτώντας ατμόσφαιρα αβίαστου γλεντιού όταν οι ενέργειες, οι φωνές και οι ρυθμοί τους μπλέκονται στη σκηνή και παρασύρουν το κοινό σε κεφάτα medley όπου το «Don’t Worry Be Happy» συναντά το «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς» και τα «Ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» ανταλλάσσουν νότες με τον «Ανθρωπάκο» σε ρυθμό… καν καν, για να καταλήξουν στο «Bella, ciao», ύμνο της περσινής σεζόν, που ανάβει ακόμα τόσο τα αίματα, ώστε το λαϊκό μπάσιμο να μοιάζει σχεδόν με βάλσαμο: βροχή από λουλούδια συνοδεύει το «Μη ρωτάτε γιατί πίνω», οχτάρια γράφουν οι γοφοί με το «Τι θ’ ακούσω ακόμα», ενώ το «Είμαι καλά» δίνει την πάσα του για μια σειρά απ’ τα πιο ωραία λαϊκά, στα οποία, ξαφνικά, η σάλα αρπάζει φωτιά και μοιάζει να απλώνεται και να χωράει άλλους τόσους.
.jpg?quality=85&404=default&v=4)
