
Ο Νίκος Βέρτης έχει τρομερό μεράκι. Το «ΥΤΟΝ» στο βιομηχανικό χώρο της Πέτρου Ράλλη, με τη θεόρατη υποδοχή, το αμφιθεατρικό στήσιμο, τα καλαίσθητα τραπεζοκαθίσματα, τις επιφάνειες που καλύπτονται από ζαρωμένο λευκό ύφασμα τόσο για αισθητικούς όσο και για ηχοαπορροφητικούς λόγους και το απίστευτα κουρδισμένο προσωπικό (λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: τα τασάκια αλλάζουν σε ένα ή δύο αποτσίγαρα), είναι ιδανικά σχεδιασμένο και στημένο για να απολαύσεις ένα νυχτερινό μουσικό πρόγραμμα· σχεδόν ξεχνάς τις κακουχίες που έχεις περάσει σε άλλα νυχτομάγαζα.
Αυτός είναι ο καμβάς στον οποίο ο μανιώδης με την έννοια του σόου καλλιτέχνης προσθέτει ευρήματα σκηνικά και θεατρικά για να προσεγγίζει το πρότυπο των παραστάσεων που τον έχουν μαγέψει στο Λας Βέγκας και αλλού. Φέτος το κεντρικό θέμα του σόου είναι το Δέντρο της Ζωής. Υπάρχουν δύο τέτοια δέντρα: εκείνο που σκεπάζει την πασαρέλα της σκηνής και ανυψώνεται για να αποκαλύψει την πισίνα μέσα και πάνω από την οποία εκτυλίσσεται η θεατρική και ακροβατική εισαγωγή με επαγγελματίες χορευτές που φορούν κοστούμια αναγεννησιακής αισθητικής· το δεύτερο είναι η hi-tech κατασκευή με τις οθόνες στο βάθος της σκηνής, όπου προβάλλονται καλειδοσκοπικές εικόνες, γεωμετρικά σχήματα, διαμάντια, σύννεφα και φλόγες.

Το πρώτο μέρος του Βέρτη ξεκινά με εκείνον ακουμπισμένο στο πιάνο, με total black ένδυμα, να τραγουδά το «Πότε θα σε δω», ενώ τα μέλη της πολυμελούς ορχήστρας (μην προσπαθήσεις να τους μετρήσεις, είναι πολλοί και θα το χάσεις) ανεβαίνουν στη σκηνή από τα δεξιά και τα αριστερά της πλατείας. Αυτό το πρώτο μέρος είναι από τα καλύτερα που έχει παρουσιάσει ο τραγουδιστής μέχρι τώρα: κινούμενο σε υψηλή ταχύτητα, με άψογο ενορχηστρωτικό δέσιμο, σε κρατάει στην άκρη του καθίσματος!
Σπουδαία για άλλη μία φορά η ορχήστρα, δημιουργεί βοηθούμενη από τις ιδανικές συνθήκες ακουστικής του χώρου μια συναυλιακή κατάσταση – ειδικά τα βιολιά σε σαγηνεύουν με τα τερτίπια τους, όπως στην εκτέλεση του «Γύρισες αλλά». Τα νέα παιδιά που συμμετέχουν στο πρόγραμμα (Δημήτρης Καραδήμος, Βαγγέλης Κακουριώτης και η Κατερίνα Λιόλιου που έχει τη μεγαλύτερη παρουσία) είναι επαρκή και συνδέουν τα μέρη χωρίς να γίνεται «κοιλιά». Το δικό μας tip: να έχεις έτοιμο το κινητό σου για να βιντεοσκοπήσεις το «Θέλω να με νιώσεις», όπου από την οροφή κατεβαίνει μια φωτιστική εγκατάσταση με λευκές σφαίρες και μια ακροβάτισσα δεμένη από αυτήν κόβει την ανάσα κάνοντας ριψοκίνδυνες επιδείξεις πάνω από τους θεατές.