10 συναυλίες που δεν χάνουμε αυτή την εβδομάδα

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Η τέχνη μπορεί να έχει μια δύναμη αυτογενή, όμως είναι πάντα ένας φέρων οργανισμός που της δίνει νόημα. Ειδικά στο τραγούδι, όταν οι ρόλοι του δημιουργού και του ερμηνευτή γίνονται αξεδιάλυτοι, η δύναμη αυτή δείχνει να μην έχει όρια. Αυτό συμβαίνει στην «Solo» παράσταση που παρουσιάζει εδώ και καιρό ο Αλκίνοος Ιωαννίδης που, όσες φορές κι αν τη δεις, ξέρεις ότι πάντα σου φέρνει και κάτι καινούριο. Ο Αλκίνοος, με τα τραγούδια (του) γυμνά στο «Gazarte» τις Τετάρτες (από 13/3).

Ρίτα Αντωνοπούλου-Θοδωρής Οικονόμου

Είχαμε γράψει ότι «σε μια υπέροχη καλλιτεχνική συνύπαρξη και συνδιαλλαγή με τον πιανίστα Θοδωρή Οικονόμου, η Ρίτα Αντωνοπούλου παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που, κυριολεκτικά, είναι ένα φίνο απόσταγμα της τέχνης του τραγουδιού. Μέσα από εξαιρετικά τραγούδια και κείμενα που τα «δένουν» μεταξύ τους, με όχημα την πάντα «αποκαλυπτική» σχέση φωνής-πιάνου η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο έξοχος συνομιλητής της στα πλήκτρα μας δίνουν αυτό το τραγούδι που αξίζει να ακούγεται – και να τραγουδιέται». Τώρα, αυτό το πρόγραμμα, που δοκιμάστηκε σε ένα μακρόχονο tour, επιστρέφει για δυο βράδυα (15-16/3) στην αίθουσα του Φ.Σ. Παρνασσός.

Pascal Schumacher

Κινείται με άνεση ανάμεσα στην τζαζ και την κλασική, νιώθει την electronica και το ροκ σπίτι του, ενώ μπορεί να σχεδιάζει υπέροχα ηχητικά τοπία σε συνδυασμό με πλήρεις οπτικές καλύψεις. Με λίγα λόγια, ο Pascal Schumacher μπορεί να δημιουργήσει μια ιδανική μουσική ambience με έντονα μινιμαλιστικά και trance στοιχεία και να ταξιδέψει το ακροατήριό του σε μέρη πρωτόγνωρα αλλά και οικεία, ταυτόχρονα, σε ό,τι αφορά τον ήχο. Αυτό κάνει στο έργο του «Drops & points», όπου ο πολυοργανίστας και συνθέτης από το Λουξεμβούργο συνεργάζεται με τον Γάλλο κιθαρίστα τζάζμαν/αυτοσχεδιαστή Maxime Delpierre και φτιάχνει ένα υπέροχο οπτικοακουστικό μουσικό ποίημα που παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής (15/3).

Josef van Wissem

Οι μελωδίες που βγάζει το λαούτο του Ολλανδού Josef van Wissem τείνουν να υπερβαίνουν την μπαρόκ καταγωγή του και να μπαίνουν σε πιο γνώριμα στον σύγχρονο ακροατή τοπία: μινιμαλιστικά, τελετουργικά, ατμοσφαιρικά, θρησκευτικά, κινηματογραφικά. Η δισκογραφία του Josef van Wissem προσεγγίζει τα 40 άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το «An attempt to draw aside the veil», στο οποίο συνεργάζεται ξανά με τον Τζιμ Τζάρμους. Ο επιδέξιος λαουτίστας επιστρέφει για τρίτη φορά στη χώρα μας, στο «Temple» (15/3).

Waldeck

Με βάση το άλμπουμ «Ballroom stories», το οποίο κυκλοφόρησε πριν από 12 χρόνια, ο Αυστριακός Waldeck θεωρείται –μαζί με τον επίσης κορυφαίο και συντοπίτη του Parov Stelar– βασικός πυλώνας του electro-swing. Όμως τα πιο πρόσφατα άλμπουμ του, όπως το… spaghetti western «Gran paradiso» (2016) ή το τζαζέ «At Atlantic Ballroom» (2018), αντικατοπτρίζουν ακόμα περισσότερο τη μουσική του ευφυΐα, την οποία θα απολαύσουμε live στο «Fuzz» (15/3).

Alicia Olatuja

Η Alicia Olatuja είναι μια νέα φωνή που προβάλλει στο σύγχρονο αμερικανικό jazz τοπίο. Για την ακρίβεια, ο (πολύς) κόσμος την είδε να τραγουδάει ως σολίστ της Brooklyn Tabernacle Choir στη δεύτερη ορκομωσία του προέδρου Ομπάμα το 2013 και από εκεί και μετά η αξία της εκτιμήθηκε. Σαν τραγουδίστρια, η Alicia Olatuja δίνει ένα δικό της νόημα στους μουσικούς όρους και τα στιλ, γεγονός που θα διαπιστώσουμε στο «Half Note Jazz Club» (15-18/3).

Anna Calvi

Η Anna Calvi είναι μια καλλιτέχνης που υπερβαίνει τις rock νόρμες. Δεξιοτέχνις στην κιθάρα, με φωνή εκφραστικότατη σε ευρεία γκάμα –aggressive οπερατική ή ιδιαίτερα λυρική κι ευαίσθητη εκεί που πρέπει–, δίνει την αίσθηση ότι γνωρίζει τη μουσική σε όλο το πλάτος και το μήκος της. Και οι δίσκοι της («Anna Calvi», «Winter breath» και «Hunter»), κομμάτια από τους οποίους θα ακούσουμε στο «Acro» (16/3), είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον.

Television Personalities

Το συγκρότημα που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο από τους Beatles, οι Television Personalities του Dan Treacy, παίζουν πια για τον Dan Treacy, τον άνθρωπο που όντας part-time punk, έχει γράψει μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια στην ιστορία του νεώτερου ροκ και έχει επηρεάσει πλήθος από ανίστοιχους καλλιτέχνες. Όντας πια σε μερική αναπηρία μετά από ένα εγκεφαλικό, ο Dan Treacy έχει ανάγκη από οικονομική ενίσχυση και ο ουσιώδης πυρήνας των TP παίζει στο «Temple» γι’ αυτό (16/3).

Λένα Πλάτωνος

Η Λένα Πλάτωνος έχει το προνόμιο να βιώνει ταυτόχρονα την περίοπτη θέση της στην ιστορία της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής (όχι μόνο της ελληνικής!) και το άπλωμα της επίδρασής της σε νεώτερους μουσικούς που προσπαθούν να (ανα)διαμορφώσουν το ηχητικό πεδίο μέσα από συχνοτικές συμπεριφορές που μεταφέρουν κάτι από την ευαισθησία της. Γιατί η Λένα, από το «Σαμποτάζ» τότε ως την Έμιλυ Ντίκινσον σήμερα, στους ήχους της βάζει πάντα αισθήματα. Αυτά όλα θα τα ακούσουμε ξανά στο «Six D.O.G.S.» (17/3), με την Σαβίνα Γιαννάτου και τον Γιάννη Παλαμίδα μαζί της.

Wooden Shjips

Η δημιουργική χίπικη διάθεση – και αισθητική κατεύθυνση – που χαρακτηρίζει τους Wooden Shjips στην μουσική τους προσέγγιση δείχνει στην πράξη πόσο ισχυρή είναι διαχρονικά η ψυχεδελική τοποθέτηση. Σ’ αυτό το καθαρά «οικοτεχνικής» αντίληψης γκρουπ από το Σαν Φρανσίσκο ενσαρκώνεται πλήρως η έννοια της «τριπάτης» διείσδυσης στην ουσία της ζωής ανεξαρτήτως αντίξοων συνθηκών – και αυτό όλο το βλέπουμε να εκφράζεται μοναδικά στο τελευταίο άλμπουμ του γκρουπ, «V.». Το σήμα αυτό μιας ηθικής έστω νίκης θα το απολαύσουμε στο «Gagarin 205» (17/3).