© Federico Floriani
Για τον τρίτο σας δίσκο "Close" –μια θαυμάσια δουλειά– κοιτάξατε πέρα από τον τυπικό metal ορίζοντα, ψάχνοντας για νέους ήχους και όργανα. Τι σας ώθησε να κάνετε αυτό το ταξίδι;
Ευχαριστούμε! Το ταξίδι ήταν ο βασικός στόχος πίσω από το "Close", τόσο για μας, όσο και για το τι επιθυμούσαμε να εισπράξουν οι ακροατές. Πιθανότατα, αυτό που ώθησε εμάς σε κάτι τέτοιο ήταν μια ανάγκη για διαφυγή. Επιπλέον, θέλαμε να υπερασπιστούμε την κεντρική ιδέα που βρίσκεται πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ, δημιουργώντας και ηχογραφώντας το όντας και οι τέσσερίς μας στο ίδιο δωμάτιο.
Παράλληλα, βέβαια, μας ενδιέφερε και η εξερεύνηση μιας άλλης μουσικής έκτασης, καθώς μας ευχαριστεί να μετακινούμαστε μεταξύ διαφορετικών ειδών –τόσο ως μουσικοί, όσο και ως ακρατές. Ψάξαμε λοιπόν για όργανα μη τυπικά για τον metal χώρο ακριβώς επειδή δεν μας αρέσουν τα όρια. Από εκεί και πέρα, η απόφαση να στραφούμε για έμπνευση προς την ηχητική κληρονομιά που έχουμε ως κάτοικοι της Μεσογείου ήταν αυθόρμητη.
Και, πράγματι, το "Close" κατορθώνει και κομίζει μια αίσθηση Μεσογείου. Άρα θεωρείτε σημαντική αυτή την κληρονομιά;
Πολύ. Έχουμε τόσο πολιτισμό και τόσα γνωρίσματα τα οποία μας ενώνουν. Οι ρίζες του ενός και του άλλου βρίσκονται πολύ κοντά –και είναι πολύτιμες.
Αλήθεια, πώς δημιουργείτε τα τραγούδια σας; Δουλεύετε σαν ομάδα;
Ναι, κάθε φορά! Πιστεύουμε ότι η αλληλεπίδραση έχει θεμελιώδη σημασία για τη δημιουργική μας διαδικασία. Είμαστε συγκρότημα παλιάς σχολής υπό αυτή την έννοια, καθώς ξοδεύουμε πολύ χρόνο δουλεύοντας παρέα στον χώρο όπου κάνουμε πρόβες. Συνήθως ξεκινάμε με μια ιδέα για κάποιο κιθαριστικό riff, που έπειτα αναπτύσσεται σε δομή τραγουδιού. Οι ενορχηστρώσεις και οι στίχοι έρχονται μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης. Συχνά, βέβαια, οι οπτικές μας έρχονται σε σύγκρουση. Αλλά είναι μια χρήσιμη "αναμέτρηση".
Με εντυπωσίασε, εντωμεταξύ, που χρησιμοποιήσατε ούτι –όργανο πολύ γνωστό στην ελληνική παράδοση, αλλά δύσκολο για να το μάθει κανείς. Πόσο εύκολο ήταν να εντάξετε όλα αυτά τα καινούρια στοιχεία στον σκελετό ενός δίσκου με metal ταυτότητα;
Ναι, το ούτι ήταν πράγματι πολύ δύσκολο! Ήταν σαν να προσπαθείς να έχεις το ένα σου πόδι σε δύο παπούτσια. Η εύρεση ισορροπίας μεταξύ των δύο φύσεων που προσπαθήσαμε να συνδυάσουμε ήταν κάτι που απαίτησε πολλές ώρες πρόβας. Ατελείωτες ώρες. Μας αρέσει όμως να τοποθετούμε αντιπαραβαλλόμενα μέρη μέσα στη μουσική μας –και στην περίπτωση του "Close" αυτά τα παρείχαν το ούτι, το σαξόφωνο και το duduk.
Ούτι, τώρα, χρειάστηκε να μάθει ο Alberto, ο κιθαρίστας μας. Και δεν του ήταν καθόλου εύκολο, προσπάθησε πάρα πολύ. Είναι ένα όργανο με 11 χορδές, είναι άταστο κι επιτρέπει στον μουσικό να παίζει μικροτόνια. Mια αληθινή πρόκληση. Οπότε κρίναμε απαραίτητο να κάνουμε σωστή ενορχήστρωση, προετοιμασία και σχεδιασμό πριν ακούσουμε το αποτέλεσμα. Όμως άξιζε τον κόπο!
Αλλά και το εξώφυλλο του "Close" είναι πολύ δυνατό. Τι βλέπουμε; Και πώς βρήκατε τη φωτογραφία αυτή;
Είναι μια φωτογραφία από τη δεκαετία του 1930, τραβηγμένη από τον E. M. Schutz. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, όταν την είδαμε, γιατί κατάφερνε και εικονοποιούσε τα συναισθήματα και τις αισθήσεις με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούσαμε κι εμείς να το κάνουμε στο "Close", μέσω της μουσικής μας.
Χάρη λοιπόν σε αυτή τη φωτογραφία μάθαμε για το Nakh: έναν τελετουργικό χορό που εκτελείται μόνο από γυναίκες, προερχόμενο από τις παραδόσεις των φυλών που ζουν στα σύνορα της Αλγερίας με την Τυνησία. Οι χορεύτριες αφήνουν κατ' επανάληψη τα μαλλιά τους να ανεμίζουν ελεύθερα, προκαλώντας έτσι μια κατάσταση έκστασης κατά τη διάρκεια της τελετουργίας.
Εμείς, πάλι, όταν τα ανακαλύψαμε όλα αυτά, σκεφτήκαμε αμέσως τις ομοιότητες που προέκυπταν με το headbanging. Οπότε ήταν φυσικό να χρησιμοποιήσουμε το Nakh στο βιντεοκλίπ που κάναμε για το "Pilgrim".
Τον Ιούλιο δώσατε την πρώτη σας συναυλία στην Ελλάδα, στα βόρεια της χώρας μας, λαμβάνοντας μέρος στο Mammothfest 2022. Πώς ήταν η εμπειρία;
Ήταν φανταστικά! Λατρέψαμε κάθε δευτερόλεπτο της παραμονής μας στην Ελλάδα πέρυσι το καλοκαίρι και νιώσαμε σαν να βρισκόμασταν σε κάποιο δεύτερο σπίτι μας. Μάλιστα, δεν θέλαμε να φύγουμε όταν τελείωσε το φεστιβάλ! Τώρα είμαστε πολύ ανυπόμονοι για την πρώτη μας επίσκεψη στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Το δικό σας σπίτι, πάλι, η Cittadella της βόρειας Ιταλίας, δείχνει χάρμα στις φωτογραφίες, αλλά είναι μια πόλη για την οποία δεν ξέρουμε τίποτα εδώ στην Ελλάδα. Πώς είναι η ζωή εκεί;
Αισθανόμαστε ιδιαίτερη σύνδεση με την περιοχή μας οπότε, αναπόφευκτα, επηρεάζει τελικά και το δημιουργικό μας σύμπαν. Μετά το πρόσφατο χτύπημα της covid-19 πανδημίας φύσηξε γερή παγωνιά πάνω από την καλλιτεχνική παραγωγή της χώρας μας, μα πλέον δείχνει να έχει πάψει.
Οπότε πέρυσι ξανάνθισαν και στη Cittadella οι συναυλίες, οι μαζώξεις των συγκροτημάτων ή γενικότερα όσων στόχευαν να φτιάξουν πράγματα μαζί. Και ήταν συναρπαστικό για ανθρώπους σαν κι εμάς, που πιστεύουμε πολύ στην ανταλλαγή και στην αμοιβαία συνεργασία.
Και μετά τις ελληνικές βραδιές; Τι σχέδια υπάρχουν;
Θα περιοδεύουμε στην Ευρώπη μέχρι και τον Μάρτιο και είμαστε σε φάση που διαπραγματευόμαστε ακόμα περισσότερες συναυλίες, με στόχο να καλύψουμε όλο το έτος. Έχουμε βέβαια κι άλλα σχέδια, για ακόμα πιο μπροστά, όμως για την ώρα δεν γίνεται να αποκαλύψουμε περισσότερα!
Διαβάστε Επίσης
