Kepler is Free: "Αδιαμφισβήτητα η τζαζ είναι 'μουσική του τώρα'"

Συστήστε μας τους Kepler is Free. Ποια είναι η ιστορία της μπάντας, πώς συναντηθήκατε και ξεκίνησε αυτή η μουσική εκτόξευση;
H οργάνωση του πληρώματός μας ξεκίνησε όταν ο Σωκράτης Τσεντόγλου (τύμπανα) φεύγοντας από τη Κοπεγχάγη όπου και κατοικούσε τα τελευταία χρόνια, ήρθε στην Αθήνα με όραμα τη δημιουργία μιας μπάντας που θα ακολουθούσε το μουσικό δρόμο της Βρετανικής και Αμερικανικής nu-jazz και R&B σηνής. Με έντονη αυτή την αισθητική σαν κατευθυντήρια δύναμη, το Νοέμβριο του 2018 η μπάντα πλαισιώθηκε από τον Γιώργο Μιγδάνη (κιθάρα), Βασίλη Αλεξόπουλο (μπάσο) και Νικηφόρο Νούτζιεντ (πλήκτρα) και λίγους μήνες αργότερα από τον Σπύρο Ζάρδα (τρομπέτα). Το φθινόπωρο του ΄22 ο Σωκράτης Τσεντόγλου αποχώρησε από την μπάντα και αντικαταστάθηκε στα τύμπανα από τον Πάνο Γεωργακόπουλο. Ο πρώτος δίσκος της μπάντας με τίτλο "Teegarden” κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020 ψηφιακά και σε βινύλιο από τη Veego Records.

Επιλέξατε συνειδητά να ενώσετε διαφορετικές μουσικές καταβολές; Τι φέρνει ο καθένας στο τραπέζι;
Έχουμε σίγουρα επιλέξει συνειδητά να εκφράζουμε και να μπλέκουμε τις διαφορετικές μουσικές καταβολές μέσα στα κομμάτια μας. Ξεκινάμε πάντα με μία βάση λίγο πιο συγκεκριμένη και σαφή στις κοινές nu-jazz επιρροές μας και από εκεί και έπειτα αφήνουμε τα αφτιά μας ελεύθερα, χωρίς αυστηρά στυλιστικά όρια και περιορισμούς,  ώστε το κομμάτι να αναπτυχθεί και να πάρει τη "δική του” κατεύθυνση, χωρίς πολλά "πρέπει" και "μη". Αυτή η επιλογή του συνειδητού μπλεξίματος των μουσικών μας καταβολών κρατάει τη διαδικασία της σύνθεσης των κομματιών συναρπαστική αφού υπάρχουν φορές που καταλήγουμε σε ένα αισθητικό αποτέλεσμα που μας εκπλήσσει, ένα αποτέλεσμα μακριά από την αρχικό ύφος της εκάστοτε σύνθεσης. Σε γενικές γραμμές, ο Νικηφόρος (πλήκτρα) και ο Σωκράτης (τύμπανα) φέρνουν - κυρίως λόγω της κατεύθυνσης της παιδείας τους - ένα πιο Jazz ήχο, ο Γιώργος (κιθάρα) δίνει μια πιο έντονη και rock δυναμική στην αισθητική και τις συνθέσεις, ο Βασίλης (μπάσο) με το παίξιμό του δίνει μια πιο χορευτική και neo-soul διάθεση στα κομμάτια και ο Σπύρος (τρομπέτα) δίνει τις μελωδίες και το ηχόχρωμα που καθορίζει στο μεγαλύτερο βαθμό τον ήχο των Kepler. 

Ποια είναι τα 5 πράγματα που ακούσατε τελευταία και σας κέρδισαν;
DOMi & JD BECK - NOT TiGHT
Rymden - Reflections & Odysseys
Ojos de Brujo - Todo Τiende
Joshua Domfeh - City Lights
Arima Ederra - An Orange Colored Day

Παλιότερα και στην τζαζ όπως και σε άλλα μουσικά είδη υπήρχε πολύ έντονος ελιτισμός και μια προσπάθεια "διαφύλαξης" απέναντι σε μπολιάσματα. Πιστεύετε ήρθε ο καιρός να πετάξουμε αυτά τα μουσικά κόμπλεξ;
Ο ελιτισμός στη τέχνη γενικότερα, είναι ένα φαινόμενο που τραυματίζει την ίδια την τέχνη. Πέρα του ότι ο ελιτισμός στη τέχνη συναντάται μέσα στους αιώνες, μέχρι και το τέλος του προηγούμενου αιώνα υπήρχε πολύ έντονη και η ταξική και κοινωνικοπολιτική πλευρά αυτού του φαινομένου. Ιστορικά όμως, η jazz ήταν πάντα το είδος της μουσικής που είχε κάτι καινούριο να προτείνει, μια καινούρια αισθητική, ένα καινούριο ήχο. Υπάρχουν σε αυτή τη μουσική τρανά παραδείγματα όπως ο Miles Davis, John Coltraine και άλλοι οι οποίοι "άλλαζαν” τον ήχο τους ακόμη και από άλμπουμ σε άλμπουμ. Υπάρχουν όμως υλικά σε αυτή τη μουσική που παραμένουν αναλλοίωτα σε όλο το φάσμα της τζαζ, από τη γέννηση του είδους μέχρι και σήμερα. Η αυτοσχεδιαστική διάθεση, η αρμονία, το ηχόχρωμα είναι μερικά από αυτά. Μοιραία, οτιδήποτε καινούριο κυκλοφορεί που είτε παρεκκλίνει σε κάποιο βαθμό από κάποιο από τα βασικά υλικά ή βάζει μέσα στο σύνολό του καινούρια στοιχεία βρίσκει σίγουρα ανθρώπους που αμφισβητούν την ποιότητα και την αξία του.  
Αυτά τα "μουσικά κόμπλεξ” θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο συνεχίζει να υπάρχει καινούρια μουσική, οπότε είναι στο χέρι μας ως καλλιτέχνες και ακροατές το πόσο τέτοιες απόψεις θα επηρεάσουν το δικό μας γούστο και αισθητική. 

Η τζαζ είναι η "μουσική του τώρα"; Συμφωνείτε με αυτή τη δήλωση και πώς την ερμηνεύετε;
Αδιαμφισβήτητα η τζαζ είναι "μουσική του τώρα”, με όποιο τρόπο και να ερμηνευτεί αυτή η φράση. Σε πιο κυριολεκτική ερμηνεία, είναι η μουσική που έχει ως βασικό στοιχείο της τον αυτοσχεδιασμό που μπορούμε να τον σκεφτούμε ως σύνθεση που γεννιέται στο εκάστοτε τώρα. Επιπλέον τόσο οι τζαζ συνθέσεις όσο και η ικανότητα των τζαζ μουσικών να αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, δίνουν τη δυνατότητα είτε στον σολίστα είτε σε ολόκληρο το μουσικό σύνολο να μπορεί να εκφράσει μια αισθητική ή συναισθηματική κατάσταση που επικρατεί πάλι στο εκάστοτε τώρα. Το πώς θα παιχτεί ένα αμιγώς τζαζ κομμάτι το αποφασίζουν οι ίδιοι οι μουσικοί, η ίδια σύνθεση μπορεί να αποδοθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους σε αντίθεση με όλα τα άλλα είδη μουσικής όπου το κάθε κομμάτι φέρει και ένα συγκεκριμένο και αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο αισθητικό πλαίσιο.

Γίνεται και μία στροφή από το κοινό προς τη τζαζ μουσική; Την αναζητά/προσέχει περισσότερο; Αν ναι, πού οφείλεται αυτό;
Τις τελευταίες δεκαετίες έχει παρατηρηθεί ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το ευρύ κοινό για τη τζαζ μουσική. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή το τζαζ ηχόχρωμα και αισθητική έχουν ξεπηδήσει και έχουν βρει θέση μέσα σε άλλα πιο δημοφιλή μουσικά είδη. Μπορούμε εύκολα να εντοπίσουμε αυτό το φαινόμενο στη hip-hop μουσική. Πολλά από αυτά τα κομμάτια χρησιμοποιούν μέρη από κλασικά τζαζ κομμάτια ως τη μουσική τους βάση, παντρεύοντας έτσι τζαζ αρμονίες και ήχους μαζί με πιο minimal και χορευτικά ρυθμικά. Το αποτέλεσμα είναι στυλιστικά μοναδικό αλλά ο ακροατής μαγεύεται έτσι από το πλούσιο και ζεστό ηχόχρωμα της τζαζ. Αυτή η ακούσια "έκθεση” στη τζαζ μουσική έχει στρέψει πολλούς ακροατές στο να εμβαθύνουν στο είδος και να καταλάβουν ότι δεν είναι η μουσική που "απλώς παίζεις λάθος νότες”. 
Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθούμε ότι ρόλο σε αυτή τη στροφή προς την τζαζ παίζει και το μέσο που επιλέγουν πιο οι ακροατές, κυρίως οι πιο νέοι, να ακούσουν μουσική. Το YouTube έχει τραβήξει πολλούς "ανυποψίαστους ακροατές” στον μαγικό κόσμο αυτής της μουσικής. Ο απρόβλεπτος αλγόριθμός με τον οποίο το site προτείνει διάφορα βίντεο έχει βοηθήσει στο να αναδειχτούν παλιοί κλασικοί δίσκοι, κρυμμένα διαμάντια και νέοι αξιόλογοι καλλιτέχνες.

To "Juno” είναι το μόνο τραγούδι σας μέχρι στιγμής με φωνητικά. Πώς προέκυψε η ανάγκη να το "συμπληρώσετε" και πώς η συνεργασία με την Kalli;
Η συνεργασία αυτή προέκυψε πολύ οργανικά, αφού ο Γιώργος ο κιθαρίστας μας ήταν και παράλληλα μέλος και της μπάντας της Kalli και συμμετείχε στο ντεμπούτο της Journeygirl που κυκλοφόρησε το 2018. Από τα πρώτα κιόλας στάδια της σύνθεσης του κομματιού, μας έγινε ξεκάθαρο πως θα είχε ενδιαφέρον να μπουν φωνητικά και μας άρεσε η ιδέα να εξερευνήσουμε και αυτό το concept. Θέλαμε να δώσουμε μια R&B αισθητική στο κομμάτι οπότε η Kalli υπήρξε και η πρώτη επιλογή μας. Επιλογή που εκτός από λογική αποδείχθηκε και εξαιρετική. Η Kalli έδωσε στο "Juno" τη φωνή και τους στίχους της και το κομμάτι το αγκάλιασε ένα υπέροχο videoclip διά χειρός Replica Studio.

Γράφετε στο bio σας στο Bandcamp ότι παίζετε "expansive music". Θέλετε να είστε εξωστρεφείς και να καταλάβετε χώρο μέσω της μουσικής σας;
Θέλουμε να είμαστε εξωστρεφείς σε επίπεδο διάθεσης και επικοινωνίας με τον ακροατή. Η μουσική μας αν και instrumental έχει ως σκοπό να φτιάχνει ζωντανές και έντονες εικόνες. Για να πετύχουμε κάτι τέτοιο θέλει στα πρώτα στάδια ένα ξεκάθαρο concept από εμάς όταν δημιουργούμε αυτή τη μουσική και αργότερα μια εξωστρεφή διάθεση όταν παίζουμε ή ηχογραφούμε τις συνθέσεις αυτές.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας για το μέλλον; Ετοιμάζετε κάποιον νέο δίσκο;
Αυτή τη στιγμή ετοιμαζόμαστε για το πρώτο μας live στην Αθήνα, στο Κέντρο Πολιτισμού - Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος" την Κυριακή 6/11. Έχουμε μόλις ξεκινήσει τις live εμφανίσεις μας και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι για αυτό. Παράλληλα έχουμε ήδη ηχογραφήσει τον δεύτερό μας δίσκο, ο οποίος βρίσκεται στα τελευταία στάδια της παραγωγής και θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του ΄23 από τη Veego Records. Στο live μας στις 6/11 θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε πέρα από τα κομμάτια του "Teegarden” και συνθέσεις από τον επερχόμενο δίσκο μας!

Η φωτογράφιση της μπάντας πραγματοποιήθηκε κατά την ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου της, πριν την αποχώρηση του Σωκράτη Τσεντόγλου.