Με έναν νέο δίσκο στη φαρέτρα της, η soviet post-punk μπάντα από το ρώσικο Rostov-on-Dov επιστρέφει στη χώρα μας για ένα live στο «Gagarin 205» (7/12). Μιλήσαμε με το frontman των Motorama, Vladislav Parshin.
Ίσως να σας έχει κουράσει αυτή η ερώτηση, αλλά πώς επηρέασε η πανδημία και η καραντίνα τη δημιουργικότητα και τα σχέδιά σας;
Αρκετές συναυλίες επαναπρογραμματίστηκαν και είχαμε περισσότερο χρόνο για να δουλέψουμε από το σπίτι. Δεν ήταν και τόσο διαφορετικά από ότι πριν την πανδημία, δεδομένου ότι η Ρωσία είχε πολύ πιο ελαφριά lockdowns σε σχέση με άλλες χώρες.
Φαίνεται να έχετε μια έντονη λατρεία για τη φύση, την οποία συχνά αποτυπώνετε στα εξώφυλλα των δίσκων και τα βιντεοκλίπ σας. Πώς βλέπετε το κόστος της ανθρώπινης συμπεριφοράς απέναντι στη φύση;
Τι θα έπρεπε να αλλάξουμε στις ζωές μας για να την προστατεύσουμε; Δύσκολη ερώτηση. Τι μπορεί να κάνει ο απλός άνθρωπος; Πηγαίνει στο σούπερ-μάρκετ και αγοράζει ένα φθηνό μπουκάλι Coca-Cola. Στο μυαλό μου, όλα ξεκινούν από τα μεγάλα καταναλωτικά μονοπώλια και τους παίκτες στο παγκόσμιο εμπόριο, οι οποίοι πρέπει να αλλάξουν πρώτοι. Στη Ρωσία, για παράδειγμα, μια καλή λύση είναι να αναθεωρήσουν τις μεγάλες πολιτικές και να αφήσουν τον κόσμο να ζήσει έξω από τις μεγαλουπόλεις και πίσω στα χωριά. Με ενέπνευσες, θα στείλω ένα mail στην κυβέρνησή μας μόλις τελειώσουμε τη συνέντευξη! (γέλια)
Είστε εκπληκτικά σταθεροί και αποδοτικοί όσον αφορά τη συχνότητα και ποσότητα νέων κυκλοφοριών. Πώς καταφέρνετε να παραμένετε τόσο δημιουργικοί;
Παθαίνετε ποτέ «writer’s block» και πώς το ξεπερνάτε; Έχουμε ένα ιδιαίτερο μέρος στο Rostov-on-Don. Είναι ένα μυστικό μέρος, δυστυχώς δεν μπορώ να μοιραστώ τη διεύθυνση. Εκεί υπάρχει μια δροσερή πηγή ανάμεσα στα δέντρα. Πηγαίνω με αρκετούς κουβάδες και πίνω αυτό το φρέσκο νερό. Όταν νιώθω κουρασμένος ή ότι με πλησιάζει το «writer’s block», πίνω ένα ποτήρι, μερικές φορές ξεπλένω και το πρόσωπό μου. Μπορώ να σου στείλω ένα μπουκαλάκι και να μου πεις τη γνώμη σου.
Τι υπάρχει «Before the Road»; Συνδέεται ο τίτλος του τελευταίου άλμπουμ σας με την ιδέα της αποχώρησης, του να βρίσκεσαι έξω ξανά και να ταξιδεύεις ελεύθερα;
Δεν ξέρω αν είναι απλώς δική μου ερμηνεία, αλλά λαμβάνω μια αίσθηση προσδοκίας. Ναι, έχει να κάνει με την προσδοκία, είναι μια καλή ερμηνεία. Αλλά δεν μπορώ να σου πω ακριβώς για τι είδους δρόμο μιλάμε. είναι προσωπικός για κάθε ακροατή.
Τα «αστέρια» είναι ένα θέμα που επανέρχεται στο «Before the Road». Συνδέονται με αισθήματα ελπίδας ή με το άπιαστο;
Είναι οι άπιαστες ελπίδες. Πραγματοποιήσιμοι στόχοι, άπιαστα όνειρα. Προσωπικά, είμαι ονειροπόλος.
Να περιμένουμε να ακούσουμε το «Corona» στο live σας; Απέκτησε ένα νέο νόημα για σας μετά τα τελευταία δύο χρόνια;
Δεν έχουμε ακόμα αποφασίσει το τελικό track list, οπότε θα ‘δούμε! Παραδόξως, πολλά τραγούδια από το άλμπουμ «Poverty» ταιριάζουν στην πραγματικότητα του 2020. Τώρα είμαστε πιο προσεκτικοί με ό,τι ηχογραφούμε. Ίσως σε πέντε χρόνια να ξέρουμε πριν από ποιο δρόμο στεκόμαστε αυτή τη στιγμή.
Είστε ενθουσιασμένοι που επιστρέφετε στην Ελλάδα;
Αν θυμάμαι σωστά, εδώ κάνατε το πρώτο σας σόου εκτός Ρωσίας. Ναι, η πρώτη μας συναυλία στο εξωτερικό ήταν στην Αθήνα και ανυπομονούμε να σταθούμε στην υπέροχη γη σας και να αντικρίσουμε τα πρόσωπα των όμορφων ανθρώπων. Θα συναντήσουμε αγαπημένους φίλους, θα πιούμε τσάι και θα μοιραστούμε μυστικά.
