Η DIY κουλτούρα των 63 High έρχεται στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του «Stages A/Live», του προγράμματος που υποστηρίζει τους ανεξάρτητους χώρους και μπάντες της εναλλακτικής μουσικής σκηνής. Η μπάντα που δονεί σε ska-punk ρυθμούς τη Θεσσαλονίκη εδώ και σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια, ανεβαίνει στη σκηνή του θρυλικού Εightball έτοιμη να μας θυμίσει πώς γίνονταν τα σωστά, γεμάτα ενέργεια live την Κυριακή 4 Απριλίου (9μ.μ.), μεταφέροντας ακόμα και χωρίς κοινό την πηγαία ένταση της μουσικής της.
Λίγο πριν από την μετάδοση μιλήσαμε με τους Χρήστο Λιαγκούρη (τύμπανα, φωνή), Αλέξη Δούμο (κιθάρα, φωνή), Πάρη Παπαδόπουλο (μπάσο), Διονύση Κωσταντινίδη (κιθάρα), Ηλία Δέλλιο (τρομπόνι) και Δημήτρη Χαραντζίδη (σαξόφωνο) για όλα όσα θα δούμε στο κυριακάτικο live, τα σχέδια τους για το μέλλον αλλά και τις πιο έντονες συναυλιακές τους αναμνήσεις.
Έχετε συμπληρώσει σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια παρουσίας. Τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει ίδιο από την πρώτη σας συναυλία;
Όντως, το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1997 στη Θεσσαλονίκη. Ο πρώτος μας κιθαρίστας βέβαια δεν ζει πια, μας αποχωρίστηκε σχετικά νωρίς (και κυριολεκτικά). Μετά ήρθε ο Αλέξης και γίναμε μπάντα, αλλά θεωρώ ότι η τρέλα του αιωρούνταν στο μυαλό μας για καιρό. Εκτός από αυτήν την απώλεια, υπήρξαν διάφορες προσθήκες στα μέλη και όλοι συνεισέφεραν κάτι σημαντικό. Καταλήξαμε μία εξάδα ανθρώπων που παίζουμε εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, χωρίς να έχουμε δώσει ακόμα συναυλία λόγω της πανδημίας, εκτός φυσικά από αυτή στη Στέγη Ωνάση.
Δεν άλλαξαν και πολλά: οι κονσόλες μίξης έγιναν ψηφιακές, εμείς βάζουμε κάτι μικρά ακουστικά να ακούμε- οι φίλοι τα λένε in ear. Ο Αλέξης αγόρασε δικό του μικρόφωνο για τα live αλλά έχει ακόμα τον ίδιο ενισχυτή VOX, ο Πάρης άφησε μούσια και τα δικά μου μαλλιά άσπρισαν. Κατά τα άλλα, ο κόσμος ακόμα χορεύει, είναι μέσα στην τρέλα, κάνει stagediving και αρκετοί κρατάνε κινητά τηλέφωνα την ώρα που κουνιούνται. Τουλάχιστον μετά έχεις αρκετά βίντεο να δεις. Το ερώτημα είναι, πώς θα είναι ο κόσμος στα πρώτα live μετά την καραντίνα...
Πώς νιώσατε που βρεθήκατε πάνω στη σκηνή μετά από τόσους μήνες για το γύρισμα του «Stages A/Live»;
Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να παίξουμε όσο τον δυνατόν καλύτερα, γιατί το βίντεο θα μείνει. Όταν κάνεις συναυλία με κόσμο, έχεις κάνει πρόβες και προετοιμάζεσαι. Εμείς μάλλον το αντίθετο κάναμε. Είχαμε να βρεθούμε κάτι μήνες αλλά το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο. Ίσως γιατί ήρθαμε «σκασμένοι» από το lockdown και θέλαμε να ξεσπάσουμε. Επίσης, ο τρομπονίστας και ο κιθαρίστας μόλις είχαν έρθει στο συγκρότημα, αλλά είναι έμπειροι και οι δύο. Μπορεί να παρατηρήσει οποιοσδήποτε στα χαρούμενα πρόσωπά μας, ότι περάσαμε σούπερ. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με το ένα-δύο-τρία-τέσσερα στο πρώτο κομμάτι. Μετά παίρνεις φόρα.
Η απουσία κοινού σας δυσκόλεψε; Πώς είναι η αίσθηση να πρέπει να βγάλεις τόση ενέργεια χωρίς τη συμμετοχή κόσμου, παρά μόνο καμερών;
Δεν είναι δύσκολο. Αν παρευρεθείς σε μία πρόβα μας θα καταλάβεις: είναι σαν να παίζουμε live. Όπου και να μας βάλεις να παίξουμε, θα βγάλουμε ενέργεια, γιατί δημιουργείται από τα κομμάτια που γράφουμε. Εγώ προσωπικά, το κάθε κομμάτι το έχω συνδέσει με τόσες πολλές εικόνες που ταξιδεύω. Πάντα μου συνέβαινε αυτό με τους 63. Σε πατάρι μαγαζιού δεν είχαμε ξαναπαίξει, κανονικά η σκηνή των live βρισκόταν πίσω από την πλάτη μου στον κάτω όροφο. Αλλά ο Χρήστος ο Σαρρής που σκηνοθέτησε, έβαλε τα φώτα με ωραίο και ζεστό τρόπο γύρω μας και μας είπε να παίξουμε όπως θα κάναμε υπό κανονικές συνθήκες. Ήταν δέκα το πρωί και κρατούσαμε καφέ στα χέρια μας, οπότε επισκεφτήκαμε το μπαρ στα γρήγορα για μία γνωριμία. Στις κάμερες δεν δίναμε και πολύ σημασία. Απλά όποιος παρακολουθήσει τη συναυλία, να αποφύγει κινητά και υπολογιστές με μικρά ηχεία∙ καλύτερα να παίξει το βίντεο δυνατά με ακουστικά ή να συνδέσει τον ήχο σε ένα στερεοφωνικό.
Προγραμματίζετε νέο υλικό για την επόμενη χρονιά. Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για το τι θα ακούσουμε στη νέα κυκλοφορία;
Ήδη ψηφιακά έχουμε βγάλει οκτώ καινούργια singles, και θα «κόψουμε» και δύο βινύλια με δέκα κομμάτια, όλα καινούργια. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο στούντιο μας, Horizon 63, με τον φίλο Γιώργο Ταχτσίδη και τα βινύλια θα τα αναλάβουν επίσης φίλοι.
Τα lockdown σας βοήθησαν να συγκεντρωθείτε και να γράψετε μουσική;
Είναι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε. Ανταλλάσσαμε email με τις ιδέες μας, τις εξελίσσαμε. Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά είχαμε τόσο ελεύθερο χρόνο. Όμως νομίζω τα κομμάτια μας είναι εύθυμα, δεν θέλαμε να μεταφέρουν το άσχημο κλίμα που υπάρχει στον κόσμο αυτή την στιγμή. Στον δεύτερο δίσκο που θα βγει, είναι όλη η αφρόκρεμα των ιδεών.
Δεν ήταν εύκολο. Δύο από τα μέλη μας περάσαν Covid όποτε ήταν δύσκολο να βρεθούμε. Άλλοι έχασαν συγγενείς, άλλοι πά θανε κατάθλιψη. Ότι πάθανε όλοι δηλαδή. Από ένα σημείο και μετά, όπου οι μέρες όλες φαίνονται ίδιες, πέφτεις ψυχολογικά. Πέντε μήνες χωρίς να μπορείς να ταξιδέψεις, χωρίς δουλειά και χωρίς συναυλίες είναι λίγο πρωτόγνωρο. Αλλά αντέξαμε.
Στους στίχους σας αντλείτε συχνά από την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα ενώ γράφετε για δύσκολες συναισθηματικές συνθήκες. Εμπνευστήκατε από τη συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε ξαφνικά για το νέο δίσκο;
Στα τραγούδια μας γράφουμε πάντα για τα πάθη και τις εμπειρίες μας. Σχολιάζουμε με καυστικό τρόπο τη ζωή του σήμερα, βοηθάει και η επιθετικότητα καμιά φορά της μουσικής. Ο Αλέξης χειρίζεται τους στίχους με μαεστρία, με εκπλήσσει πάντα. Γράφει για την κατάσταση στα αστικά κέντρα, για ναρκωτικά, για την κρατική καταστολή, για κοινωνικές σχέσεις, για την απέχθεια μας προς την μίζερη πολιτική σκηνή. Όλα αυτά στα Αγγλικά. Όταν είχαμε κάνει τουρ Ευρώπη, θυμάμαι να του λέω κάπου στην Ουαλία: «Άραγε καταλαβαίνουν τίποτα από αυτά που λέμε; Πες τα καλά…».
Απλά, έπρεπε πάση θυσία να βγάλουμε καινούργια κομμάτια. Δεν γράψαμε ούτε ένα σχετικό με την πανδημία. Εξάλλου τι να γράψεις; Για τις μάσκες; Για την απαγόρευση κυκλοφορίας; Ο κόσμος είχε ήδη ψυχολογικά προβλήματα που λόγω του lockdown πήγαν στα ύψη. Προτιμώ να παίξω κάτι χαρούμενο να ανέβουμε λίγο. Ίσως το «Grab my Hand», που είναι πολύ διαφορετικό, θα μπορούσε να ταυτιστεί με την μοναξιά των ανθρώπων και όλα τα συναισθήματα που νιώθουμε αυτό το διάστημα. Τώρα το «You gave me hope and you gave me direction, show me the way to substantial expression» από το «True Love», ο καθένας το παίρνει όπως θέλει.
Τώρα που μας λείπουν τόσο τα live, μπορείτε να μας περιγράψετε τις δικές σας αγαπημένες συναυλιακές στιγμές, τόσο πάνω στη σκηνή όσο και παρακολουθώντας κάποια άλλη μπάντα ως κοινό;
Παίξαμε πάνω σε νταλίκα με ήχο στο Street Parade δύο φορές. Έκανε κύκλους μέσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης την ώρα που παίζαμε και ο κόσμος ακολουθούσε από πίσω... σαν μουσικός επιτάφιος ήταν! Καταλήψεις εδώ και εκεί σε DIY καταστάσεις. Πανεπιστήμια σε αυτοσχέδια live που τότε γίνονταν πολύ συχνά. Live σε beach bar που καταλήγαμε μεθυσμένοι να κοιμόμαστε στην παραλία. Χριστούγεννα σε DIY πάρτι σε σπίτια στην Άνω πόλη. Φεστιβάλ στην Σίνδο και να μας κυνηγάει σμήνος κουνούπια. Συναυλία για διαγωνισμό snowboard πάνω σε χιόνια. Συναυλία πάνω σε ποταμόπλοιο στο Βελιγράδι. Ένα τουρ στην Ευρώπη όπου καταλήξαμε να παίζουμε σε ένα μικρό χωριό όπου οι άνθρωποι δεν είχαν κυριολεκτικά να φάνε, κάπου στα Βαλκάνια. Γενικά παίζαμε ταυτόχρονα στα πιο άκυρα και απομονωμένα μέρη αλλά και μεγαλύτερα φεστιβάλ ταυτόχρονα. Δύσκολα λέγαμε όχι.
Πέρασα αρκετό καιρό Αγγλία, είδα πολλές από τις αγαπημένες μου μπάντες∙ έχω δει τους Bad Religion 6 φορές. Αλλά δεν σου κρύβω ότι εκείνη στο πρώτο Rock of Gods το 1996 στον Πειραιά, ή αυτή με τους Faith no More, ήταν απίστευτες. Προσωπικά πάω σε όσες πιο πολλές συναυλίες μπορώ ανεξαρτήτως είδους. Rancid στο Sheffield, τελευταίο live των Ramones στο Brixton Academy, Τρύπες στο Manchester, Pearl Jam στο Wembley Arena, Nofx στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη, Ska-P στο γήπεδο της Ν.Ευκαρπίας, Sting στην παλιά Νέα Φιλαδέλφεια το 1993, Duran Duran στο Θέατρο Γης, Wailers στον Μύλο. Έχω ένα πάκο αποκόμματα κρατημένα.
Πώς φαντάζεστε την πρώτη συναυλία σας μόλις ξεκινήσουν και πάλι τα live;
Δεν ξέρω τι να περιμένω. Νομίζω όλοι θα είναι μεθυσμένοι. Πιστεύω πως δεν θα κάνουμε συναυλία υπό προϋποθέσεις. Θα περιμένουμε να στρώσουν τα πράγματα, να έχει το κοινό την ελευθερία του. Θα γίνουν πάρα πολλά live από ένα σημείο και μετά γιατί όλοι είναι σε απραξία εδώ και καιρό. Θα ξεσαλώσουν όλοι όπως πρέπει.
