Είναι οι Sisters of Mercy τα μεγαλύτερα μουσικά τρολ;

«Ερ.: Αγαπητέ γιατρέ, είμαι απωθητικός, σεξουαλικά ανώριμος, τεμπέλης, ηλίθιος και κακός. Τι επάγγελμα μου ταιριάζει; Απ.: Δημοσιο­γράφος. Αν αποτύχεις, γίνε μουσικός δημοσιογράφος». Αυτή είναι η πρώτη ερωταπάντηση στη στήλη «Dear Doktor», που βρίσκουμε στην επίσημη –αυτοσχέδια– ιστοσελίδα των Sisters of Mercy, η οποία προσφέρει μια πλήρη εικόνα της άποψής τους για τη φάρα μας. Δεν είναι παράλογη επομένως η ακολουθία των συναισθημάτων όταν πέφτει στο τραπέζι η ιδέα για συνέντευξη στον frontman και μοναδικό σταθερό μέλος της μπάντας από τα γεννοφάσκια της, τον Andrew Eldritch: συγκίνηση για την τιμή, τρόμος που σου μαρμαρώνει τα άκρα, ανακούφιση όταν μαθαίνεις ότι δεν θα δώσει τελικά απαντήσεις, μετάνιωμα για τη χαμένη ευκαιρία.

Ο Βρετανός μουσικός δεν φημιζόταν για τους λεπτεπίλεπτους τρόπους ή την καλοσυνάτη, φωτεινή πλευρά του: αντίθετα μια σειρά από κόντρες με τους συνεργάτες του και αλλεπάλληλες αλλαγές στο line up της μπάντας, μηνύσεις σε δισκογραφικές και πικρόχολες ή –ακόμη χειρότερα– μονολεκτικές δηλώσεις σε (άτυχους) δημοσιογράφους φαίνονται να τον καταδιώκουν ήδη από τα πρώτα χρόνια της σύστασης των Sisters και να συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Ας μην ξεχνάμε τη διά­σπαση της μπάντας αμέσως μετά τον πρώτο δίσκο «First and last and always», με τους Wayne Hussey και Craig Adams να δημιουργούν τους Sisterhood και να μπαίνουν σε έναν αγώνα δρόμου με τον Eldritch για το ποιος θα κατοχυρώσει το καινούργιο όνομα. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψετε ποιος κέρδισε· οι δύο πρώτοι, μαζί με τους Simon Hinkler και Mike Kelly, κάνουν καριέρα εδώ και 35 χρόνια ως Mission.

Και μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες και ατελείωτες διαμάχες από την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου των Sisters, του «Vision thing», όμως η αίγλη του εστέτ, μορφωμένου βαρυτόνου καλά κρατεί. Τα χρόνια υπήρξαν αμείλικτα βέβαια και η πυκνή, ασυμμάζευτη κόμη έδωσε τη θέση της σε ένα λείο σκαλπ, όμως οι εξέχουσες γωνίες στο πρόσωπο και η μπάσα φωνή παραμένουν τα ακλόνητα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που, χάρη στο παρουσιαστικό του, έφτασε να αποκαλείται «αγόρι αφίσας για goth μπάντα». Φυσικά ο ίδιος ο Eldritch δεν αποδέχεται αυτόν τον όρο, ούτε θα ενδιαφερόταν ποτέ να διεκδικήσει τον τίτλο του «Νονού της goth» από τον Peter Murphy. Αντίθετα, για εκείνον το σχήμα που γεννήθηκε στη δύση του glam rock, ανδρώθηκε μέσα στο punk και τελικά ξεβράστηκε από το post punk δεν μπορεί να πάρει καμία από τις ταμπέλες τις εποχής. Για εκείνον «είναι απλώς ροκ. Ή ποπ. Ή ακόμη και rock ’n’ roll. Και σίγουρα διανοούμενοι θεοί του έρωτα».

Η συναυλιακή πλευρά των Sisters, και όχι η ταυτότητά τους, είναι αυτή που αφορά το σταθερό κοινό τους, μαζί και όσους κατευθυνθούν στο «Gazi Music Hall» την Παρασκευή 13/9, και περιλαμβάνει όχι μόνο τις γνωστές επιτυχίες τους αλλά και κομμάτια που ο Eldritch έχει ολοκληρώσει εδώ και δεκαετίες και δεν έχει πρόθεση να κόψει ποτέ σε φυσική μορφή. Η σχέση του με τους μάνατζερ, τους οποίους έχει χαρακτηρίσει από «αυτοκαταστροφικούς» έως «άχρηστους», σε συνδυασμό με την οικονομική δυσκολία μιας ανεξάρτητης κυκλοφορίας έχουν βάλει τα τραγούδια αυτά στον πάγο, χωρίς να υπάρχει όμως και οποιαδήποτε πρεμούρα να τα προωθήσουν. Στην τελική δεν είναι υποχρεωμένοι να βγάζουν συνέχεια μουσική αν δεν τους ευχαριστεί, όπως δηλώνει συχνά με το γνωστό, μπλαζέ του ύφος ο Eldritch και κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει το επιχείρημα αυτό.

Οι πρόσφατες αμερικανικές εκλογές ήταν εκείνες που μας γέμισαν ελπίδες για την πιθανότητα δημιουργίας νέων κομματιών, όταν ο Eldritch δήλωνε ότι μια ενδεχόμενη εκλογή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα τον υποχρέωνε να γράψει νέο άλμπουμ, ως μια προσωπική δια­μαρτυρία. Με κομμάτια όπως το hit τους «Dominion», και το παραγνωρισμένο outro του «Mother Russia», στο νου (και το repeat), τα υποτιθέμενα αυτά τραγούδια θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια καυστική κατάθεση, μετουσιώνοντας το μένος για την εμπλοκή των ΗΠΑ στην πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ σε ένα σύγχρονο αλλά εξίσου ζοφερό παρόν. Δυστυχώς, όχι μόνο ο Τραμπ εκλέχτηκε αλλά και οι Sisters δεν μοιάζουν πρόθυμοι να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, κάνοντας έτσι τους σύγχρονους καιρούς ακόμη πιο σκοτεινούς· και όχι με τη μουσική τους.

Καλέστε το γιατρό!

Ο Doktor Avalanche είναι η καλύτερη ένδειξη της παιχνιδιάρικης διάθεσης των Sisters. To drum machine, που κυκλοφόρησε ως «Boss DR55 “Doktor Rhythm” Machine», αποτελεί το δεύτερο πιο σταθερό μέλος τους, αφού αντικατέστησε τον Eldritch για να αφιερωθεί εκείνος στα φωνητικά. Κάθε νέο μηχάνημα βαφτίζεται από το προηγούμενο, μέχρι και τη σημερινή του Macbook Pro μορφή. Α, και ο χειριστής του δεν αναφέρεται ποτέ με το όνομά του: είναι η «νοσοκόμα του γιατρού»...