Τα ροκ ραντεβού που δεν πρέπει να χάσετε το επόμενο δίμηνο

#1 Trisomie 21

Οι Trisomie 21 αποτελούν ένα παλιό απωθημένο. Παλιό, ιστορικό cold wave σχήμα που δημιούργησαν στις αρχές των ’80s οι αδερφοί Herve και Philippe Lomprez και ακολούθησε μια θαυμάσια πορεία ποιητικής electronica σε όλη τη διάρκεια εκείνης της εκ των πραγμάτων post punk δεκαετίας. Οι T21 συνέχισαν επεκτείνοντας και διευρύνοντας την ηχητική τους παλέτα, φτιάχνοντας μουσικές που αγκάλιαζαν τζαζ και σινεματικά πεδία – φτάνοντας κάποια στιγμή σε ένα τέλος, που φάνηκε οριστικό με το «Black label» (2009). Όμως πέρυσι κυκλοφόρησαν το «Elegance never dies», κομμάτια του οποίου θα ακούσουμε σίγουρα στο «Temple», την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου.

#2 Acid King

Οι Acid King ήταν και παραμένουν ένα πολύ καλό κι ενδιαφέρον γκρουπ της stoner σκηνής της Δυτικής Ακτής. Από το 1993, οπότε και φτιάχτηκαν στο Σαν Φρανσίσκο με πρωτοβουλία της κιθαρίστριας/τραγουδίστριας Lori S., έχουν γεμίσει την πιάτσα με ακατέργαστο και fuzzy μέταλλο, διατηρώντας ταυτόχρονα τη βαθιά ειλικρίνεια που περιμένει κάποιος από ένα καθαρό rock ’n’ roll σχήμα. Αυτό θα ακούσουμε και θα ευχαριστηθούμε και στο «An Club», την Τρίτη 16 Οκτωβρίου.

#3 Handsome Family

Το τραγούδι «Far from Any Road», που γνώρισε απρόσμενη διεθνή επιτυχία ως μουσική τίτλων της εμβληματικής αστυνομικής σειράς «True detective», υπήρξε ο καταλύτης για να γίνει γνωστή η τραγουδοποιία των Brett και Rennie Sparks – μιας Handsome Family όνομα και πράγμα, που γράφει και τραγουδάει κυριολεκτικά alternative country, με πολύ σκοτεινές αποχρώσεις. Από τα μέσα των ’90s το ζευγάρι δίνει ιδιαίτερες διαστάσεις στη σύγχρονη αμερικάνικη folk παράδοση, κρατώντας ίσες αποστάσεις από το μύθο και την πραγματικότητα μέσα από πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Η Handsome Family έρχεται σύσσωμη στο «Piraeus 117 Academy», την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου.

#4 Mono

(Αυτο)χαρακτηρίζονται instrumental rock μπάντα, αλλά­ στα δικά μου αφτιά οι Ιάπωνες Mono είναι ένα από τα καλύτερα σχήματα που προβάλλει στο σήμερα η εξαιρετικά δημιουργική παράδοση του no wave (στο γύρισμα ’70s-’80s). Οι noisy εκφάνσεις (κι εκφράσεις), η τζαζική αβανγκάρντια, το out rock, οι ονειρικές και κινηματογραφικές ηχητικές «λήψεις» βγάζουν τη μουσική έξω από στενά ιδιωματικά πλαίσια και της χαρίζουν –κάποιες φορές– διαστάσεις θεϊκές. Αυτές οι διαστάσεις αναγνωρίζονται σε πολλά άλμπουμ των Mono (στο «Hymn to the immortal wind» φέρ’ ειπείν ή στο «For my parents») και δίνουν στο γκρουπ μια ξεχωριστή θέση στη σύγχρονη δημιουργική πράξη και δράση. Οι Mono έρχονται στο «Fuzz», το Σάββατο 20 Οκτωβρίου.

#5 Radio Birdman

Οι Radio Birdman δεν είναι μόνο ιστορία. Μπορούμε να τους θεωρήσουμε το απόσταγμα του πανκ· όμως οι Αυστραλοί ρόκερ είναι κάτι παραπάνω: η ενσάρκωση του ίδιου του ροκ σε όλες του τις όψεις. Υπερβαίνοντας τις πρόσκαιρες μόδες, το γκρουπ έπιανε το ροκ «μήνυμα» σε κάθε του διάσταση και το «μετέφραζε» σε αυθεντικό ήχο, σε τραγούδι που σε ξεσηκώνει και σε κρατάει ψηλά – από τα mid ’70s έως τις μέρες μας. Πρακτικά, αν και οι Radio Birdman γεννήθηκαν στην άλλη άκρη του κόσμου, δεν έχουν τίποτα αυστραλιανό να τους χαρακτηρίζει. Εμείς εξακολουθούμε να τους ακούμε σαν τους Stooges και τους MC5. Έτσι θα τους απολαύσουμε και στο «Fuzz», την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου.

#6 Lydia Lunch

Η «Βασίλισσα του Σιάμ» Lydia Lunch κοντεύει να κλείσει 40 χρόνια στη σκηνή, όμως δεν έπαψε ούτε στιγμή να δίνει κάτι από τον εαυτό της μέσα από λέξεις και μουσικές, όντας απότοκο των καλύτερων στιγμών της νεοϋορκέζικης καλλιτεχνίας αφενός και πάντα δίπλα σε σπουδαίες στιγμές του προχωρημένου ροκ. Ασυμβίβαστη και προκλητική μια ζωή, πραγματική ροκ διανοούμενη, η Lydia Lunch έρχεται εκεί που της ταιριάζει πιο πολύ, στο «Gagarin 205» (10 Νοεμβρίου), μαζί με τους Big Sexy Noise (James Johnston στην κιθάρα, Ian White στα ντραμς και Terry Edwards σαξόφωνο). Δεν είναι ωραία;

#7 Magnum

Επίσης στο χώρο του απωθημένου εντάσσονται οι Magnum, που –αν και ιστορικό και πιασάρικο, με την καλή έννοια, γκρουπ– έρχονται για πρώτη φορά εδώ («Gagarin 205», 30 Νοεμβρίου). Heavy και melodic power σχήμα, με πολλές επιτυχίες­ στο ενεργητικό του, κρατάει τον πυρήνα του εδώ και 45 χρόνια και κινείται με απόλυτη συνέπεια στο πεδίο του βρετανικού heavy metal. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.