Στις 10/5 ο Ενρίκε Ιγκλέσιας έρχεται πρώτη φορά επίσημα στη χώρα μας με μια μεγάλη συναυλία στο ΟΑΚΑ. Λέγεται πως ήταν επιθυμία του να παίξει στην Αθήνα και, με τη φετινή τουρνέ του την ικανοποιεί, ικανοποιώντας παράλληλα χιλιάδες από τις θαυμάστριες και τους θαυμαστές του που θα βρεθούν εκεί.
Ο Ενρίκε Ιγκλέσιας είναι ένας πραγματικός σούπερ σταρ κι ένας από τους ξεχωριστούς κι επιτυχημένους καλλιτέχνες στο είδος της μοντέρνας latin. Όσο για τις συναυλίες του, αυτές αποτελούν κάτι ξεχωριστό σε επίπεδο παραγωγής, προσεγμένες και μελετημένες σε κάθε τους λεπτομέρεια, πληρέστατες σε οπτικά εφέ, αλλά κυρίως με πρόγραμμα γεμάτο από τις διεθνείς και διαχρονικά μεγάλες επιτυχίες του – είναι σχεδόν αδύνατο να μην τις έχει ακούσει κάποιος σε κλαμπ ή στο ραδιόφωνο. Ο αδιαμφισβήτητος «βασιλιάς της latin pop» ηγείται εμπορικά μιας ομάδας αισθητικά ομόφρονων και ομονοούντων καλλιτεχνών, που έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο αγοράς στη σημερινή μουσική βιομηχανία – σε ισπανόφωνα ή μη κοινά, εντός κι εκτός Αμερικής.
Γιος του διάσημου Ισπανού Χούλιο Ιγκλέσιας, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έδωσαν στη διεθνή pop τον ισχυρό global latin χαρακτήρα της στα ’70s, o Ενρίκε δεν ανέβηκε στις πλάτες του πατέρα του για να ανοίξει τα δικά του φτερά και να πετάξει. Έχοντας μεγαλώσει στο Μαϊάμι με τη μητέρα του, έκανε τα πρώτα του βήματα ως Ενρίκε Μαρτίνες πιο κοντά στο πραγματικό urban latin αίσθημα παρά στη φαντασιακή συναισθηματική/ερωτική μπαλάντα στην οποία είχε διακριθεί ο πατέρας του.
Το impact που διέθετε ήταν τόσο δυνατό, που στο γύρισμα του αιώνα –δηλαδή γύρω στα 25 του χρόνια– είχε μπει για τα καλά στη latin αγορά της Αμερικής. Ο όρος «latin pop» έχει ευρύτερη σημασία και χρησιμοποιείται διαφορετικά ανάλογα με τη χρονική στιγμή ή περίοδο, καθώς οι latin επιδράσεις ήταν πανίσχυρες σε όλες τις φάσεις της εξελικτικής πορείας της pop τον προηγούμενο αιώνα. Εν προκειμένω όμως, αρκεί να τον περιορίσουμε σε μια ομάδα εμπορικών και γοητευτικών σταρ που τις τελευταίες δύο δεκαετίες τον μονοπωλούν. Μιλάμε κυρίως για τον Πορτορικανό Ρίκι Μάρτιν, την Κολομβιανή Σακίρα, τον Ισπανό Αλεχάντρο Σανς, την Αμερικανίδα Τζένιφερ Λόπεζ, τη Μεξικανή Γκλόρια Τρέβι και, φυσικά, τον Ενρίκε Ιγκλέσιας. Αφού πριν από αυτούς καλλιτέχνες όπως η Γκλόρια Έστεφαν ή η αείμνηστη Σελένα είχαν φροντίσει να ανοίξουν και να διευρύνουν τη latin pop έννοια –και την αντίστοιχη αγορά– σε μεγάλα μη ισπανόφωνα κοινά μέσα από ένα crossover με τα όλα του.
Μέσα σε αυτήν τη σκηνή ο Ενρίκε Ιγκλέσιας έχει εκατομμύρια (πάνω από 170) πωλήσεις δίσκων διεθνώς και ποικίλες πρωτιές στα τσαρτ και καίει την καρδιά εκατομμυρίων κοριτσιών με hit ballads όπως το «Hero» ή βάζει φωτιά στις πίστες με σουξέ όπως το «Bailando». Ξεπερνώντας όμως τις στατιστικές, βλέπουμε ότι γνώρισε την επιτυχία με το πρώτο του επώνυμο άλμπουμ –μια συλλογή από rock μπαλάντες– του 1995 που του χάρισε κι ένα Grammy. Με το «Vivir», ύστερα από δύο χρόνια, βρέθηκε να συναγωνίζεται (ευγενώς!) τον ίδιο του τον πατέρα στα American Music Awards. Έχασε, αλλά αυτό δεν μπορούσε να σταματήσει με τίποτα την ανοδική του πορεία. Εξάλλου, σύντομα άρχισε να κερδίζει εμπορικά τους φυσικούς ανταγωνιστές του (όπως ο Ρίκι Μάρτιν), ενώ και η μουσική του άρχισε να έχει ισχυρές ενδείξεις καλλιτεχνικής ωριμότητας.
Πέρασε στην crossover αγορά, έκανε άλμπουμ στα αγγλικά και άρχισε να βαδίζει στο pop mainstream – εκεί που μόνο η «διαπίδυση» στα μεγάλα κοινά μετράει και όλα τα άλλα φαντάζουν λεπτομέρειες. Μια γεμάτη καριέρα με όλα τα καλά (φήμη, πλούτη, δόξα κ.λπ.) που προσφέρει η pop και σπουδαίες καλλιτεχνικές συνεργασίες, ενασχόληση με σινεμά, τηλεόραση, μουσική παραγωγή κ.λπ. Αλλά και πρόσφατες δικαστικές εμπλοκές με την εταιρεία του (Universal) λόγω πλημμελούς απόδοσης δικαιωμάτων από το live streaming κ.ο.κ. που τον οδήγησαν στη Sony, με την οποία θα κυκλοφορήσει το καινούργιο του άλμπουμ. Δεν είναι εύκολο να είναι κάποιος global star, όμως ο Ενρίκε κάθεται καλά στο θρόνο του!
