Η κουβέντα με έναν σημαντικό μας ΜΟΥΣΙΚΟ ήταν κάτι που εκκρεμούσε (μέσα μου) εδώ και χρόνια. Η αφορμή δόθηκε τώρα, με τις εμφανίσεις του στον Ιανό (11, 12/11), με μια επιπλέον "Συνάντηση" με την μουσική του ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΥ Μίκη Θεοδωράκη, όπου παίζουν Στέφανος Κορκολής (πιάνο), Σοφία Μανουσάκη (τραγούδι), Μαριλίζα Παπαδούρη (τσέλο), Θεόδωρος Ζήσης (λατέρνα), Βασίλης Δεφίγγος (ξύλινα πνευστά).
Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη δείχνει να είναι ένα εν εξελίξει project για σένα… Όταν μπεις στον ωκεανό του Θεοδωράκη, δεν μπορείς να σταματήσεις. Τον συμφωνικό Μίκη Θεοδωράκη τον ανακάλυψα εντελώς τυχαία. Στη διάρκεια μιας μεγάλης περιοδείας που είχα πριν χρόνια, έκανα μια «στάση» στην Αθήνα και, λόγω jet lag, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και έψαχνα κανάλια στην τηλεόραση. Τρεις τη νύχτα πετυχαίνω ΕΡΤ3 και ακούω κάτι που με συγκλονίζει! Είναι κοντά σ’ αυτά που μ’ αρέσουν, ρώσικη σχολή κατά κάποιον τρόπο. Αλλά δεν είναι Σοστακόβιτς, ούτε Προκόφιεφ, ούτε Στραβίνσκι, τίποτα από όλα αυτά. Η κάμερα έχει «κολλήσει» στα ξύλινα πνευστά και, κάποια στιγμή που ανοίγει, βλέπω στο πόντιουμ τον Μίκη, με την Τατιάνα Παπαγεωργίου στο πιάνο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι έργο του Μίκη και από την επόμενη μέρα αρχίζω να ψάχνω και να ψάχνομαι! Ανακαλύπτω τι σημαίνει συμφωνικός Μίκης Θεοδωράκης και τρελαίνομαι!
Και πως προκύπτει η συνεργασία; Μετά από τρεις μήνες δέχομαι πρόσκληση του Μίκη να προλογίσω μουσικά την ταινία «Ανακυκλώνοντας την Μήδεια» του Αστέρη Κούτουλα και έτσι αρχίζει μία φιλία. Γίνεται έτσι ο πρώτος δίσκος – που δεν είχαμε σκοπό να γίνει δίσκος! Εγώ ήθελα να «δοκιμάσω» την Σοφία Μανουσάκη σε ένα τέτοιο επίπεδο και ηχογραφήσαμε τα κομμάτια σε ένα στούντιο. Ένας φίλος με προέτρεψε να στείλω τις ηχογραφήσεις στον Μίκη για να χαρεί και ο Μίκης είπε αμέσως «βγάλτε το σε δίσκο»! Και έτσι βγήκε η «Συνάντηση Ι». Και πήραμε φόρα και έτσι βγαίνει τώρα η «Συνάντηση ΙΙ». Κι αυτό έχει τη δική του ιστορία γιατί διαβάζοντας πριν από δύο χρόνια μια επιστολή του Μίκη στην ιστοσελίδα «Θεοδωρακισμός» με τίτλο «Τα προδομένα μου έργα», έπαθα σοκ, καθώς τελειώνει με την φράση «Με πλήγωσαν. Αυτή είναι η λέξη που θα ήθελα να γράψω με πύρινα γράμματα τώρα, δυο βήματα πριν από το μνήμα που με περιμένει.!» που μ’ έκανε να δακρύσω.
Αυτό ήταν και η αφορμή που σε ώθησε για να συνεχίσετε; Σε ένα από τα συχνά ραντεβού που κάνουμε με τη Σοφία μαζί του, έτσι για ν’ ακούσουμε μουσική, χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο, ήρθε η κουβέντα για τα «προδομένα» και του είπα πως θα ήταν ωραίο να κάνουμε μιαν επιλογή από αυτά και να κάνουμε ένα διπλό άλμπουμ – μια και η εταιρία μας, η Panik Records, τα υποστηρίζει. Ο Μίκης λέει τότε «Θα ήθελα να κάνετε το Μια θάλασσα γεμάτη μουσική». Είναι ένα έργο παντελώς άγνωστο – σε ότι, τουλάχιστον, αφορά την Ελλάδα. Το έχει κάνει η Αγγελική Ιονάτος το ’94 στη Γαλλία και έμεινε εκεί! Είναι ένα αριστούργημα, με έναν Μίκη ρομαντικό, ιμπρεσιονιστή κ.λπ. Όλα τα καλά του Θεού! Είπε μάλιστα την εξής φράση «Θέλω πάρα πολύ να το πει η Σοφία αυτό γιατί είναι το απόσταγμα των μελωδιών μου»! Μπαίνουμε στην διαδικασία, λοιπόν, και το κάνουμε για τσέλο, πιάνο, φωνή. Μετά μου στέλνει και ένα άλλο γραμματάκι που έλεγε «Θα ήθελα να κάνετε και κάποια από τους Χαιρετισμούς». Τους Χαιρετισμούς τους ξέρουμε – τους είχε πει η Δήμητρα Γαλάνη το ’82, αλλά και αυτό δεν ακούστηκε! «Ξεκινήστε με τρία-τέσσερα τραγούδια από αυτά» μου είπε και του απάντησα πως θα τα κάνουμε όλα! Μου ζήτησε να τα κάνουμε σε μορφή lied και τα πήρα από την ορχήστρα και έκανα τους Χαιρετισμούς για φωνή και πιάνο. Επίσης, στο άλμπουμ συμπεριέλαβα και τη Μικρή Σουίτα για πιάνο που είναι αριστούργημα! Και βγαίνει τώρα ένα διπλό CD σε μια ωραία κασετίνα. Νιώθουμε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό!
Αυτό θα παρουσιάσετε τώρα στον Ιανό; Παίζουμε την Τετάρτη στο Παρίσι, επιστρέφουμε την Πέμπτη και παίζουμε στον Ιανό Παρασκευή και Σάββατο. Θα παρουσιάσουμε αυτό το άλμπουμ στον Ιανό και στις συναυλίες θα πάει λίγο πιο πέρα από πιάνο-φωνή. Θα υπάρχει τσέλο – γιατί θα παίξουμε από τα «Προδομένα», θα υπάρχουν ξύλινα πνευστά και η έκπληξη θα είναι η λατέρνα!
Πως προκύπτει η λατέρνα; Μένω στην Κυψέλη και ακούω κάποια στιγμή να περνάει λατέρνα που παίζει Θεοδωράκη (το «Βασίλεψες, αστέρι μου). Κατεβαίνω σφαίρα κάτω, πιάνω τον λατερνατζή και του λέω σε θέλω να έρθεις στον Ιανό! Την ευτυχία των ‘50’s και των ‘60’s να έχεις ανοιχτό το παράθυρο και να μπαίνει μέσα τόσο αβίαστα μεγάλη μουσική και ποίηση δεν την έζησα – και είναι κάτι που με γοητεύει! Ήθελα να τη μεταφέρω στη συναυλία αυτή την εικόνα και έτσι θα έρθει ο λατερνατζής, ο Θοδωρής Ζήσης, και θα μας παίξει πέντε-έξι κομμάτια και θα τραγουδήσει η Σοφία Μανουσάκη από πάνω! Θα είναι πολύ ωραίο. Ξεκινάμε με την Μικρή Σουίτα – που και μόνο οι συνθήκες που το είχε γράψει το καθιστούν μεγαλειώδες! Ειδικά το τρίτο μέρος το είχε συνθέσει όταν τον είχαν χτυπήσει άσχημα οι χωροφύλακες στην εξορία στην Ικαρία και τον είχαν ρίξει σ’ έναν βόθρο! Πως τα βασανιστήρια και ο πόνος γίνονται αριστοτεχνική μουσική! Συνεχίζουμε με τον «Πόλη» του Καβάφη από την Τρίτη Συμφωνία, πάμε σε πιο λυρικά τραγούδια, μετά σε «Μαουτχάουζεν» και μετά «Χαιρετισμοί» και «Μια θάλασσα γεμάτη μουσική» και το φινάλε μας είναι με τη λατέρνα!
Συνεπώς η σχέση σου με τον Θεοδωράκη είναι πια σχεδόν οικογενειακή! Στον Μίκη βρήκα έναν καινούριο πατέρα – τον δικό μου τον έχασα πριν από έναν χρόνο. Και οι δυο με συναφή μυαλά και το ίδιο χιούμορ. Έχουμε οικογενειακή σχέση πια! Και στη Σοφία έχει μία λατρεία και πίστη. Ακούγαμε το «Μαουτχάουζεν» ένα απόγευμα και γυρνάει στη Σοφία με αυτό το χαρακτηριστικό βλέμμα του και της λέει: «Θα σου πηγαίνει πολύ αυτό»! Γυρνάω και του λέω, για να το λες κάτι θα ξέρεις αλλά δεν είμαστε τώρα για ορχήστρες και τα σχετικά! Γυρνάει τότε σ’ εμένα, δείχνει το πιάνο και λέει: «Ιδού η ορχήστρα σου»! Εννοώντας πως θα πρέπει να το μεταγράψω για πιάνο. Του είπα πως αυτό πρέπει να το κάνουμε μαζί – και την άλλη μέρα καθίσαμε πλάι-πλάι, με τα χαρτιά μας, και το μεταγράψαμε! Τι ευτυχία για μένα! Να κάθομαι δίπλα του σ’ αυτό το γραφείο και να μεταγράφουμε έργα! Πιτσιρικάς έλεγα πόσο τυχερός είναι ο τάδε πιανίστας που γνώριζε τον Προκόφιεφ! Και τώρα έχω έρθει σ’ αυτή τη θέση και φάση της ζωής μου – να είμαι πλάι σ’ έναν ισάξιο όλων αυτών των μεγάλων. Τα «παράσημα» που μου έχει δώσει ο Θεοδωράκης είναι τα ωραιότερα που έχω πάρει σε όλη μου την καριέρα. Όταν βγαίνει στο Μέγαρο και λέει σε όλο τον κόσμο «Είναι ένα νέο ξεκίνημα για τη μουσική μου και το οφείλω στον Κορκολή», τι άλλο μπορώ να πω; Η αγκαλιά που μου έχει δώσει είναι το παν για μένα.
[Η κουβέντα με τον Στέφανο Κορκολή κράτησε περίπου δυο ώρες και έθιξε αρκετά θέματα. Εδώ έχουμε αναρτήσει ένα μικρό μέρος της που αφορά στο συγκεκριμένο event. Επιφυλασσόμεθα για κάποια συνέχεια...]
Περισσότερες πληροφορίες
Στέφανος Κορκολής σε έργα Μίκη Θεοδωράκη
Μια «Συνάντηση» από όλο το φάσμα της μουσικής του οικουμενικού μας μουσουργού. Παίζουν: Στέφανος Κορκολής (πιάνο), Σοφία Μανουσάκη (τραγούδι), Μαριλίζα Παπαδούρη (τσέλο), Θεόδωρος Ζήσης (λατέρνα), Βασίλης Δεφίγγος (ξύλινα πνευστά).