Η αβάσταχτη ελαφρότητα της... συμβατότητας

Ποιός αγοράζει νέα συστήματα διασκέδασης και παίζει παλιά games, τελικά;

Βαδίζουμε σταθερά προς την 20η Φλεβάρη και την συνέντευξη Τύπου της Sony όπου εικάζεται πως θα αποκαλυφθεί το PlayStation4, ενώ περιμένουμε αντίστοιχη ανακοίνωση και από τη Microsoft, σχετικά με το επόμενο Xbox. Όποτε κι αν αποκαλυφθούν οι δύο επόμενοι μονομάχοι, πάντως, ένα πράγμα είναι σχεδόν απόλυτα βέβαιο πια και αναμένουμε - εκτός αληθινά θεαματικού απροόπτου - να επιβεβαιωθεί με λεπτομέρειες: και τα δύο προϊόντα θα απαρτίζονται από υποσυστήματα προσωπικών υπολογιστών, σε πολλά σημεία μάλιστα κοινά, και θα χαρακτηρίζονται από παρόμοια αρχιτεκτονική γενικότερα. Το γεγονός ότι ένα Xbox κι ένα PlayStation θα είναι, για πρώτη φορά, άμεσα συγκρίσιμα, έχει από μόνο του μία σειρά από προεκτάσεις.

Σημαίνει, επίσης, κάτι ακόμη: τα νέα συστήματα των Sony και Microsoft κατά 99.9% δεν θα είναι συμβατά με τα games των PS3 και Xbox 360. Αυτή τη φορά, από την πρώτη μέρα, οι δύο εταιρείες φαίνονται αποφασισμένες να "κόψουν τις γέφυρες" με το παρελθόν και να αφήσουν πίσω την περίφημη "προς τα πίσω συμβατότητα" (backwards compatibility) με τίτλους που σχεδιάστηκαν για τους προκατόχους των νέων τους συστημάτων.

Και πολύ καλά κάνουν.

Η "προς τα πίσω συμβατότητα" είναι από εκείνα τα θέματα που αποδεικνύεται πως μπαίνουν στις συζητήσεις που κάνουμε όταν μεταβαίνουμε από τη μια γενιά συστημάτων στην άλλη, απλώς... για να μπουν. Τελικά. Είναι το "πολύ κακό για το τίποτε", η "μάχη των εντυπώσεων" και το "η θεωρία παρέμεινε στη θεωρία", "όλα σε ένα".

Τον λόγο υποψιαζόμαστε πως δεν χρειάζεται καν να τον θυμήσουμε σε οποινδήποτε φίλο ή φίλη του Αθηνόραμα Digital που έχει στην κατοχή του/της και PS2 και PS3 ή και Xbox 360 και το αρχικό Xbox. Αξίζει, όμως, να τον υπογραμμίσουμε: πόσες φορές, όταν όλα έχουν ειπωθεί, παίξαμε games των προηγούμενων συστημάτων στα καινούργια; Και αν υπήρξαν όντως κάποιες φορές, ήταν αρκετές για να δικαιολογήσουν, πρακτικά, τα χρήματα που καταβάλλαμε γι' αυτές; Γιατί δεν πρέπει να υπάρχει στο μυαλό κανενός αμφιβολία γι' αυτό: το αρχικό μοντέλο PlayStation3 κόστιζε περισσότερο και επειδή ενσωμάτωνε τα πιο σημαντικά chip του PS2 (για λόγους συμβατότητας), ενώ τους πόρους που αφιέρωσε η Microsoft ώστε να καταστήσει έναν αριθμό τίτλων του Xbox συμβατούς με το Xbox 360 μέσω Δικτυακών αναβαθμίσεων... με κάποιο έμμεσο τρόπο τους έχουμε επίσης πληρώσει. Όπως και την αντίστοιχη προσπάθεια για εξομοίωση (emulation) του PS2 στο PS3 αργότερα, μέσω του σχετικού software.

Η απάντηση είναι, θεωρούμε, ολοφάνερη: όχι, δεν αγοράζουμε ένα ολοκαίνουργιο, γυαλιστερό, πρωτοεμφανιζόμενο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης για να παίξουμε σε αυτό τα games του προκατόχου του. Το αγοράζουμε για τα νέα games, περιμένοντας (με το δίκιο μας) να δούμε τη φανερή διαφορά του "φρέσκου". Αν θέλουμε για κάποιο λόγο να παίξουμε ξανά αγαπημένους μας τίτλους από τα περασμένα χρόνια, θα τους παίξουμε στο δικό τους σύστημα - έτσι κι αλλιώς δεν τα πουλάμε, τελικά, αφού το λιγότερο μια πενταετία από τη μέρα που τα αγοράσαμε, έχουν χάσει ουσιαστικά την αξία τους. Επιχειρήματα τύπου "η συλλογή των games του υπάρχοντος κοινού έχει μια αξία και οι εταιρείες δεν πρέπει με τα νέα τους συστήματα να την απαξιώνουν", είναι πρακτικά άκυρα. Εν ολίγοις, η σημασία της "προς τα πίσω συμβατότητας" αποδείχθηκε πως είναι... αστικός μύθος: πολλοί τη συζήτησαν, λίγοι ασχολήθηκαν μαζί της και κανείς δεν την είδε!

Γι' αυτό και θεωρούμε πως καλά, πολύ καλά κάνουν οι Sony και Microsoft αυτή τη φορά. Σεβασμός στο PS3 και το Xbox 360, τα οποία "έβγαλαν τα λεφτά τους" και με το παραπάνω και θα συνεχίσουν να έχουν το δικό τους ρόλο και πέρα από το 2013-2014. Όμως δεν μπορούμε να μάς φανταστούμε να αναζητάμε τα games τους όταν έχουμε όχι μόνο καινούργια, αλλά "επόμενης γενιάς" αντίστοιχα να μάς ψυχαγωγήσουν - ακόμη και το πρώτο διάστημα, που παραδοσιακά οι επιλογές μας δεν θα είναι τόσες πολλές. Οι δύο αντίπαλες εταιρείες το γνωρίζουν πως ειδικά οι λεγόμενοι early adopters, αυτοί δηλαδή που θα αγοράσουν πρώτοι τις νέες τους προτάσεις, "δεν γυρίζουν πίσω". Και όταν πια τα δύο νέα συστήματα αρχίζουν να εξαπλώνονται στο ευρύτερο κοινό, ποικιλία games θα υπάρχει. Οπότε... τί νόημα έχει η "προς τα πίσω συμβατότητα"; Κάνενα νόημα. Ελπίζουμε οι δύο εταιρείες να μην μπουν καν στη διαδικασία ημιμέτρων τύπου "εξομοίωση μέσω software". Τους σχετικούς πόρους, καλύτερα να τους επενδύσουν σε νέα games!

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ