5 αριστουργημα.δεν εχω να γραψω πολλα παραπανω μονο οτι οποιος την εχει ηδη δει αξιζει να την δει στο σινεμα.γιατι ο αλφρεντ ηταν κινηματογραφιστης κι οχι ποπ κορν διαφημισεων σκηνοθετης.που σημαινει οτι τα πλανα του ειναι μαγικα ,και ειδικα για μεγαλη οθονη.αν σας αρεσε ιδιαιτερα αυτη η ταινια πηγαιντε και ξαναχαθειτε στη μαγεια της ,βλεποντας τις αγκαλιες του ζευγαριου,αυτο το σκηνοθετικο τανγκο ,σε γκρο πλαν με αστερες του σινεμα που κανουν την νυχτα ημερα.ταινια που σε κανει να φευγεις πιο ..γενικα απο το σινεμα.πιο στυλατος ,πιο κυριος ,πιο μαγκας,και το ταιρι σου ,πιο αλλα τοσα. τωρα αν εισαι μονο της γενιας σταλλονε και βιν ντηζελ,αστο και πηγαινε με τα λεφτα για ποτο σε κολαδικο..

5 Νομίζω ότι οι λέξεις που ταιριάζουν είναι αρτιότητα- τελειότητα σε κάθε σημείο, μια ταινία που πραγματικά σε κινεί μαζί της.

5 Η καλύτερη ίσως ασπρόμαυρη ταινία του Χίτσκοκ (μετά το "Ψυχώ", και πριν τη "Ρεβέκκα" και τον "Άγνωστο του Εξπρές"), αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη και μονταρισμένη, με υποδειγματικό σασπένς και κορύφωση της πλοκής, εξαιρετικές ερμηνείες, ειδικά από την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Κλωντ Ρέινς, και ένα από τα πιο διάσημα σενάρια όλων των εποχών, με πάμπολλες σκηνές ανθολογίας (το παρατεταμένο φιλί των Γκραντ-Μπέργκμαν, η αποκάλυψη του Ρέινς στη μητέρα του, η σκηνή στο κελάρι, το φλυτζάνι με το δηλητήριο, κ.α.).
Από τις ταινίες που είναι τόσο άρτιες και αψεγάδιαστες, που δε θα μπορούσες να αφαιρέσεις ούτε ένα πλάνο.
Αριστουργηματική. Λατρεμένος και αξεπέραστος ο Χίτσκοκ.