5 Συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη κύριο Ιωάννου και όλους τους συντελεστές της ταινίας. Πρόκειται για το χωριό του πατέρα μου, όπου εκείνη την αποφράδα μέρα, πρόλαβε να κρυφτεί μαζί με τον αδερφό του έξω από το χωριό, κάτω από το γεφύρι. Μαζί τους είχανε και τα πρόβατα που φύλαγαν, ενώ το περίεργο ήταν πώς λούφαξαν κι αυτά μαζί τους και δεν έβγαζαν ούτε άχνα... άκουγαν τον ορυμαγδό και αντιλαμβάνονταν τον κίνδυνο ! Ο πατέρας μου ήταν 11 και ο θείος μου 13 ετών. Τον πατέρα τους, δηλαδή τον παππού μου, μπήκαν βίαια στο σπίτι να τον πάρουν για εκτέλεση, ενώ ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, αλλά από τύχη ο δοσίλογος που ήταν με την κουκούλα, του είπε να γυρίσει πίσω... η εξήγηση που έδωσε ο παππούς, ήταν πως πρέπει να τον γνώριζε πιθανώς από τα ανθρακωρυχεία, ίσως να είχανε δουλέψει μαζί αλλού, αλλά από την φωνή του νόμισε ότι τον αναγνώρισε.. Επειδή ο παππούς ήταν τίμιος και καλός άνθρωπος, πιστεύω ότι σώθηκε. Από μικρός έχω ακούσει για τα γεγονότα αυτά και την μετέπειτα ιστορία, αρκετούς από τους γέροντες που μιλούν στην ταινία τους έχω ζήσει, κάποιοι είναι συγγενείς μου, απλοί και φιλήσυχοι άνθρωποι. Δυστυχώς η μεγάλη κατάρα του τόπου μας, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι οι προδότες - δοσίλογοι - φιλοτομαριστές, οι οποίοι σε κανονικές συνθήκες διαβιούν ως πρόβατα, αλλά στις κρίσιμες στιγμές δρουν ως λύκοι. Ακόμα και στις μέρες μας, τέτοιοι ζουν και βασιλεύουν, που μπορεί και να σχετίζονται με αυτούς της κατοχής, αλλά σίγουρα έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης ή/και συναισθηματικής ανισορροπίας και έφτασαν την χώρα μας σε αυτή την κατάντια. Ακόμα χειρότερα, οι νέες γενιές δεν διδάσκονται στα σχολεία την ιστορία του τόπου τους, με συνέπεια να ζούμε τα τελευταία χρόνια την έσχατη ύβρη: να υπάρχουν υμνητές και θαυμαστές του φασισμού και ναζισμού, των εγκληματιών της ανθρωπότητας. Το φίδι βγήκε από το αυγό του και περιμένει την στιγμή για να δαγκώσει.