Σκηνοθέτης και σεναριογράφος περιπετειωδών κωμωδιών («Η Ληστεία», «Γκίνες»), ο Αλέξης Καρδαράς επιχειρεί τώρα να προσεγγίσει την πραγματικότητα των «αμαρτωλών» ’90s μέσα από μια ελάχιστα χιουμοριστική ιστορία ανόδου και πτώσης, όπως τη βιώνει η όμορφη, ταλαντούχα και φιλόδοξη Φωτεινή. Μια νεαρή τραγουδίστρια σε επαρχιακά σκυλάδικα, η οποία το 1993 καταφθάνει στην Αθήνα και στο νυχτερινό κέντρο «Χάντρες». Ανακάλυψη του βετεράνου μπουζουξή και λαϊκού συνθέτη Βλάση Χρηστάκη, θα γίνει δίπλα του το πρώτο όνομα της πίστας, όλα όμως θα αλλάξουν όταν γνωρίσει κι ερωτευτεί το λαϊκοπόπ είδωλο Νίκο Κόκκινο.
Η «Φαντασία» είναι ένα τυπικό μουσικό μελόδραμα, του οποίου η βασική σεναριακή ιδέα ξεκινάει από το «Ένα Αστέρι Γεννιέται» και, περνώντας από τις «Διπλοπενιές» και το «Ρεμπέτικο», φτάνει στο «Χάραμα». Οι ήρωες έχουν να αντιμετωπίσουν το βαρύ τίμημα της επιτυχίας, με τη Φωτεινή να δηλώνεται εξαρχής ως σημαδεμένη από την απώλεια, καθώς ήδη από τη δεύτερη σκηνή χάνει, ως μικρό κορίτσι, τη μητέρα της σε αυτοκινητικό δυστύχημα και καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας αναζητά να μάθει την ταυτότητα του πατέρα της. Δίπλα σε αυτήν την πορεία αυτογνωσίας, το στόρι ενός μοιραίου ερωτικού τριγώνου και τα μουσικά ιντερμέδια (ο Μίνως Μάτσας έχει πιάσει στην εντέλεια το ζητούμενο κλίμα), ο Καρδαράς επιχειρεί να χωρέσει κι ένα διακριτικό (;) σχόλιο για το πασοκικό lifestyle της εποχής.
Όλα μένουν στον αέρα όμως, χαντακωμένα από ένα απελπιστικά σχηματικό και κακοστημένο σενάριο και μια άτακτη, ανορθόγραφη αφήγηση. Πραγματολογικές λεπτομέρειες, χαρακτήρες, διάλογοι, ακόμη και η εικόνα των νυχτερινών κέντρων (στον «Διογένη» και στην παραλιακή τραγουδούσε η Φωτεινή ή στα «Κόκκαλα» στο Περιστέρι;), τα πάντα είναι τσαπατσούλικα κατασκευασμένα και ατάκτως ερριμμένα σε αυτό το αφελές, προβλέψιμο στόρι αστείας κορύφωσης (κανείς, μέσα κι έξω από την οθόνη, δεν συγκινείται στη σκηνή της «μεγάλης αποκάλυψης») και αμήχανων ερμηνειών, το οποίο ολοκληρώνεται αγγίζοντας τα όρια της παρωδίας.
Ελλάδα. 2019. Διάρκεια: 96΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.