Η Ρηνιώ Δραγασάκη κερνάει «Cosmic Candy»

Πρεμιέρα στις αίθουσες για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της ταλαντούχας δημιουργού, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κίτσου, που ενσαρκώνει μια γυναίκα εθισμένη στο... εκρηκτικό γλυκό.

Υπογράφεις το μεγάλου μήκους ντεμπούτο σου, με μια ταινία που υιοθετεί διαφορετικά στιλ και μια φορτισμένη ιστορία. Πώς νιώθεις τώρα που η ταινία είναι έτοιμη να βγει στις αίθουσες;
Η όλη εμπειρία ήταν πολύ έντονη και τη λάτρεψα. Σε πρώτη φάση χρειάστηκα χρόνο να προσαρμοστώ στις αφηγηματικές απαιτήσεις μιας μεγάλου μήκους. Ο όγκος των συστατικών που καλείσαι να χειριστείς είναι εντελώς διαφορετικός και υπάρχουν πράγματα που δεν τα είχες σκεφτεί. Όπως το να πετύχεις το σωστό ρυθμό, μια αίσθηση που την τελειοποιείς με τον καιρό. Επίσης, σε μια μεγάλου μήκους κρίνεσαι πιο σοβαρά για αυτά που θες να πεις, γι' αυτό οφείλεις να είσαι ξεκάθαρος. Εκτίθεσαι, δεν μπορείς να κρυφτείς μετά. Το μοναδικό παράπονό μου, ίσως, είναι ότι θα ήθελα η πρώτη μου ολοκληρωμένη ταινία να είχε έρθει λίγο νωρίτερα.

Πώς εμπνεύστηκες μια ιστορία που έχει στο επίκεντρό της αυτό το γλυκό;
Η ιδέα με το γλυκό ήρθε σε δεύτερο χρόνο, ξεκίνησα να γράφω το σενάριο έχοντας στο μυαλό μου την ιστορία ενός παιδιού το οποίο αποκτά μια ιδιαίτερη, μητρική, σχέση με μια άγνωστη γυναίκα. Το ίδιο το γλυκό εδώ υπήρχε στην Ελλάδα με διαφορετικό όνομα, λεγόταν «Fizz Wizz». Όταν ανακάλυψα όμως το αμερικάνικο, το «Cosmic Candy», ένιωσα πως ταιριάζει καλύτερα στην αισθητική που ήθελα να έχει η ταινία.

Η οποία μπλέκει το στοιχείο του φανταστικού με τον ρεαλισμό.
Ναι, βέβαια δεν πρόκειται για φιλμ φαντασίας. Όπως δε θα μπορούσες να το πεις για το «Διαλύοντας τον Χάρι» του Γούντι Άλεν, το οποίο έχει ένα συμβατικό στιλ με αιφνίδια σουρεαλιστικά στοιχεία. Αυτό είναι όμως που προσωπικά με γοητεύει, πώς δηλαδή η φαντασία εισβάλλει στο πραγματικό. Τέτοιου είδους ιστορίες μου αρέσει να γράφω.

Είναι ενδιαφέρον πώς οι περιπλοκότητες του ψυχισμού της κεντρικής ηρωίδας κινητοποιούν τις εξελίξεις, ενώ η ίδια βρίσκεται εγκλωβισμένη μεταξύ παιδικής και ενήλικης ζωής.
Ήθελα η συμπεριφορά της να προκαλεί αμηχανία, γιατί η ίδια δε νιώθει άνετα με τον εαυτό της. Έπειτα με ενδιέφερε να μην είναι πρόδηλα ερωτική, αλλά η ελκυστικότητά της να είναι αφανής. Αυτό το συναίσθημα έπαιξε βασικό ρόλο και στην επιλογή της ηθοποιού. Χάρη στη Μαρία Κίτσου, ο χαρακτήρας της Άννας διευρύνθηκε σημαντικά, δούλεψε πολύ ώστε να αποκτήσει ακόμα περισσότερο βάθος και βρήκε τις λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά στην ερμηνεία της.

Όλο το βάρος πέφτει εξάλλου στο παίξιμό της...
Η Μαρία είναι πολύ τολμηρή ηθοποιός και στην ερμηνεία της δε φοβήθηκε τίποτα. Κλήθηκε να διαχειριστεί ένα χαρακτήρα ο οποίος ισορροπεί μεταξύ εντελώς διαφορετικών συναισθηματικών καταστάσεων. Τη μια στιγμή μπορεί να μοιάζει ακόμα και γελοία, ενώ μια άλλη βιώνει πόνο. Στη ουσία ενσαρκώνει έναν εύθραυστο άνθρωπο.

Το άτυπο μουσικό θέμα της ταινίας, η «Special Αυγόφετα», ήταν κάτι που είχες υπολογίσει εξαρχής;
Ήθελα να υπάρχει ένα τραγούδι που θα λένε μεταξύ τους οι ηρωίδες. Είχα επιλέξει όμως ένα ήδη γραμμένο το οποίο ήταν δύσκολο να το αποκτήσουμε, παρόλο που δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό. Τότε ζήτησα από τον Felizol, ο οποίος έτσι κι αλλιώς είχε αναλάβει το soundtrack, να γράψει ένα πρωτότυπο τραγούδι σε παρόμοιο στιλ με εκείνο που θέλαμε. Μέσα σε ένα βράδυ το είχε έτοιμο κι εμένα μ' άρεσε γιατί τρώω πολλές αυγόφετες. (γέλια) Νιώθω ότι το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.

Το «Cosmic Candy» έκανε πρεμιέρα σε ένα πολύ σημαντικό φεστιβάλ, το Fantastic Fest στο Όστιν. Πόσο σημαντικό είναι για εσένα να συμμετέχεις σε διοργανώσεις του εξωτερικού;
Το ότι μας επέλεξε το συγκεκριμένο φεστιβάλ με χαροποίησε ιδιαίτερα και έδωσε ένα ιδιαίτερο στίγμα στην ταινία. Ένιωσα μια ζεστασιά όσο ήμουν εκεί, ήταν όμορφο να βλέπεις τόσο κόσμο ενθουσιασμένο με ταινίες παράξενες, οι οποίες δεν ταξινομούνται εύκολα. Ήταν σα να βρισκόμουν σε ένα αλλόκοσμο μέρος.