Χαμηλότονος, διακριτικός, μα στιβαρός όσο λίγοι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του, ο βραβευμένος στις Κάνες («Ο Νόμος της Αγοράς») Γάλλος σταρ μιλάει στο «α» για τους «Λευκούς Ιππότες», την πολιτικά τολμηρή ταινία του Γιοακίμ Λαφός, τον απαιτητικό ρόλο του και για το τι… αποφεύγει στην ερμηνευτική μέθοδό του.
Η τετ-α-τετ συνάντηση με τον Βενσάν Λιντόν προκαλεί ένα μικρό σοκ. Όχι γιατί ο σπουδαίος Γάλλος ηθοποιός είναι στην αληθινή ζωή διαφορετικός από τη σοβαρή, ζεστή κι επιβλητική κινηματογραφική εικόνα του. Αλλά γιατί όταν μιλάει δεν μπορεί να κρύψει μια σειρά από πολύ έντονα τικ, τα οποία συχνά τον κάνουν να κομπιάζει αλλά εξαφανίζονται –όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί– όταν η κάμερα αρχίζει να γράφει! Αιφνιδιασμένος αρχικά, γρήγορα ξεπερνάς αυτή την επιφανειακή «αδυναμία» και εστιάζεις στα λόγια ενός ανθρώπου με άποψη όχι μόνο για την τέχνη του αλλά και για τη ζωή γενικότερα. Όλα όμως ξεκινούν από τους «Λευκούς Ιππότες», το βασισμένο σε αληθινή ιστορία δράμα του Γιοακίμ Λαφός («Πέρα Από τη Λογική») στο οποίο υποδύεται τον υπεύθυνο μιας ΜΚΟ με αποστολή να μεταφέρει 300 ορφανά παιδιά από το Τσαντ σε γαλλικές οικογένειες που προτίθενται να τα υιοθετήσουν.
Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» στην ταινία;
Πριν απ’ όλα το σενάριο, αλλά και το ότι ήθελα να υποδυθώ αυτόν το μεθυσμένο από ναρκισσισμό χαρακτήρα: έναν άνθρωπο ο οποίος ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις, θέλοντας να σώσει τα μικρά παιδιά, είναι όμως παγιδευμένος στη μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Μοιάζει με σκηνοθέτη ο οποίος κατευθύνει και οργανώνει τα πράγματα σύμφωνα με το σενάριό του. Έχει φροντίσει να υπάρχει κάμερα που θα απαθανατίσει το έργο του, τα έχει σκεφτεί όλα. Κι όταν η επιχείρηση ξεκινά και εξελίσσεται, ερωτεύεται όλο και πιο πολύ τον εαυτό του.
Το ίδιο συμβαίνει συχνά και στις ερωτικές ιστορίες. Δεν ερωτεύεσαι αληθινά το άλλο πρόσωπο, αλλά την ιδέα τού να είναι ο εαυτός σου ερωτευμένος. Κι αν πριν από κάποια χρόνια ο ναρκισσισμός περιοριζόταν σε εσένα και τον καθρέφτη σου, την οικογένειά σου ή το μικρόκοσμό σου, τώρα με την τεχνολογία μπορείς να γίνεις παγκοσμίως διάσημος για 15 λεπτά. Μπορείς πολύ εύκολα να ερωτευτείς την εικόνα σου και το πράγμα να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Αυτή είναι μια ιδέα την οποία ο Λαφός χειρίζεται πολύ διακριτικά. Ο Ζακ, ο ήρωάς σας, δεν μας είναι καθόλου αντιπαθής…
Πρόκειται για το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της ταινίας, όσον αφορά πάντα το πώς κοιτάζει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα της. Στην αρχή είσαι μαζί με τον Ζακ, αλλά έπειτα από ένα τέταρτο, μισή ώρα, αρχίζεις να αμφιβάλλεις. Η τόλμη του σου φαίνεται ειλικρινής, αλλά ύστερα από λίγο λες «κάτσε ρε φίλε, αυτός το παρακάνει». Να όμως που η αφοσίωσή του και το κουράγιο του αρχίζουν να φέρνουν αποτέλεσμα, οπότε πάλι από την αρχή… Αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων που σου προκαλούν οι πράξεις του μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα, κάτι ανάλογο με το «Νόμο της Αγοράς». Αυτές οι δύο ταινίες μοιάζουν στον τρόπο με τον οποίο κοιτούν μια κατάσταση, κρατώντας διακριτική απόσταση. Δεν υποβάλλουν στον θεατή την άποψή τους, τον αφήνουν να αποφασίσει εκείνος. Μου αρέσει αυτό στο σινεμά, η ελευθερία τού να έχεις μπροστά σου ένα δίλημμα, επιχειρήματα για τη μία ή την άλλη λύση και τη δυνατότητα να επιλέξεις. Μισώ το να σου δείχνουν τα πράγματα με το δάχτυλο…
Μετά το περσινό βραβείο των Κανών ήρθε το Σεζάρ και τώρα αυτός ο περίπλοκος, απαιτητικός ρόλος. Νιώθετε πως ήταν μια καλή σεζόν για εσάς;
Επαγγελματικά σίγουρα ήταν, σε προσωπικό επίπεδο, όμως, ήταν πολύ άσχημη, όπως και για τους υπόλοιπους Γάλλους. Το να λες στη χώρα μου πως το 2015 ήταν μια καλή χρονιά είναι μάλλον αγενές. Οπότε ως ηθοποιός δηλώνω ευχαριστημένος, γιατί το αντίθετο θα ήταν καθαρή αχαριστία, αλλά ως πολίτης νιώθω πως είμαι υποχρεωμένος να κάνω ένα διαχωρισμό.
Ξεχωρίζετε σαφώς την επαγγελματική από την προσωπική σας ζωή;
Όχι, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να το κάνω. Δεν μπορώ να βάλω δίπλα δίπλα το βραβείο των Κανών και τα όσα συνέβησαν στο Παρίσι.
Η ταινία βασίζεται εν πολλοίς σε πραγματικά γεγονότα. Επιχειρήσατε να συναντήσετε και να μιλήσετε με ανθρώπους που συμμετέχουν σε ανάλογες αποστολές;
Όχι, αυτό είναι κάτι που αρνούμαι κατηγορηματικά να κάνω. Ως ηθοποιός, η δουλειά μου είναι να ενσαρκώσω ένα χαρακτήρα περνώντας τον μέσα από τα δικά μου βιώματα, από τη δική μου υπόσταση. Όχι να τον φωτογραφίσω, αλλά να τον ερμηνεύσω, να δώσω τη δική μου εκδοχή γι’ αυτόν. Όπως μια ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα τα αναπαριστά με τη δική της οπτική, τη δική της σκηνοθεσία, έτσι πρέπει να κάνει κι ένας ηθοποιός. Πρέπει να αφήνουμε χώρο στη φαντασία για να γινόμαστε πιο δημιουργικοί. Αν συναντήσω το χαρακτήρα που υποδύομαι από κοντά, χάνεται η φαντασίωση και επιβεβαιώνεται η πραγματικότητα: εγώ δεν είμαι αυτός, γιατί αυτός είναι αυτός κι εγώ είμαι εγώ. Είναι μια αλήθεια, αλλά όχι η καλλιτεχνική αλήθεια. Γιατί στην οθόνη εγώ είμαι αληθινός κι εκείνος μια επινόηση, ένα φάντασμα.
Περισσότερες πληροφορίες
Λευκοί Ιππότες
Ο Ζακ Αρνό είναι επικεφαλής μιας ΜΚΟ η οποία προσπαθεί να μεταφέρει ορφανά παιδιά από την Αφρική σε γαλλικές οικογένειες που μπορούν να τα υιοθετήσουν. Η σκληρή πραγματικότητα της Μαύρης Ηπείρου, όμως, θέτει τις πεποιθήσεις του, όπως και όλων των συνεργατών του, σε διαρκή αμφισβήτηση.
