H Γαλλο-ιταλίδα σταρ παρουσιάζει τη νέα σκηνοθετική της απόπειρα, το «Ένας Πύργος Στην Ιταλία» που κυκλοφορεί την Πέμπτη 25/9, μια ταινία με αυτοβιογραφικά στοιχεία, φρενήρη ρυθμό και κωμικο-δραματικούς τόνους που βρέθηκε στο Διαγωνιστικό Τμήμα των περασμένων Κανών. Η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι ήταν προσκεκλημένη του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας το περασμένο Μάρτιο, όπου μίλησε στο «α».
Πώς θα χαρακτηρίζατε την ταινία σας; Μια σουρεαλιστική οικογενειακή ιστορία ή μια παράδοξη καταγραφή της πραγματικότητας;
Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο σουρεαλιστικός για το φιλμ μου. Θα έλεγα ότι στην ταινία έχουμε μια δίκαιη απεικόνιση της πραγματικότητας. Πρόκειται για μια κωμικοτραγική κινηματογραφική κατάσταση. Προσωπικά μου αρέσουν -και σαν θεατή- οι ταινίες που χρησιμοποιούν το χιούμορ για να μιλήσουν για σοβαρά πράγματα. Με κάνουν να νοιώθω καλύτερα.
Είναι η ταινία σας αυτοβιογραφική; Έχει στοιχεία από τον εαυτό σας η ηρωίδα που υποδύεστε στην ταινία;
Δεν θα χαρακτήριζα την ταινία αυτοβιογραφική. Δουλέψαμε πάρα πολύ με τις δυο συν-σεναριογράφους για περίπου τέσσερα χρόνια. Σαφώς υπάρχει μια έμπνευση από την ίδια μου τη ζωή, αλλά μαζί με τις συνεργάτιδές μου επεκτείναμε πολύ αυτό το υλικό, το τροποποιήσαμε και εφεύραμε καινούργια πράγματα, με αποτέλεσμα αυτό που παρουσιάζουμε στην οθόνη να είναι μια έμπνευση τριών ανθρώπων και όχι μόνο δική μου. Για παράδειγμα η παρουσία της μητέρας μου και του Λουί Γκαρέλ στη ταινία δεν πιστεύω ότι είναι αυτοβιογραφική, αλλά δίκαιη, αφού θεωρώ ότι έχω να κάνω με δυο πολύ μεγάλους ηθοποιούς. Αυτό που επιθυμούσα από την αρχή είναι να υπάρξει ένα παιχνίδι ανάμεσα στα όρια της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας, το οποίο χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να επιτύχω το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που θα είχα από την αρχή στο μυαλό μου.
Το χιούμορ είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της ταινίας της. Πολλοί θεωρούν ότι το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι αντρικό προνόμιο στον κινηματογράφο…
Ο αυτοσαρκασμός είναι στοιχείο της προσωπικότητάς μου. Πιστεύω ότι το χιούμορ δεν έχει να κάνει με το φύλο, αφού μια γυναίκα μπορεί άνετα να γίνει αστεία, μια ξεκαρδιστική κλόουν για παράδειγμα... Με τις συν-σεναριογράφους Νοεμί Λβόβσκι και Ανιές ντε Σασί θελήσαμε να δώσουμε ένα μπουρλέσκ τόνο στην ταινία. Ωστόσο, αυτή είναι η μία πλευρά του φιλμ, αφού η άλλη διακατέχεται από μια έντονη μελαγχολία.
Είναι εμφανές ότι μιλάτε στην ταινία για μια παλιά αριστοκρατική Ευρώπη που πεθάνει -ή έχει ήδη πεθάνει εδώ και χρόνια- και μια νέα αστική τάξη που αναδύεται, η οποία έχει στο DNA της τη φράση “τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται”. Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της Ευρώπης;
Θα έλεγα ότι δεν είναι τόσο ζήτημα αριστοκρατίας, όσο αστικής τάξης, η οποία ουσιαστικά πεθαίνει. Είναι σαφές στην ταινία ότι ο παππούς της οικογενείας είχε ένα εργοστάσιο το οποίο ήταν μικρό για να σταθεί απέναντι σε έναν ανταγωνισμό μεγάλης κλίμακας. Από την άλλη, δεν θεωρώ ότι είμαι αρμόδια για να μιλήσω σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης, πόσο μάλλον τώρα που βρίσκομαι στην χτυπημένη από την κρίση Ελλάδα. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε μπροστά από μια πολύπλοκη κατάσταση, που δεν έχει να κάνει απλά με τη μετάβαση που περιέγραψες πριν.
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας σας μιλούν και ιταλικά και γαλλικά, πατώντας ουσιαστικά πάνω σε δυο παραδόσεις και ταυτότητες. Το ίδιο συμβαίνει στην προσωπική σας ζωή. Πόσο εύκολο είναι να δημιουργήσεις μια ταυτότητα πατώντας με το ένα πόδι στην Ιταλία και με το άλλο στη Γαλλία; Η ευρωπαϊκή παράδοση βέβαια είναι χτισμένη πάνω στην αμοιβαία πολιτισμική ανταλλαγή μεταξύ των λαών…
Ακριβώς. Η ταυτότητά μας διαμορφώνεται από πολλά και ετερόκλητα στοιχεία και αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι απλώς να το αποδεχτούμε. Αν αντισταθούμε θα οδηγηθούμε στον αποκλεισμό, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό. Αυτήν την στιγμή στην Ευρώπη είμαστε όλοι ξένοι και παράλληλα κάτοικοί της. Οπότε αν το αποδεχτούμε θα κάνουμε ευκολότερη τη ζωή μας.
Περισσότερες πληροφορίες
Ένας Πύργος στην Ιταλία
Για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα, η αρχοντική οικογένεια των Ρόσι Λέβι σκέφτεται να αρχίσει να εκποιεί την περιουσία της, κάτι που δημιουργεί προστριβές ανάμεσα στα μέλη της. Ένα απ’ αυτά, η Λουίζ, γνωρίζει την ίδια στιγμή έναν πολύ νεαρότερό της ηθοποιό, τον οποίο ερωτεύεται παράφορα.
