"18"

2,5

Μοντέρνο κοινωνικό δράμα, η ντοκιμαντερίστικη ζωντάνια, η πολιτική τόλμη και η φρεσκάδα του οποίου ξεπερνούν τις όποιες σχηματικές αφέλειες.

18

Μιας και το σύγχρονο ελληνικό σινεμά τροφοδοτείται κυρίως, για πολλούς και διαφόρους λόγους, από κοινωνικά ή ψυχολογικά δράματα και όχι ταινίες είδους, η καθημερινότητα της κρίσης δεν το έχει αφήσει ασυγκίνητο. Άλλοτε με ευθύ κι άλλοτε με weird τρόπο την έχει αποτυπώσει πολλαπλά στην οθόνη, με τον Βασίλη Δούβλη (του αγροτικού δράματος "Η Επιστροφή" και του ντοκιμαντέρ "Στοργή στο Λαό") να επιχειρεί τώρα να την προσεγγίσει μέσα από τα μάτια της νέας γενιάς των υποβαθμισμένων αθηναϊκών προαστίων. Ένα ριψοκίνδυνο εγχείρημα, μιας και η ματιά ενός συμμετέχοντος άμεσα σ’ αυτή την πραγματικότητα, ενός μαθητή, φοιτητή ή νεαρού εργαζόμενου που τη ζει, είναι διαφορετική –και φαίνεται– από κάποιου που την πλησιάζει προσπαθώντας να την καταλάβει.


Το "18", ο τίτλος του οποίου παραπέμπει στο ηλιακό σύνορο της ωριμότητας και ταυτόχρονα στο ναζιστικό σύνθημα [1=Α(dolf), 8=H(itler)], ακολουθεί την καθημερινότητα μιας παρέας μαθητών λυκείου στο Πέραμα, παγιδευμένης ανάμεσα στην οικονομική κρίση, τα οικογενειακά προβλήματα και την ανεξέλεγκτη ρατσιστική βία. Εστιάζει σε δυο απ’ αυτούς, τον ευαίσθητο Μιχάλη και τον αποπροσανατολισμένο Στέλιο, όπως και στον άνεργο αρχηγό μιας "φασιστικής" ομάδας, περιγράφοντας με ντοκιμαντερίστικη ζωντάνια τα πολλαπλά αδιέξοδά τους. Χωρίς να αποφεύγει εντελώς τις σχηματικές αφέλειες, ο υποψήφιος για τη σκηνοθεσία του στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Βασίλης Δούβλης ξεφεύγει δεξιοτεχνικά από τις περισσότερες παγίδες του διδακτισμού και τις ευκολίες μιας βαρύγδουπης κοινωνιολογικής καταγγελίας (ευρηματική η σινεφίλ περιγραφή της ναζιστικής ωραιοπάθειας). Προσπαθεί να ελιχθεί ανάμεσα στις αντιφάσεις της εποχής και των χαρακτήρων, διατηρεί μια πολιτικά τολμηρή ματιά που ενσωματώνεται δεξιοτεχνικά στο σενάριο, όπως και η ιδέα της πανδημίας, και κερδίζει το στοίχημα χάρη στη φρεσκάδα των νεαρών πρωταγωνιστών του – εδώ το κάστινγκ είναι πράγματι η μισή σκηνοθεσία. Στην πιο κρίσιμη στιγμή, τέλος, επιλέγει ένα φινάλε απόλυτα ταιριαστό με τη δραματική βαρύτητα της πλοκής, χωρίς να προδώσει την αφηγηματική αληθοφάνειά της ή να προσπαθήσει να μιμηθεί τα "Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας".

Ελλάδα. 2021. Διάρκεια: 95΄. Διανομή: FEELGOOD

Περισσότερες πληροφορίες

18

2,5
  • Δραματική
  • 2021
  • Διάρκεια: 95 '
  • Βασίλης Δούβλης

Η καθημερινότητα μιας ομάδας μαθητών λυκείου στο Πέραμα, παγιδευμένης ανάμεσα στην οικονομική κρίση, τα οικογενειακά προβλήματα και την ανεξέλεγκτη ρατσιστική βία.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
25/04/2024

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.

Οι Αντίπαλοι

Σεναριακό υπόδειγμα αθλητικού (μελο)δράματος πάνω στις απρόβλεπτες διαδρομές των ανθρώπινων επιθυμιών. "Χορογραφημένο" με ερωτική ένταση και σκηνοθετημένο με φλασάτη, βιντεοκλιπίστικη αυταρέσκεια.

Ζωντανό Πνεύμα

Δύο κόσμοι και τρεις γενιές συγκρούονται σε ένα δράμα ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, κωμωδίας και θρίλερ, το οποίο, όμως, ασθμαίνει για να βρει την ιδανική ισορροπία.

Ο Τελευταίος Ήρωας

Κουστουριτσική, ξέφρενη και βιτριολική σάτιρα, η οποία βγαίνει απ’ τα νερά της όταν προσπαθεί, αδίκως, να σοβαρευτεί και να περάσει "μηνύματα".

Σούπερ Μάγκι

Σίκουελ ενός διεκπεραιωτικά στημένου αυστραλέζικου animation, το οποίο καταγγέλλει απλοϊκά τους κινδύνους της υπνωτιστικά γοητευτικής νέας εικονικής πραγματικότητας.

Ο Μύλος και ο Σταυρός

Με κάδρα που παραπέμπουν σε πίνακες της φλαμανδικής και της ολλανδικής σχολής, ο Μαγιέφσκι στήνει μια οπτικά μεγαλοπρεπή αλληγορία πάνω στην τέχνη, την αληθινή ζωή και την ανθρώπινη μισαλλοδοξία.