Αγελάδα

3,5

Ωμά, αντιρομαντικά, κι όμως αφοπλιστικά συγκινητικά, η βραβευμένη με Όσκαρ Άντρεα Άρνολντ («Red Road», «Fish Tank», «Ανεμοδαρμένα Ύψη») μας βάζει στη θέση του πιο… αντικινηματογραφικού ήρωα και απέναντι στις αλήθειες του ανθρώπου της βιομηχανικής εποχής.

Agelada

Ογκώδεις, βραδυκίνητες και ανέκφραστες, οι αγελάδες είναι μεν από τους παλιότερους φίλους του ανθρώπου, παραμένουν όμως εντελώς ακατάλληλες για κινηματογραφική καριέρα. Εκτός από κομπάρσοι στα γουέστερν, δεν προσφέρονται για κάτι δραματικότερο ή κωμικότερο, ακόμα και σε ταινίες κινουμένων σχεδίων. Αλλά η Άντρεα Άρνολντ έχει διαφορετική γνώμη. Η βραβευμένη με Όσκαρ (για τη μικρού μήκους "Wasp") Βρετανή σκηνοθέτρια ("Red Road", "Fish Tank") επιστρέφει πίσω από την κινηματογραφική κάμερα πέντε χρόνια μετά το απρόβλητο στη χώρα μας "American Honey" για να περιγράψει την καθημερινότητα μιας γαλακτοπαραγωγού αγελάδας, της Λούμα, την οποία συναντάμε σε μια βιομηχανική μονάδα της νοτιοανατολικής Αγγλίας έτοιμη να γεννήσει ένα ακόμα μοσχαράκι.
Στη λογική του ντοκιμαντέρ παρατήρησης, όπου η αφιλτράριστη πραγματικότητα κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Άρνολντ προσπαθεί να υιοθετήσει το βλέμμα της αγελάδας απέναντι σε μια καθημερινότητα που σε μας μοιάζει ανιαρή και αδιάφορη. Κι όμως, από τις πρώτες κιόλας σκηνές, όπου το νεογέννητο απομακρύνεται από τη μητέρα του κι εκείνη το γυρεύει, η ταινία της μας αποκαλύπτει χωρίς διδακτικούς μελοδραματισμούς, αλλά πολύ πειστικά, την οργανωμένη διαδικασία εκμετάλλευσης ενός πολύτιμου φυσικού πόρου, της πολυποίκιλης πανίδας, από τον άνθρωπο της βιομηχανικής εποχής. Με ποιο τίμημα άραγε;


Όπως και το πρόσφατο "Gunda" του Βίκτορ Κοσακόφσκι, η "Αγελάδα" δεν θέλει να μας περάσει απλώς μια πληροφορία, μα να μας κάνει να καταλάβουμε. Με ρεαλιστικές, αντιρομαντικές εικόνες, με τη σκληρότητα της φύσης να στέκεται ως απαραίτητο συμπλήρωμα της καρτποσταλικής ομορφιάς της, με την επιμονή σε μια "άκακη" ρουτίνα που πλάνο πλάνο γίνεται όλο και εφιαλτικότερη και με την ωμή υπενθύμιση πως οι πιο αποτρόπαιες πράξεις συνοδεύονται συχνά από τις αγαθότερες προθέσεις. Πού χωράει η οικολογική… λογική σ’ όλη αυτήν τη διαδικασία;
Η Άντρεα Άρνολντ έχει περισσότερα ερωτήματα παρά έτοιμες απαντήσεις. Ακολουθώντας έναν απρόβλεπτο κινηματογραφικό ήρωα, αναμετριέται με την απροσπέλαστη, "αντικινηματογραφική" αλήθεια του, δοκιμάζει τα σκηνοθετικά όρια του σινεμά βεριτέ και αφήνει στον –ανήσυχο σινεφίλ– θεατή την εξαγωγή των όποιων συμπερασμάτων.

Μ. Βρετανία. 2021. Διάρκεια: 94΄. Διανομή: CINOBO

Περισσότερες πληροφορίες

Αγελάδα

Cow
3,5
  • Ντοκιμαντέρ
  • 2021
  • Διάρκεια: 94 '
  • Άντρεα Άρνολντ

Η καθημερινότητα της Λούμα, μιας γαλακτοπαραγωγού αγελάδας, η οποία είναι έτοιμη να γεννήσει ένα ακόμα μοσχαράκι σε μια βιομηχανική μονάδα της νοτιοανατολικής Αγγλίας.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
25/04/2024

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.

Οι Αντίπαλοι

Σεναριακό υπόδειγμα αθλητικού (μελο)δράματος πάνω στις απρόβλεπτες διαδρομές των ανθρώπινων επιθυμιών. "Χορογραφημένο" με ερωτική ένταση και σκηνοθετημένο με φλασάτη, βιντεοκλιπίστικη αυταρέσκεια.

Ζωντανό Πνεύμα

Δύο κόσμοι και τρεις γενιές συγκρούονται σε ένα δράμα ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, κωμωδίας και θρίλερ, το οποίο, όμως, ασθμαίνει για να βρει την ιδανική ισορροπία.

Ο Τελευταίος Ήρωας

Κουστουριτσική, ξέφρενη και βιτριολική σάτιρα, η οποία βγαίνει απ’ τα νερά της όταν προσπαθεί, αδίκως, να σοβαρευτεί και να περάσει "μηνύματα".

Σούπερ Μάγκι

Σίκουελ ενός διεκπεραιωτικά στημένου αυστραλέζικου animation, το οποίο καταγγέλλει απλοϊκά τους κινδύνους της υπνωτιστικά γοητευτικής νέας εικονικής πραγματικότητας.

Ο Μύλος και ο Σταυρός

Με κάδρα που παραπέμπουν σε πίνακες της φλαμανδικής και της ολλανδικής σχολής, ο Μαγιέφσκι στήνει μια οπτικά μεγαλοπρεπή αλληγορία πάνω στην τέχνη, την αληθινή ζωή και την ανθρώπινη μισαλλοδοξία.