Πώς θα ήταν το αμερικάνικο σινεμά δίχως το Σίντεϊ Πουατιέ; Ακόμα περισσότερο, πώς θα διαμορφώνονταν οι απεικονίσεις της Μαύρης κοινότητας δίχως εκείνον στις μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ στα '50s και '60s; Δύο ερωτήσεις που είναι αδύνατον να απαντηθούν, αλλά είναι ενδεικτικές του μεγέθους και του κενού που αφήνει πίσω του ο ηθοποιός, ο οποίος πέθανε πλήρης ημερών σε ηλικία 94 ετών.
Η καριέρα του Πουατιέ μπορεί να συνοψιστεί αθροίζοντας τις σημαντικότερες πρωτιές του. Μέχρι το θάνατό του ήταν ο γηραιότερος κάτοχος του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου. Το 1958, όταν προτάθηκε από την Ακαδημία στην ίδια κατηγορία για την ταινία "Όταν Σπάσαμε τις Αλυσίδες" (Στάνλεϊ Κρέιμερ), έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός υποψήφιος στην ιστορία του θεσμού. Λίγα χρόνια μετά, το 1963, υπήρξε και ο πρώτος που κέρδιζε το χρυσό αγαλματίδιο, χάρη στην ταινία "Κάτω από το Βλέμμα του Θεού" (Ραλφ Νέλσον). Θα περνούσαν 39(!) ολόκληρα χρόνια προτού βραβευθεί ξανά ένας Μαύρος ηθοποιός με Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου, συγκεκριμένα ο Ντένζελ Γουάσινγκτον ("Ημέρα Εκπαίδευσης").
Αμέσως μετά την ιστορική νίκη του ο Πουατιέ το 1967 πραγματοποίησε ένα σπάνιο εμπορικό και καλλιτεχνικό χατ-τρικ, πρωταγωνιστώντας σε τρία σερί σουξέ του box office. Έτσι, θεμελιώθηκε για τα καλά η υποκριτική αξία του, ενώ σμιλεύθηκε η δημόσια εικόνα του ως μια διασημότητα καθολικής αποδοχής. Κάτι διόλου εύκολο, αν όχι αδιανόητο, στις ΗΠΑ του φυλετικού διαχωρισμού. Οι ταινίες, λοιπόν, που οδήγησαν στην κορυφή τον ηθοποιό ήταν τα "Ιστορία ενός Εγκλήματος" (Νόρμαν Τζούισον), "Μάντεψε Ποιος θα Έρθει το Βράδυ" (Στάνλεϊ Κρέιμερ) και "Στον Κύριό μας, με Αγάπη" (Τζέιμς Κλάβελ). Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως προηγήθηκε μια τρομερή ερμηνεία του στο φιλμ "Τυφλός Άγγελος" (Γκάι Γκριν, 1965) μια από τις καλύτερες της καριέρας του.
Βέβαια, η επιτυχία του Πουατιέ δε σήμαινε πως τα πάντα στη ζωή του ήταν ρόδινα. Ο διάχυτος ρατσισμός της εποχής είχε ως αποτέλεσμα ο ίδιος να φοβάται συχνά για τη σωματική ακεραιότητά του, ιδιαίτερα εάν συμμετείχε σε γυρίσματα στον αμερικάνικο νότο. Είναι χαρακτηριστικό δε πως η πρώτη σύζυγός του, Χουανίτα, είχε πέσει θύμα εκφοβισμού από εθνικιστές οι οποίοι έκαψαν ένα σταυρό στην αυλή του σπιτιού της.
Παρόλα αυτά, φυσικά, ο Πουατιέ ουδέποτε πτοήθηκε να αναλάβει ρόλους οι οποίοι γκρέμιζαν τα στερεότυπα το ένα μετά το άλλο, ανοίγοντας το δρόμο και σε άλλους Αφροαμερικανούς ηθοποιούς. Πέρασε, επίσης, πίσω από την κάμερα σκηνοθετώντας συνολικά 9 ταινίες, εκ των οποίων πιο πετυχημένη την κωμωδία "Τώρα... δε μας Σταματάει Τίποτα!" (1980) με πρωταγωνιστές του Τζιν Γουάιλντερ και Ρίτσαρντ Πράιορ.