Έτοιμο να συναντηθεί ξανά με το πιστό κοινό του στις σκοτεινές αίθουσες αλλά και διαδικτυακά είναι το 12ο Ethnofest - Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας (25/11-5/12), το οποίο ξεκινά τις προβολές του στον κινηματογράφο Άστορ και το πάντα φιλόξενο Ινστιτούτο Γκαίτε, ενώ παράλληλα συνδράμει ψηφιακά το www.ethnofest.gr. Το αναλυτικό πρόγραμμα του φεστιβάλ θα το βρείτε εδώ ενώ παρακάτω ακολουθούν οι 10 ταινίες του Ethnofest που δεν πρέπει να χάσετε.
«Με Λένε Belmaya» (Σου Κάρπεντερ & Μπελμάγια Νεπάλι)
Άστορ (25/11) & online (30/11-2/12)
Τη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου το γυναικείο ζήτημα αποκτά πλέον την ορατότητα που απαιτεί ώστε να κατονομαστούν οι έμφυλες αδικίες, μια ιστορία γυναικείας ενδυνάμωσης κηρύσσει την έναρξη του φεστιβάλ, η οποία συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Στην ταινία η Μπελμάγια του τίτλου βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα βίαιο γάμο μαζί με την κόρη της, όταν ξεκινά να κινηματογραφεί τον εαυτό της σε βάθος πέντε ετών, καθώς προσπαθεί να πάρει ξανά τα ηνία της ζωής της.
«Κατώφλι» (Κοράσι Ρούιθ)
Άστορ (28/11) & online (3-5/12)
Ακόμα ένα αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ μιας μητέρας, ωστόσο το «Κατώφλι» αφορά κάτι ολότελα διαφορετικό, μιας και εδώ κινηματογραφείται η σχέση μιας γυναίκας με τον έφηβο γιο της, όταν ο τελευταίος ξεκινά την απαιτητική διαδικασία της φυλομετάβασής του.
«Αργή Επιστροφή» (Φίλιπ Καρτέλι)
Άστορ (28/11) & online (30/11-2/12)
Παλαιός γνώριμος του φεστιβάλ, ο σκηνοθέτης Φίλιπ Καρτέλι επιστρέφει παρουσιάζοντας όσα έζησε στα άκρα του Ροδανού ποταμού. Εκεί απεικονίζεται η αντίφαση του να αντιμετωπίζεται ως τουριστική ατραξιόν ένας παγετώνας που λιώνει, την ώρα που ένας ποταμός ρέει προς τη θάλασσα μέσω ενός δικτύου υγροτόπων, αλυκών και πετροχημικών εργοστασίων.
«Αυτή η Βροχή δε θα Σταματήσει Ποτέ» (Αλίνα Γκορλόβα)
Άστορ (27/11) & online (28/11)
Ο 20χρονος Ανρέι Σουλεϊμάν επιχειρεί να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο μέλλον παρόλο που η ζωή του πλαισιώνεται από τη ζωή και το θάνατο. Περνά από τον εμφύλιο της Συρίας στις εμπόλεμες συρράξεις της Ουκρανίας και ταυτόχρονα προσπαθεί ο ίδιος να οραματιστεί έναν κόσμο με ειρήνη.
«Half Elf» (Γιόν Μπιάρκι Μάγκνουσον)
Άστορ (26/11) & online (3-5/12)
Η ισλανδική γιορτή του Μισού Ξωτικού τιμάται κάθε χρόνο παρά τις όποιες αντίξοες συνθήκες, ακριβώς ώστε να αποθεωθεί η ομορφιά και η αξία της ζωής. Στην ταινία, ένας υπερήλικος φαροφύλακας που ετοιμάζεται να σβήσει 100 κεράκια, αποφασίζει να ετοιμάσει την κηδεία του αλλά και ταυτόχρονα να επανενωθεί... με το ξωτικό που κρύβεται μέσα του.
«Ο Θεραπευτής και ο Ψυχίατρος» (Μάικ Πόλτορακ)
Online (3-5/12)
Στα εξωτικά νησιά Vava'u του Νότιου Ειρηνικού ωκεανού, δημιουργείται ένας παράδοξος κινηματογραφικός διάλογος. Από τη μία ο Εμελίν Λολοέα, ένας παραδοσιακός θεραπευτής ο οποίος έχει ως ασθενείς ανθρώπους κυριευμένους από πνεύματα και από την άλλη, το ψυχίατρο Μάπα Πουλόκα από το Τόγκο.
«Το Χιόνι Καλεί» (Μαριάν Κοσράβι) / «Κλεμμένα Ψάρια» (Γκόσια Γιούσζτσακ)
Άστορ (25/11) & online (30/11 - 2/12)
Μια δύο σε ένα πρόταση, αφού οι δύο ταινίες προβάλλονται μαζί. Στο «Χιόνι Καλεί» μια Ιρανή μητέρα βρίσκεται σε ένα παράδοξο αδιέξοδο, καθώς παρότι έχει τρεις κόρες πρέπει οπωσδήποτε να γεννήσει ένα αγόρι για να συμμορφωθεί με τους κανόνες της φυλής Μπακτιάρι όπου ανήκει. Έπειτα, στο «Κλεμμένα Ψάρια», μεταφερόμαστε στην Γκάμπια όπου κινέζικες επιχειρήσεις μετατρέπουν τα ψάρια σε ιχθυάλευρα και τα εξάγουν στην Ευρώπη όπου γίνονται τροφή για τα ζώα βιομηχανικής εκτροφής.
«Το Σώμα δε θα Κλέισει» (Μάτις βαν ντε Πορτ)
Άστορ (27/11) & online (27-29/11)
Το 2020 προβλήθηκε ως work in progress μα τώρα το ντοκιμαντέρ του Ολλανδού Μάτις βαν ντε Πορτ είναι έτοιμο να παρουσιαστεί στην ολότητά του. Πρόκειται για ένα οπτικό δοκίμιο που αντιλαμβάνεται τα σώματα ως μια πορώδη οντότητα η οποία οχυρώνεται ή μένει ανοιχτή. Στο φόντο βρίσκεται η βραζιλιάνικη πόλη Μπαΐα, όπου οι άνδρες καλλιεργούν ένα κλειστό σώμα• ικανό να απομακρύνει τις δυνάμεις του κακού, αλλά ανήμπορο να αντισταθεί σε όλα.
«Οι Σαμάνοι της Τυφλής Χώρας» (Μάικλ Όπιτζ)
Ινστιτούτο Γκαίτε (29/11)
Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται από την κυκλοφορία ενός ριζοσπαστικού φιλμ για το εθνογραφικό σινεμά, με το σκηνοθέτη να τιμά με την παρουσία του την επετειακή προβολή. Στα τέλη των '70s, ο ανθρωπολόγος Μάικλ Όπιτζ ταξίδεψε στο Νεπάλ για να συναντήσει τους Μάγκαρ και να μελετήσει την καθημερινότητα και τις θρησκευτικές πρακτικές τους. Μαζί του βρισκόταν μια μικρή ομάδα κινηματογραφιστών με την οποία κατέγραψαν συνολικά 35 ώρες υλικού, το οποίο εν τέλει μονταρίστηκε στη διάρκεια των σχεδόν τεσσάρων ωρών, ένα cut που ο σκηνοθέτης ονόμασε «εθνογραφία στο σκοτεινό δωμάτιο».
«Νομάδες του Αφγανιστάν» / «Αφγανές Γυναίκες» / «Ένα Αφγανικό Χωριό» / «Ο Κύκλος του Σιταριού»
Άστορ (28/11, μόνο το «Νομάδες του Αφγανιστάν) & online (30/11-2/12)
Υπό την καθοδήγηση του Νόρμαν Μίλερ τη δεκαετία του '70, δημιουργήθηκε μια συλλογή 25 ταινιών οι οποίες εξέταζαν πέντε διαφορετικούς πολιτισμούς, μεταξύ των οποίων το Αφγανιστάν, εστιάζοντας σε πέντε θεματικές (αγροτική κοινωνία, εκπαίδευση, αγροτική οικονομία, γυναίκες, πεποιθήσεις). Ήταν ένα σημαντικό εκπαιδευτικό εγχείρημα της εποχής που υιοθέτησε πολλές από τις τότε καινοτομίες, όπως την προσέγγιση του κινηματογράφου παρατήρησης και του σινεμά ντιρέκτ. Με αφορμή και τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα στο Αφγανιστάν, το φεστιβάλ παρουσιάζει τις ταινίες που γυρίστηκαν στη χώρα στο πλαίσιο του προγράμματος του Μίλερ, σε μια απόπειρα να εστιαστεί η προσοχή σε έναν πολιτισμό που κινδυνεύει.
