«27ες Νύχτες Πρεμιέρας»: Χαρτογραφήσαμε το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα

Συνολικά 14 ταινίες από όλο τον κόσμο διεκδικούν φέτος τη Χρυσή Αθηνά των 27ων Νυχτών Πρεμιέρας, συμμετέχοντας σε ένα πολυσυλλεκτικό διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, το οποίο μας συστήνει νέα και εν πολλοίς άγνωστα ταλέντα. Μελετήσαμε τους τίτλους της ενότητας και σας τους παρουσιάζουμε συνοπτικά, για να μπορείτε να λέτε πως είδατε τους μελλοντικά σπουδαίους δημιουργούς στο ξεκίνημά τους...

True crime

Τι κάνει έναν άνθρωπο αιμοσταγή φονιά; Αυτό το ερώτημα διερευνά ο Βενσάν Λε Πορτ στο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα «Μπρουνό Ρεϊντάλ: Εξομολόγηση ενός Δολοφόνου». Μεταφερόμαστε στη Γαλλία του 1905, όταν ο 17χρονος Μπρουνό αποκεφαλίζει έναν 12χρονο, καταλήγοντας σε άσυλο φρενοβλαβών. Ο Λε Πορτ, έχοντας στα χέρια του τα ημερολόγια του νεαρού δράστη αλλά και τις συνομιλίες του με ψυχοθεραπευτές, επιδιώκει να βρει εξηγήσεις πίσω από την ακατανόητη πράξη του.

Φεστιβαλικά κι αγαπημένα

Έχοντας ξεψαχνίσει τα φεστιβάλ του κόσμου, οι άνθρωποι των Νυχτών Πρεμιέρας φέρνουν ακόμα μία φορά στην Αθήνα μερικά από τα κρυφά διαμάντια τους. Όπως τα ινδικά «Βότσαλα» (Βινοτράι Π. Τζ.), όπου ο σκηνοθέτης εμπνέεται από μια προσωπική ιστορία και σμιλεύει το δράμα του γύρω από έναν κακοποιητικό πατέρα, το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ. Εάν πάλι αναζητάτε κάτι ελαφρύτερο, το «Άγιο Πνεύμα» (Κέμα Γκαρσία Ιμπάρα, ειδική μνεία στο Λοκάρνο) μοιάζει ιδανική επιλογή, καθώς παρακολουθεί μια σέχτα ουφολόγων και οπαδών των πιο κουλών θεωριών συνωμοσίας. Τα πράγματα είναι κάπως σοβαρότερα «Εύθραυστη Ισορροπία» (Γιουτζίρο Χαρουμότο), όπου μια ντοκιμαντερίστρια επιχειρεί να εξιχνιάσει τη διπλή αυτοκτονία ενός δασκάλου και μιας μαθήτριας που διατηρούσαν παράνομο δεσμό. Για δυνατές ερμηνείες, σημειώστε το «Luzzu» (Άλεξ Καμιλέρι), όπου ο ψαράς Γιέσμαρκ Σκικλούνα προσπαθεί να συντηρήσει με κάθε κόστος την οικογένειά του, αποσπώντας βραβείο στο Σάντανς.

Queer me up

Τρία φιλμ του διεθνούς διαγωνιστικού, υιοθετώντας ετερόκλητα μεταξύ τους στιλ, φέρνουν στο προσκήνιο απαραίτητες κουίρ αφηγήσεις. Η «Μεγάλη Απόδραση» (Σεμπάστιαν Μέιζε) με πρωταγωνιστή τον Φρανς Ρογκόφσκι, απεικονίζει την εικοσαετή οδύσσεια ενός άντρα στη μεταπολεμική Γερμανία, ο οποίος φυλακίζεται εξαιτίας της παράνομης τότε ομοφυλοφιλίας του.

Από την άλλη, το φρέσκο «Λιμπερτάδ» (Κλάρα Ροκέτ) συνδέει ρομαντικά τη σεξουαλική αφύπνιση με την πρώιμη ενηλικίωση, μέσα από τη σχέση μιας έφηβης με την κόρη της οικονόμου. Παρόμοιας αισθητικής, ο ατμοσφαιρικός «Πρώτος Θάνατος της Ζουάνα» (Κριστιάν Ολιβέιρα), όπου μια νεαρή καλείται να ανακαλύψει το μυστικό της οικογένειάς της και μαζί τον εαυτό της.

«Ψυχοτρόπο» animation

Ένας από τους κρυμμένους άσους του προγράμματος έχει τον τίτλο «Cryptozoo» (Ντας Σο). Το ψυχεδελικό animation τοποθετείται σε ένα φανταστικό σύμπαν όπου ζει ένα μυθικό πλάσμα το οποίο τρέφεται με όνειρα. Με τις φωνές των Λέικ Μπελ, Μάικλ Σέρα, αλλά και της Αγγελικής Παπούλια. Δείτε το νηφάλιοι...

Υπάρχει Ιρανός Σταύρος Τσιώλης;

Στον κατάλογο του φεστιβάλ διαβάζουμε πως ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης θα χαμογελούσε βλέποντας το «Φύγαμε», το ντεμπούτο του Πανάχ Παναχί, γιου του πολυβραβευμένου Τζαφάρ Παναχί. Όχι επειδή ο τίτλος θυμίζει το «Φτάσαμεε!...», αλλά μάλλον επειδή αποτελεί ένα feelgood road movie χωρίς τελικό προορισμό.

Αγωνία και λαχτάρα

Όσοι αγαπάτε το σασπένς και τον τρόμο, σημειώστε: το ισλανδικό folk horror «Lamb» (Βάλντιμαρ Γιόχανσον) με τη Νούμι Ράπας, το αταξινόμητο φιλμ μυστηρίου «Αζόρ» (Αντρέας Φοντάνα), τον «Ανθρώπινο Παράγοντα» (Ρόνι Τρόκερ) όπου το «Funny Games» συναντά την «Ανωτέρα Βία» και, τέλος, τη μεξικανική «Νύχτα της Φωτιάς» (Τατιάνα Χουέσο), στην οποία η φαντασία διασταυρώνεται με το σινεμά του τρόμου στον πιο ανατριχιαστικό συνδυασμό.

3 must-see του διαγωνιστικού ντοκιμαντέρ

«Αγελάδα»: Η Άντρεα Άρνολντ («Fish Tank») κινηματογραφεί τη ρουτίνα μιας αγελάδας και μας φέρνει προ των σαρκοφαγικών ευθυνών μας.

«Αόρατοι Δαίμονες»: Κώδωνας κινδύνου για το μέλλον της ανθρωπότητας μέσα από την περιβαλλοντική καταστροφή που βιώνει το Δελχί.

«Ναύτης των Βουνών»: Όσοι αγάπησαν την «Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο» δεν πρέπει να χάσουν το σινε-ημερολόγιο του σκηνοθέτη της.