Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων

2,5

Δύο οσκαρικές υποψηφιότητες (σκηνικά, κοστούμια) και ξενόγλωσση Χρυσή Σφαίρα για τον πρώτο έγχρωμο Φελίνι, ο οποίος έχει αφήσει οριστικά πίσω του το νεορεαλισμό.

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων

Μετά το αριστουργηματικό «8 1/2», με το οποίο ο Φεντερίκο Φελίνι έκλεισε οριστικά τους λογαριασμούς του με το νεορεαλισμό και υιοθέτησε ένα ελεύθερο, πρωτοπόρο αφηγηματικό ύφος και μια αυτοαναφορική-(αυτο)ψυχαναλυτική θεματική, ο Ιταλός δημιουργός άνοιξε έναν καινούργιο δημιουργικό κύκλο στην καριέρα του. Ο αληθινός ήρωας των ταινιών του στο εξής δεν θα ήταν παρά αυτός ο ίδιος (οι αυστηρά προσωπικές αναμνήσεις, ιδέες, επιθυμίες και ανησυχίες του), ενώ το ονοματεπώνυμό του θα εξελισσόταν σε καλλιτεχνικό trademark κι εμπορικό ατού τόσο ισχυρό που γινόταν συχνά κομμάτι του τίτλου («Fellini - Satyricon», «Il Casanova di Federico Fellini», «Fellini’s Roma»).

Η βραβευμένη με ξενόγλωσση Χρυσή Σφαίρα «Ιουλιέτα των Πνευμάτων» είναι το πρώτο φιλμ της δεύτερης περιόδου του και το πρώτο έγχρωμο της φιλμογραφίας του (σε φωτογραφία του «μάγου» Τζιάνι Ντι Βενάνζο), εμπνέεται δε από την –προσωρινή– κρίση της σχέσης του με τη σύζυγο και μούσα του Τζουλιέτα Μασίνα (θα ξανασυνεργαστούν 21 χρόνια αργότερα στο «Τζίντζερ και Φρεντ»). Εκείνη ερμηνεύει εδώ μια συνονόματή της κυρία του καλού ιταλικού κόσμου την οποία ο σύζυγός της απατά, η ίδια όμως αρνείται να το αποδεχτεί. Όταν αρχίζει να το συνειδητοποιεί, ξεκινά μια μάχη με τα φαντάσματα των νεανικών της αναμνήσεων, αλλά και με αληθινά πνεύματα που την έχουν στοιχειώσει οδηγώντας την σε κρίση ταυτότητας.

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων - εικόνα 1

Η πορεία της προς τη σχιζοφρένεια ή την απελευθέρωσή της από ένα σύμπλεγμα αυταπατών περνά μέσα από ένα πάτσγουερκ σκηνών με ονειρική ατμόσφαιρα και ψυχαναλυτικούς συνειρμούς, συχνά βαρυφορτωμένους κι όμως απλοϊκούς. Ο μπαρόκ παροξυσμός και η σουρεαλιστική ελαφρότητα σαρκάζουν θεαματικά (οσκαρικές υποψηφιότητες για σκηνικά και κοστούμια) αλλά επιφανειακά την αστική υποκρισία, τη μυστικιστική ασυναρτησία και τον κομφορμισμό της καθολικής θρησκείας, ιδέες οι οποίες επανέρχονται διαρκώς στο φελινικό σύμπαν, το οποίο αποκαλύπτει εδώ τα όριά του: αυτά ενός ονειρικού, αυτοβιογραφικού και άκρως «καλλιγραφικού» σινεμά, με φαντασμαγορικά, οπτικά ευρηματικά και παιχνιδιάρικα, αλλά συνήθως ρηχά κινηματογραφικά αποτελέσματα.

Ιταλία, Γαλλία. 1965. Διάρκεια: 137΄. Διανομή: NEO FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων

Giulietta Degli Spiriti
2,5
  • Σινεφίλ
  • 1965
  • Διάρκεια: 137 '
  • Φεντερίκο Φελίνι

Η Ιουλιέτα, μια μεσόκοπη κυρία του καλού ιταλικού κόσμου την οποία απατά ο σύζυγός της, μάχεται με τα φαντάσματα των νεανικών της αναμνήσεων, αλλά και με αληθινά πνεύματα που την έχουν στοιχειώσει, οδηγώντας την σε κρίση ταυτότητας.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Εμφύλιος Πόλεμος

Πολιτική περιπέτεια γυρισμένη με ρεαλισμό, προβλέψιμα απλοϊκή στην εξέλιξή της και μονοδιάστατη στην παραβολή της για τη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
18/04/2024

Η Αρπαγή

Δομημένη σαν ψυχολογικό θρίλερ, μια ιστορία εμμονής αποκαλύπτει τη συντριπτική δύναμη των κοινωνικών ρόλων σ’ έναν κόσμο ψυχολογικής ανασφάλειας κι έλλειψης επικοινωνίας.

Το Περασμένο Καλοκαίρι

Αρκετά πιστό ριμέικ της δανέζικης "Βασίλισσας της Καρδιάς". Ενός τολμηρότερου ερωτικού δράματος, το οποίο διέθετε ένα διαφορετικό, αιχμηρό φινάλε.

Αμπιγκέιλ

Το μυστήριο συναντά το horror και το απενοχοποιημένο φαν, σε ένα διασκεδαστικό μιξ αναφορών και χαβαλέ, μέχρις ότου χαθεί ο έλεγχος και κυριαρχήσει η σαχλαμάρα.

Σπίθα στη Θάλασσα

Συγκινητικό δράμα επώδυνης ενηλικίωσης, το οποίο δεν ανοίγεται στα βαθιά σεναριακά, αντλώντας συναισθηματική δύναμη από τους τρισδιάστατους χαρακτήρες του.

Μη μου Λες Ψέματα

Συναισθηματική, στέρεα, όσο και εύπεπτη δραμεντί πάνω στα αληθινά ψέματα, τα οποία ξεκινούν από τη ζωή και γίνονται συναρπαστικές λογοτεχνικές και κινηματογραφικές ιστορίες.

Ένα Φλιτζάνι Καφέ και Καινούργια Παπούτσια

Υπαρξιακά αδιέξοδα πασχίζουν να αναδειχθούν μέσα από μια μελοδραματική συνθήκη, ο μινιμαλιστικός χειρισμός της οποίας καταντά φτωχός και μονοδιάστατος.