Την ώρα που τους τελευταίους μήνες τα ευχάριστα νέα για το άνοιγμα ή την ανακαίνιση κινηματογράφων διαδέχονται το ένα μετά το άλλο, ένα παράλληλο δράμα εκτυλίσσεται με πρωταγωνιστές τις αίθουσες της Αλκυονίδας και του Άτταλου.
Στην οδό Ιουλιανού από το 1968, και υπό τη διαχείριση της εταιρίας διανομής New Star από το 2014, η Αλκυονίδα είναι τώρα κλειστή, καθώς ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Βελισσάριος Κοσσυβάκης βρίσκεται υπό έξωση. Ο λόγος; Η ιδιοκτήτρια εταιρία προτιμά η αίθουσα να λειτουργήσει ως... σούπερ μάρκετ. Για να μην μετατραπεί λοιπόν μια ακόμα τοποθεσία με βαθύ πολιτισμικό αποτύπωμα σε υπεραγορά τροφίμων, θα πρέπει η Αλκυονίδα να ανακηρυχθεί χώρος νεότερης ιστορικής μνήμης.
Το Υπουργείο Πολιτισμού έκανε μια πρώτη αποφασιστική κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, καταθέτοντας σχετικό φάκελο προς τη Διεύθυνση Προστασίας και Αναστήλωσης Νεωτέρων και Σύγχρονων Μνημείων. Σε αυτόν επισυνάπτονται επίσης τα αιτήματα της Επιτροπής Διάσωσης της «Αλκυονίδας» με πρόεδρο τον σκηνοθέτη Βασίλη Βαφέα και μέλη κινηματογραφιστές, διανοούμενους και εκπροσώπους των κατοίκων της περιοχής, αλλά και τα αιτήματα της δημοτικής κίνησης της Αθήνας «Ανοιχτή Πόλη» του Δήμου Αθηναίων.
Διαβάστε παρακάτω την ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού:
Η αμέσως επόμενη κίνηση του Υπουργείου όμως ήταν να καλέσει σε «πορεία και πάρτι» για τη διάσωση της Αλκυονίδας την Τρίτη 4/12 με στόχο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, να τονιστεί από τη μία η ανάγκη να μην αλλάξει η χρήση του χώρου και ταυτόχρονα να έρθουν οι άνθρωποι του Υπουργείου σε επαφή με τους κινηματογραφιστές. Τα προβλήματα του ελληνικού σινεμά και των αιθουσών όμως είναι μεγάλα και χρειάζονται δραστικές πράξεις· όχι κουβέντα πάνω από ένα ποτήρι κρασί...
Παρόμοιας φύσης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κινηματογράφος Άτταλος, συνυφασμένος με την περιοχή της Νέας Σμύρνης από την ίδρυσή του το 1961. Το περασμένο καλοκαίρι γίνονταν εντατικές εργασίες ανακαίνισης στο σινεμά, ώστε να είναι έτοιμο για τη νέα σεζόν όταν και θα άνοιγε υπό νέα διεύθυνση. Γραφειοκρατικές κωλυσιεργείες και (στοχευμένη;) απροθυμία των Δημοτικών Αρχών όμως, καθυστέρησαν δραματικά την έκδοση των απαραίτητων αδειών για τη λειτουργία του Άτταλου, έτσι παραμένει έως σήμερα κλειστός και με χαμένη όλη την κινηματογραφική σεζόν.
Η εταιρία διανομής Weird Wave η οποία είχε αναλάβει τη διαχείριση την ανακαίνιση και τη διαχείριση του ανανεωμένου Άτταλου, εξέδωσε σχετική ανακοίνωση:
«Όπως είναι γνωστό, η εταιρία μας, εκτός των άλλων, δραστηριοποιείται και στη διανομή ταινιών, με την επωνυμία WEIRD WAVE, και έχει ειδικευτεί σε art house ταινίες. Τα τελευταία χρόνια, για να μπορέσουμε να κυκλοφορούμε απρόσκοπτα τις ταινίες μας, αποφασίσαμε να βρούμε, να ανακαινίσουμε και να εκσυγχρονίσουμε κάποιους ιστορικούς κινηματογράφους της Αθήνας. Έτσι, μετά το ΑΣΤΟΡ στο κέντρο, το ΑΝΔΟΡΑ στους Αμπελόκηπους και τον Δημοτικό Κινηματογράφο ΣΤΕΛΛΑ στην Κυψέλη, προχωρήσαμε και στην εκμετάλλευση του πιο ιστορικού κινηματογράφου της Ν. Σμύρνης, του ΑΤΤΑΛΟΥ. Αποφασίσαμε, δηλαδή, να ανακαινίσουμε και να τοποθετήσουμε νέα μηχανήματα ήχου και εικόνας στην αίθουσα που έχει ταυτιστεί με τον πολιτισμό της περιοχής και όχι μόνο.
Όπως ενεργούμε πάντα, από την πρώτη στιγμή θελήσαμε να εκδώσουμε και τις απαραίτητες άδειες εγκατάστασης και λειτουργίας, προκειμένου να ξεκινήσουμε νόμιμα τις προγραμματισμένες εργασίες ανακαίνισης. Όμως, προς έκπληξή μας, οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς αρνούνται από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα να εκδώσουν τις άδειες που προβλέπει ο Νόμος. Είναι ο ίδιος Νόμος με τον οποίο εκδόθηκαν και οι προηγούμενες άδειες στους παραπάνω κινηματογράφους. Οι τοπικοί αρμόδιοι φορείς κάνουν μια δική τους ερμηνεία του Νόμου. Μιλάνε δηλαδή για… νέα «άδεια χρήσης γης», ενώ είναι γνωστό ότι δεν εκδίδονται καινούργιες άδειες μέσα στην Αθήνα και ενώ είναι, επίσης, γνωστό ότι εξαιρούνται όσοι κινηματογράφοι ήδη υπάρχουν και λειτουργούν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουν όλα στη μέση, με τεράστιο οικονομικό κόστος αλλά και εμπορική ζημιά καθώς έχει χαθεί πλέον ολόκληρη η κινηματογραφική σεζόν.
Ο ΑΤΤΑΛΟΣ λειτουργεί ανελλιπώς από το 1961, δηλαδή δύο δεκαετίες πριν καθιερωθεί ο όρος «άδεια χρήσης γης». Ακόμα και η άδεια ανέγερσης της οικοδομής αναφέρεται αποκλειστικά σε κινηματογράφο. Κάθε χρόνο, η άδειά του ανανεώνεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Και ξαφνικά, οι ίδιες υπηρεσίες αποφασίζουν και διατάσσουν να κλείσει ο κινηματογράφος επειδή αναγκάστηκε να αλλάξει ιδιοκτήτη, καθώς ο αείμνηστος Βασίλης Μπανανής απεβίωσε αφού πρώτα έδωσε τα νιάτα του και τη ψυχή του στον ιστορικό χώρο.
Ζητάμε, από όλους εσάς που αγαπάτε την 7η Τέχνη και θεωρείτε τις κινηματογραφικές αίθουσες σημεία πολιτισμού, να κινητοποιηθείτε και να συμπαρασταθείτε. Αυτή η περίπτωση, δυστυχώς, δεν αφορά μόνο την επιχείρησή μας, αλλά κάτι περισσότερο. Αν δημιουργηθεί τέτοιο προηγούμενο, θα ακολουθήσει το κλείσιμο δεκάδων κινηματογράφων όταν θα χρειαστεί να αλλάξουν ιδιοκτήτη και να μεταβιβάσουν την άδεια λειτουργίας ή εγκατάστασης.»
Όλα αυτά βέβαια προκαλούν πικρία, καθώς αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά την πλήρη έλλειψη ενιαίας πολιτικής και βούλησης για την προστασία του ελληνικού κινηματογράφου συνολικά, ο οποίος συνεχίζει να απαξιώνεται. Ακόμη, αυτά είναι ζητήματα που πρόσφατα έθεσε επί τάπητος η Ένωση Σκηνοθετών και Παραγωγών Ελλάδος στην ανοιχτή συζήτηση που διοργάνωσε με τίτλο «Δώσε λίγη αγάπη στον Ελληνικό Κινηματογράφο», με αίτημα να λυθούν επιτέλους κάποια στιγμή. Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι ακόμα άγνωστο τι μέλλει γεννέσθαι με τους κινηματογράφους Αττικόν και Απόλλων, οι οποίοι μια φορά το χρόνο «ανασταίνονται» για να μην ανοίξουν τελικά ποτέ.
