Ο σκηνοθέτης της «Ida» αφηγείται μια παθιασμένη, ασπρόμαυρη ερωτική ιστορία στα χρόνια του «Ψυχρού Πολέμου» και γίνεται το μεγάλο φαβορί του φεστιβάλ.
Φτάνοντας στα μισά της διαδρομής το φετινό φεστιβάλ Κανών ανέβασε ταχύτητα τις προηγούμενες μέρες, αναδεικνύοντας μάλιστα και τα πρώτα φαβορί. Εκτός λοιπόν από το «Καλοκαίρι» του σε κατ’ οίκον περιορισμό Κίριλ Σερεμπρένικοφ, πιθανότητες για βραβείο έχει το «Ash Is Purest White» του Τζία Ζανγκ-Κε («Ακίνητες Ζωές», «Αίσθηση Αμαρτίας»), ένα ελαφρά χιουμοριστικό και κοινωνικά κριτικό μείγμα ερωτικού δράματος και γκανγκστερικής ταινίας το οποίο ακτινογραφεί με πρωτότυπο τρόπο την Κίνα του 21ου αιώνα, κυρίως όμως ο «Ψυχρός Πόλεμος» του Πάβελ Παβλικόφσκι, ένα περιπετειώδες love story στη διχασμένη μεταπολεμικά Ευρώπη.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης της «Ida» ακολουθεί κατά μήκος της Γηραιάς Ηπείρου την απέλπιδα προσπάθεια δυο καλλιτεχνών και εραστών να ζήσουν ευτυχισμένοι, κάτι που αποδεικνύεται αδύνατο τόσο στην καταπιεστική πολιτικά Ανατολή όσο και στην ανταγωνιστική, ανθρωποφάγο Δύση. Πλάστης γοητευτικών (ασπρόμαυρων) εικόνων, λυρικός και συνάμα θεόπικρος, ο Παβλικόφσκι ξεπατικώνει οπτικά τον εαυτό του και επιλέγει μια λιτή, ταχύτατη, γι’ αυτό και σχηματική σεναριακά αφηγηματική προσέγγιση, δεν παύει όμως να είναι μέχρι τέλους συγκινητικός και γεμάτος ιδέες, λογικά το πρώτο μέχρι στιγμής φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα.
Δεν είναι τυχαίο πως οι δυο παραπάνω ταινίες προηγούνται με βαθμολογία 2,9/5 στα «αστεράκια» των κριτικών που δημοσιεύονται στο αγγλόφωνο Screen International, έχοντας μπροστά τους μόνο το «Βιβλίο των Εικόνων» του Ζαν – Λικ Γκοντάρ με 3/5(!). Άλλο ένα σινε-δοκίμιο του 88χρονου Πάπα της νουβέλ βαγκ, αποτελούμενο από μονταρισμένο υλικό αρχείου, επικαίρων, τσιτάτων και κινηματογραφικών αποσπασμάτων σχολιασμένων με φωνή off, πάνω στη σχέση της εικόνας με τις λέξεις, την πολιτική και τα αδιέξοδα του σύγχρονου πολιτισμού. Ενδιαφέρον πάντως έχει πως στα αντίστοιχα «αστεράκια» του γαλλόφωνου Film Francais η ταινία του Γκοντάρ βρίσκεται στην… τελευταία θέση, με τις πρώτες να καταλαμβάνουν το «Καλοκαίρι» 3/4 και τα «Ψυχρός Πόλεμος» και «Ash Is Purest White» με 2,3/4.
Στο διαγωνιστικό τμήμα προβλήθηκαν ακόμα το γκέι δράμα του Γάλλου Κριστόφ Ονορέ («Τα Τραγούδια της Αγάπης») «Sorry Angel», μια γλυκόπικρη, μα φλύαρη και επαναλαμβανόμενη εξιστόρηση της ερωτικής σχέσης ενός 40άρη συγγραφέα κι ενός νεαρού στη δεκαετία του ’90, και τα στρατευμένα «Κορίτσια του Ήλιου» της Ευά Χασόν, μια αφελώς διδακτική περιπέτεια πάνω στην προσπάθεια μιας ομάδας Κούρδων μαχητριών να απελευθερώσουν μια συριακή κωμόπολη από το Ισλαμικό Κράτος.
Προφανείς οι λόγοι που επέβαλλαν την επιλογή της συγκεκριμένης ταινίας στο διαγωνιστικό πρόγραμμα, το οποίο προσπαθεί, όχι πάντα με κομψότητα, να ανοίξει χώρο στη γυναικεία κινηματογραφική φωνή. Απέναντι στις σχεδόν 1.700 ταινίες σκηνοθετημένες από άντρες, μόλις 82 γυναικών σκηνοθετών έχουν επιλεγεί για να διαγωνιστούν στην ιστορία του θεσμού, γι’ αυτό και το Σαββάτο 82 κινηματογραφίστριες με επικεφαλής τις Κέιτ Μπλάνσετ και Ανιές Βαρντά, αλλά ανάμεσά τους τις Μαριόν Κοτιγιάρ, Σάλμα Χάγιεκ, Κρίστεν Στιούαρτ και Λεά Σεϊντού, συγκεντρώθηκαν στα σκαλιά του Παλέ για να διαβάσουν μια σχετική ανακοίνωση διαμαρτυρίας.
Τέλος, εκτός συναγωνισμού προβλήθηκε η στιβαρή και ρεαλιστικότατη περιπέτεια επιβίωσης του Τζο Πένια «Arctic» με τον Μαντς Μίκελσεν, έναν πραγματικό σταρ που έλαμψε στο κόκκινο χαλί, ενώ στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» τις εντυπώσεις έχει κλέψει το εξαιρετικά ευαίσθητο στο χειρισμό του θέματός του «Girl» και μάλιστα από έναν πρωτοεμαφανιζόμενο 27χρονο. Τον Βέλγο Λουκά Ντοντ, ο οποίος σκιαγραφεί σε βάθος με σοκαριστική ειλικρίνεια και απίστευτη ωριμότητα - πλην ίσως της επιλογής ενός υπερβολικά ενθουσιαστικού φινάλε – το πορτραίτο ενός έφηβου ο οποίος φτάνει στα όρια του προσπαθώντας να κάνει καριέρα μπαλαρίνας και ταυτόχρονα να ανακαλύψει τη σεξουαλική και κοινωνική του ταυτότητα.
Ευχαριστούμε την Air France για τη βοήθειά της στην πραγματοποίηση του ταξιδιού.