Έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας το 1/6 του καινούριου αιώνα και η πλέον έγκριτη αμερικανική εφημερίδα αποφάσισε να κάνει έναν πρώτο κινηματογραφικό απολογισμό. Έτσι, οι Μανόλα Ντάργκις και Α.Ο. Σκοτ, βασικοί σινε-κριτικοί των «The New York Times», «με τη βοήθεια των Κάθριν Μπίγκελοου, Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Άβα ΝτιΒερνέ, Μπάρι Τζένκινς, Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, Ρόμπερτ Πάτινσον και Μισέλ Γουίλιαμς», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην εισαγωγή του σχετικού άρθρου, επέλεξαν την 25άδα των καλύτερων ταινιών από το 2000 έως και το… «Moonlight». Μια λίστα με πολλές εκπλήξεις και ελάχιστα «σιγουράκια», αν και οι περισσότερες ταινίες που επελέγησαν είναι αμερικανικές παραγωγές, 13 συνολικά, με τη Γαλλία να μετρά άλλες εφτά (μαζί με τις συμπαραγωγές της) και την Ταϊβάν δύο! Τσεκάρετε λοιπόν το σινεφίλ γούστο σας στην 25άδα που ακολουθεί με αξιολογική σειρά και μετρήστε πόσες ταινίες της 25άδας έχετε δει, καθώς στη χώρα μας έχουν προβληθεί στο κανονικό κύκλωμα διανομής οι 21 απ’ αυτές.
1. «Θα Χυθεί Αίμα» (There Will Be Blood) του Πολ Τόμας Άντερσον, 2007
2. «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων» (Sen to Chihiro no Kamikakushi / Spirited Away) του Χαγιάο Μιγιαζάκι, 2001
3. «Million Dollar Baby» του Κλιντ Ίστγουντ, 2004
4. «Αίσθηση Αμαρτίας» (Tian Zhu Ding / A Touch of Sin) του Ζία Ζανγκέ, 2013
5. «Η Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου» (Moartea Domnului Lãzãrescu / The Death of Mr. Lazasescu) του Κρίστι Πουίου, 2005
6. «Και Ένα… Και Δύο… Οικογενειακοί Ρυθμοί» (Yi Yi) του Έντουαρντ Γιάνγκ, 2000
7. «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» (Inside Out) του Πιτ Ντόκτερ, 2015
8. «Μεγαλώνοντας» (Boyhood) του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, 2014
9. «Στιγμές Αγάπης» (L’ Heure d’ Ete) του Ολιβιέ Ασαγιάς, 2008
10. «The Hurt Locker» της Κάθριν Μπίγκελοου, 2009
11. «Inside Llewyn Davis» των Ίθαν και Τζόελ Κοέν, 2013
12. «Timbuktu» του Αμπντεραχμάν Σισακό, 2014
13. «In Jackson Heights» του Φρέντρικ Γουάιζμαν, 2015
14. «Το Παιδί» (L’ Enfant) των Ζαν – Πιέρ και Λικ Νταρντέν, 2005
15. «White Material» της Κλερ Ντενί, 2009
16. «Μόναχο» (Munich) του Στίβεν Σπίλμπεργκ, 2005
17. «Τρεις Στιγμές» (Zui Hao de Shi Guang / Three Times) του Χου Χσιάο Χσιέν, 2006
18. «Les Glaneurs et la Glaneuse» της Ανιές Βαρντά, 2000
19. «Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής» (Mad Max: Fury Road) του Τζορτζ Μίλερ, 2015
20. «Moonlight» του Μπάρι Τζένκινς, 2015
21. «Γουέντι και Λούσι» (Wendy and Lucy) της Κέλι Ρέιχαρντ, 2008
22. «I’m not There» του Τοντ Χέινς, 2007
23. «Silent Light» (Stellet Licht) του Κάρλος Ρεϊγάδας, 2007
24. «Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού» (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) του Μισέλ Γκοντρί, 2004
25. «Παρθένος Ετών 40» (The 40-Year-Old Virgin) του Τζαντ Άπατοου, 2005
Ενδιαφέρον έχει να διαβαστεί μαζί με τη λίστα και ένα ακόμα άρθρο της εφημερίδας, στο οποίο έξι διάσημοι σκηνοθέτες επιλέγουν τις δικές τους αγαπημένες ταινίες του 21ου αιώνα. Χωρίς να ακολουθούν αυστηρή λίστα δεκάδας, ο Άντουαν Φούκουα («Μέρα Εκπαίδευσης», «Και οι 7 Ήταν Υπέροχοι») βάζει πρώτο το «Fences» (!) του Ντένζελ Ουάσινγκτον και πιο κάτω το «Avatar» και τα «Μυθικά Πλάσματα του Νότου», η Σοφία Κόπολα διαλέγει ανάμεσα σ’ άλλα τα «Ανωτέρα Βία» του Ρούμπεν Έστλουντ, «Λευκή Κορδέλα», «Fish Tank» της Άντρεα Άρνολντ, «Οι Απίθανοι» της Pixar και «Μαζί, Ποτέ!» του Φατίχ Ακίν, στον Πολ Φέιγκ των «Φιλενάδων» αρέσουν κυρίως κωμωδίες όπως τα «Napoleon Dynamite», «This Is the End» αλλά και η «Αμελί», το «Deadpool» και το «Casino Royale», ο Μπρετ Ράτνερ («Αλεξίσφαιροι Ντετέκτιβ») έχει στην πρώτη θέση το ντοκιμαντέρ για τον παραγωγό Ρόμπερτ Έβανς «The Kid Stays in the Picture» και ο βραβευμένος με Όσκαρ ντοκιμαντερίστας Άλεξ Γκίμπνεϊ («Taxi to the Dark Side») δυσκολεύεται να διαλέξει ανάμεσα στο «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων» του Μιγιαζάκι και τις «Επικίνδυνες Υποσχέσεις» του Κρόνενμπεργκ.
Ποιες είναι, όμως, οι αγαπημένες ταινίες του αγαπημένου μας Ντενί Βιλνέβ; Ο Καναδός σκηνοθέτης των «Prisoners» και «Arrival» λατρεύει το «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» και το «Θα Χυθεί Αίμα», θυμάται έντονα το «Dogville», τον συναρπάζει ο «Προφήτης» του Οντιάρ, οι «Χαμένες Αγάπες» του Ινιάριτου και το «Κάτω από το Δέρμα» του Τζόναθαν Γκλέιζερ. Αλλά όχι μόνο: «Η τρέλα του «Κυνόδοντα» είναι ό,τι πιο αναζωογονητικό έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Ο Γιώργος Λάνθιμος ίσως είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες του καιρού μας. Ακόμα γελάω με τους παλαβούς ενήλικους που τρέχουν να πιάσουν αεροπλανάκια που «προσγειώνονται» στον κήπο τους, γιατί ο πατέρας τους τούς έχει πείσει πως είναι φρούτα που πέφτουν από τον ουρανό».
