Ο 71 ετών ελληνικής καταγωγής Αυστραλός σκηνοθέτης δεν είναι ένας από τους συνήθεις θαμώνες των κινηματογραφικών φεστιβάλ. Η αναπάντεχη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία του περσινού «Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής», όμως, τον επανέφερε δυναμικά στο προσκήνιο και του χάρισε τη θέση του προέδρου στο φετινό φεστιβάλ Κανών. Μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, η οποία βάζει στο παιχνίδι (θεωρητικά πάντα) των βραβείων όχι μόνον τα arty ρεαλιστικά δράματα.
Πολιτική περιπέτεια γυρισμένη με ρεαλισμό, προβλέψιμα απλοϊκή στην εξέλιξή της και μονοδιάστατη στην παραβολή της για τη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα.
ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
Αρκετά πιστό ριμέικ της δανέζικης "Βασίλισσας της Καρδιάς". Ενός τολμηρότερου ερωτικού δράματος, το οποίο διέθετε ένα διαφορετικό, αιχμηρό φινάλε.
Συγκινητικό δράμα επώδυνης ενηλικίωσης, το οποίο δεν ανοίγεται στα βαθιά σεναριακά, αντλώντας συναισθηματική δύναμη από τους τρισδιάστατους χαρακτήρες του.
Συναισθηματική, στέρεα, όσο και εύπεπτη δραμεντί πάνω στα αληθινά ψέματα, τα οποία ξεκινούν από τη ζωή και γίνονται συναρπαστικές λογοτεχνικές και κινηματογραφικές ιστορίες.
Υπαρξιακά αδιέξοδα πασχίζουν να αναδειχθούν μέσα από μια μελοδραματική συνθήκη, ο μινιμαλιστικός χειρισμός της οποίας καταντά φτωχός και μονοδιάστατος.
