Σε σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ ανεβαίνει το συγκινητικό έργο του Φούριο Μπορντόν, με έναν υπέροχο θίασο.
Στη σκηνή του Θεάτρου Coronet, ο σπουδαίος Στέφανος Κυριακίδης συμπράττει θεατρικά με τη -συμπρωταγωνίστριά του και στην τηλεοπτική «Γη της ελιάς»- Άντζελα Γκερέκου σε έναν ξεχωριστό ρόλο. Ύστερα από έξι χρόνια θεατρικής αποχής ερμηνεύει έναν ηλικιωμένο καθηγητή, που ετοιμάζεται να μετακομίσει σε έναν οίκο ευγηρίας. Πρόκειται για τα «Τελευταία φεγγάρια», ένα βαθιά υπαρξιακό έργο, το ρέκβιεμ ενός ανθρώπου που βρίσκεται στη δύση της ζωής του και μαζί ένας ύμνος την οικογένεια και την αγάπη. Συνοδοιπόροι του σε αυτό το ταξίδι είναι Άντζελα Γκερέκου, που υποδύεται το φάντασμα της γυναίκας του, και ο Δημήτρης Λιακόπουλος στον ρόλο του γιου του.
Στο τιμόνι της σκηνοθεσίας βρίσκεται η δυναμική Ρέινα Εσκενάζυ, επιλέγοντας ένα έργο που επικεντρώνεται στο «προνόμιο των γηρατιών», μέσα σε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί το κυνήγι της νεότητας και η μάχη κατά της γήρανσης. « Σε αυτόν τον κόσμο που χαρακτηρίζεται από αχαλίνωτο εγωισμό, από τη λατρεία του εαυτού, από την συνεχή αυτοπροβολή, από τη νιότη -με κάθε κόστος,- το να είσαι γέρος σημαίνει να αποκλείεσαι. Τα γηρατειά, όμως, είναι προνόμιο», σημειώνει η σκηνοθέτρια.
Στο πολυβραβευμένο θεατρικό έργο του Ιταλού συγγραφέα, όλα συνδέονται αρμονικά στο πρόσωπο του καθηγητή, που κάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση στο λυκόφως της ζωής του. Μέσα σ’ ένα δωμάτιο, φτιάχνει την βαλίτσα του για τελευταία φορά, ενώ παντού βρίσκονται διάσπαρτες αναμνήσεις της ζωής του: αυτοκόλλητα με ήρωες του Ντίσνεϊ, φωτογραφίες, κόμικς. Στο πικ-απ ακούγονται οι μουσικές νότες του Μπαχ κι αυτός ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του γιου του που τον φιλοξενούσε, την τελευταία του οικογένεια, για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σ’ έναν οίκο ευγηρίας. Φορτωμένος με το βάρος όσων ειπώθηκαν και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε πικρός και είρωνας, άλλοτε στοργικός και τρυφερός, μοιράζεται τα αληθινά του συναισθήματα μόνο με την λατρεμένη γυναίκα του που χάθηκε νωρίς. Πρόκειται για έναν πολυσύνθετο ρόλο-πρόκληση, καθώς κινείται μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος και είναι ένας χαρακτήρας φορτισμένος με συναίσθημα, αυτοσαρκασμό, χιούμορ, ειρωνεία, αγάπη.
Ο θεατής στα «Τελευταία Φεγγάρια» έρχεται σε επαφή με θέματα που τον αφορούν, όπως η σχέση του ανθρώπου με το γήρας αλλά και η φωλιασμένη νεότητα στην ψυχή και την καρδιά. Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, στη συγκίνηση και το γέλιο, σαν τις στιγμές της ίδιας της ζωής. Την πρωτότυπη μουσική υπογράφει η Ελντίνα Παπαναστασίου, τη σκηνογραφία ο Ντέιβιντ Νεγρίν και τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα.
Προπώληση εισιτηρίων more.com
TIPS
Τα «Τελευταία φεγγάρια ανακηρύχθηκαν θεατρικό κείμενο της χρονιάς στην Ιταλία το 1993 και δύο χρόνια αργότερα τον ρόλο του καθηγητή ερμήνευσε ο σπουδαιός Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, στον τελευταίο ρόλο της ζωής του.
Ο Στέφανος Κυριακίδης μετράει 62 χρόνια στο θέατρο και 127 ρόλους στο ενεργητικό του δίπλα σε πολύ σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου (Κάρολος Κουν, Σπύρος Ευαγγελάτος, Μίνως Βολανάκης, Τάκης Μουζενίδης κ.ά.). Είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, και στο θέατρο ήρθε σε επαφή σε νεαρή ηλικία, όταν τυχαία αντικατέστησε έναν ηθοποιό στο Χορό του «Οιδίποδα Τυράννου» του Σοφοκλή, που ανέβασε το ΚΘΒΕ το καλοκαίρι του 1961.
Η Ρέινα Εσκενάζυ είναι σκηνοθέτρια με μεγάλη και σημαντική διαδρομή στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όπου έχει υπογράψει δεκάδες επιτυχίες: «Έχω ένα μυστικό», «Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα», «Τελευταία παράσταση – Έλλη Λαμπέτη», «Περί ανέμων και υδάτων», «Η ζωή μας μια βόλτα», «Βαμμένος ήλιος», «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Γόβα στιλέτο», «Γυναίκες» κ.ά.). Οι θεατρικές σκηνοθεσίες της είναι επιλεκτικές: «Ένα καπέλο γεμάτο βροχή», «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», όπου είχε συνεργαστεί ξανά με τον Στέφανο Κυριακίδη, «Ξυπόλητοι στο πάρκο», «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες», «Δέκα μικροί νέγροι» κ.ά..
