Η συνεργασία της με το Αθηνόραμα ξεκίνησε σαν ψέμα την Πρωταπριλιά του 2003 και συνεχίζεται ως σήμερα. Μέχρι τότε είχε προλάβει να επιδοθεί σε ένα θεατρολογικό ντεμαράζ που ξεκίνησε από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεχίστηκε με τα πρώτα της κείμενα στο περιοδικό «Αντί» και την εργασία της επί μια τριετία στο Εθνικό θέατρο. Έχει υπάρξει αριστούχος κάτοχος master στις Παραστατικές Τέχνες από το Πανεπιστήμιο Exeter της Μεγάλης Βρετανίας και έχει χειροκροτηθεί ως ερασιτέχνης σκηνοθέτις (κατά βάση, της Θεατρικής Ομάδας των Φοιτητών της Ιατρικής Αθηνών και άλλων καλών φίλων της). Έκτοτε, το μόνο που κάνει είναι να βλέπει θέατρο. Αυτό σημαίνει ότι το πιο πιθανό είναι να την συναντήσετε σε κάποιο θέατρο της Αθήνας ή μπορεί και στα φεστιβάλ της Αβινιόν, του Βίλνιους, του Εδιμβούργου, της Μόσχας ή του Πεκίνου.Παρακολουθεί κατά μέσο όρο τρεις παραστάσεις ανά εβδομάδα, δηλαδή περνάει περίπου 180 από τις 365 μέρες κάθε έτους σε κάποιο θέατρο. Κάποιοι λένε πως οι κριτικές της «ανεβάζουν» και «κατεβάζουν» παραστάσεις. Η (μαύρη) αλήθεια είναι πως οι παραστάσεις ανεβοκατεβαίνουν κι από μόνες τους. Για τους περίεργους που θέλουν να μάθουν την καταγωγή του περιβόητου «Ιλειάνα», είναι ένα όνομα-κατασκευή που εφευρέθηκε από την υποφαινόμενη στην τρίτη δημοτικού για να απαλλαγεί από το «Βασιλεία», το οποίο δεν ταίριαζε καθόλου με τις πεποιθήσεις της.
| 15-12-2017
Μέσα σε μια ερωτική κλινοπάλη γεννιόμαστε, σε μια αέναη συνάντηση/σύγκρουση διάγουμε τον βίο μας και ύστερα από μια μάχη με το θάνατο πεθαίνουμε. Μια παράσταση για τη γενεαλογία της ύπαρξης και μαζί του θεάτρου είναι το «Ανκόρ». Λάθος. Δεν είναι απλώς μια παράσταση. Είναι 55 λεπτά μεγάλης τέχνης.
| 26-10-2017
Βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο ρεπερτορίου, γραμμένο από έναν σπουδαίο θεατρικό μάστορα, σε μια παράσταση υψηλής αισθητικής και καλών ερμηνειών αλλά περιορισμένης δυναμικής.
Κάθε βράδυ ο Άγγελος Αντωνόπουλος «πεθαίνει» ενώπιον του κοινού, έχοντας προηγουμένως «αναστήσει» ένα δύσκολο ζήτημα: πώς (και πού) περνάει κάποιος τη δύση της ζωής του, όταν το γήρας είναι η απόλυτη –βιολογική και οντολογική– πραγματικότητα.
Το εμβληματικό έργο δικαιώνεται σε αυτήν την παράσταση-πρότυπο μοντέρνου και σκεπτόμενου αστικού θεάτρου. Το ηθικό τέλμα του καπιταλισμού αναγορεύεται σε υπαρξιακό τέλμα και ο ρεαλισμός σε τραγωδία, με τους Δημήτρη Καταλειφό, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου και Κώστα Βασαρδάνη επικεφαλής ενός αξιοπρόσεκτου θιάσου.
H ηλεκτρισμένη ερμηνεία ενός «αλήτικου» αριστουργήματος του Σκαρίμπα, μπροστά σε ένα μικρόφωνο, συνοδεία ζωντανής μουσικής, σαν να πρόκειται για ροκ συναυλία.
| 19-10-2017
Η νεότερη Ιστορία της Ελλάδας σκηνοθετημένη σαν υπερθέαμα, η πορεία της αριστεράς δοσμένη εκλαϊκευμένα, μέσω μιας οικογενειακής υπόθεσης, κι ένα μπεστ σέλερ βιβλίο διασκευασμένο σε απολαυστική θεατρική saga. Ο 25μελής θίασος δίνει τον καλύτερο εαυτό του, «αγκάθι» η ανοικονόμητη διάρκεια.
«Ταξική», γλυκόπικρη ιρλανδική κωμωδία των ’90s, γραμμένη για να παιχτεί από δύο ηθοποιούς, πυροδοτώντας τον αυτοσχεδιασμό και τις διαρκείς μεταμορφώσεις τους, παρουσιάζεται από ένα χαρισματικό ντουέτο ηθοποιών και συν-σκηνοθετών ως προσεγμένη παραγωγή, στα όρια του stand up comedy και της κοινωνικής κριτικής.
Το πρώτο θεατρικό έργο του γνωστού κινηματογραφιστή είναι ένα αστικό δράμα με αλληγορικές προεκτάσεις και με γλώσσα επιτηδευμένα χυδαία, παιγμένο με ένα ρεαλιστικό κώδικα που δαγκώνει και φτάνει διαρκώς στην υστερία, μπουκάρει στο σαλόνι των λούμπεν μεγαλοαστών και μας λέει: «Ιδού ποιοι ορίζουν τη ζωή μας».
| 12-10-2017
Μια εξεζητημένη και λυρικά σαρκαστική περφόρμανς –σαν λοξή επιμνημόσυνη δέηση στην έννοια της ελληνικότητας– με εξαιρετική ατμόσφαιρα και ερμηνείες. Κυρίαρχες φιγούρες, ο Αλέκος Συσσοβίτης ως ομοφυλόφιλος μπουλουκτζής που πενθεί με βαριά μακεδονίτικη προφορά και η τρανσέξουαλ Μπέττυ μια άλλη εκδοχή του εαυτού της.
Πολλά περισσότερα από μια σαρδόνια αποδόμηση της «αγίας» αμερικανικής οικογένειας. Μια παράσταση μεγάλων ερμηνειών, σκηνοθετημένη με ακρίβεια μετρονόμου ούτως ώστε να αποκαλυφθούν ο απεγνωσμένος λυρισμός και η μοχθηρή αγωνία του έργου και της σύγχρονης δυτικής σκέψης.
Μια σκεπτόμενη anti-bullying κωμωδία ενηλίκων, διάσημη από τον κινηματογράφο, σε μια προσεγμένη παραγωγή, με ωραία ατμόσφαιρα κι ερμηνείες στην κόψη του κωμικοτραγικού. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος αποδεικνύεται ταιριαστός στον χαριτωμένο και αξιαγάπητο χαρακτήρα του καλοκάγαθου εφοριακού/υποψήφιου κορόιδου.
Πόσο μπορεί να «σκάψει» εντός της μια σκηνοθεσία; Με νέα διανομή αλλά πάντα με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη να κυριαρχεί, ξαναδουλεμένη στη λεπτομέρειά της με έναν βαθιά καλλιεργημένο ψυχολογικό ρεαλισμό, η «Μεγάλη Χίμαιρα» λειτουργεί παραδειγματικά: ιδού τι σημαίνει αστικό θέατρο.
Ένα βιωματικό μυθιστόρημα γίνεται αφορμή για ένα αλησμόνητο σόλο από τη Λένα Παπαληγούρα, σε μια παράσταση χειροποίητη, τρυφερή, επικοινωνιακή και απροσδόκητα «ηθική».
Θέμα | 08-08-2017
Τρία θρυλικά σχήματα καταφθάνουν στο Ηρώδειο μέσα στον Σεπτέμβριο και οι λάτρεις του χορού έχουν πολλούς λόγους να δώσουν το «παρών».
Συνέντευξη | 06-08-2017
Σκηνοθέτης και περφόρμερ μοναδικής ισχύος, δημιουργός δύο αξέχαστων παραστάσεων («Το θείο τραγί» και «Το ’21»), ο Άρης Μπινιάρης αφήνει τη μικρή κλίμακα των ροκ ορατόριων δωματίου και ανεβάζει τους «Πέρσες» του Αισχύλου στην Επίδαυρο.
Φεστιβάλ Αθηνών | 05-08-2017
Η τελευταία παράσταση του Σπύρου Ευαγγελάτου ξαναπαίζεται στη μνήμη του στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
News | 02-08-2017
Ωραίο δίδυμο! Δημήτρης Πιατάς και Θανάσης Τσαλταμπάσης ενώνουν τις δυνάμεις τους και περιοδεύουν φέτος το καλοκαίρι με μια άγνωστη κωμωδία.
News | 01-08-2017
Ηθοποιός, δραματουργός, σεναριογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης. Ένας ολικός καλλιτέχνης με τη μορφή ενός αντισυμβατικού καουμπόη-αντιήρωα. Ο Σαμ Σέπαρντ πέθανε σε ηλικία 73 ετών.
Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου | 29-07-2017
Σκηνοθέτης και συγγραφέας αιρετικός, ο Γαλλοαλγερινός καλλιτεχνικός διευθυντής του περίφημου Φεστιβάλ της Αβινιόν φέρνει στη Μικρή Επίδαυρο (4-5/8) μια μινιμαλιστική σκηνική ανάγνωση του Αισχύλου, προσδιορίζοντας τον Προμηθέα ως «πολιτικό κρατούμενο».
Συνέντευξη | 27-07-2017
Για «τη βαριά και αθεράπευτη οργή που γεννιέται ανάμεσα σ' εκείνους που είχαν αγαπηθεί» μας μιλά η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης λίγο προτού βρεθεί, για πρώτη φορά ως σκηνοθέτις, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.