Άγνωστη στην Ελλάδα, με μόνη εξαίρεση την Κρήτη, η Roussanne θεωρούνταν ακατάλληλη για τα εγχώρια οικοσυστήματα. Παρόλα αυτά, στο Κτήμα Παπαϊωάννου ο γκουρού της Νεμέας (κατά κόσμον Θανάσης Παπαϊωάννου) κατάφερε να παραγάγει ένα αξιοθαύμαστο κρασί, που δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τους Γάλλους συγγενείς του. Δοκίμασα πρόσφατα ένα φρέσκο (2010) Λυρικός-Roussanne αλλά κι ένα του 2008. Το πρώτο γεμάτο έντονο φρούτο με νότες μελιού και τσαγιού. Στο δεύτερο προστίθενται ορυκτές νότες που του χαρίζουν πολυπλοκότητα. Και στις δύο περιπτώσεις το κρασί είναι πλούσιο στο στόμα, με όγκο, καλή οξύτητα και μακρά επίγευση. Για όσους μπορούν να περιμένουν, ο χρόνος μπορεί να χαρίσει στο Λυρικός-Roussanne ακόμα περισσότερες αρετές. Σε συνδυασμό με το Λυρικός-Petit Verdot, δημιουργεί ένα δίδυμο που αξίζει να βάλετε στο τραπέζι σας. Όπως και στην περίπτωση της Roussanne, το Petit Verdot (μπορντολέζικη ποικιλία) θεωρούνταν ακατάλληλο για ποιοτικά κρασιά. Και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, αποδείχτηκε ότι o Παπαϊωάννου έκανε σοφή επιλογή. Ο Λυρικός-Petit Verdot είναι ένα εξαιρετικό κόκκινο κρασί. Ρ.Τ.
