Ανεξάρτητα από την όποια συλλεκτική αξία μιας φιάλης με βαρύ όνομα και γόητρο τα κρασιά παλιάς εσοδείας δεν είναι για όλους τους ουρανίσκους. Φυσικά είναι εντυπωσιακό και ενδιαφέρον να μπορούμε να βάλουμε στο τραπέζι μας ένα κόκκινο (ή και λευκό) κρασί δεκαπενταετίας π.χ. το οποίο έχουμε πληρώσει τέσσερις ή πέντε φορές ακριβότερα από την εσοδεία τρέχουσας κατανάλωσης. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζουμε ότι η εκτίμηση η αξιολόγηση και η απόλαυση αυτών των κρασιών απαιτεί εξειδικευμένους ουρανίσκους και γνώση του αντικειμένου. Διαφορετικά διατρέχουμε τον κίνδυνο να απογοητευτούμε και να θεωρήσουμε ότι πετάξαμε τα λεφτά μας. Εκτός φυσικά αν μας περισσεύουν και τα δίνουμε για την εμπειρία ή για να μάθουμε.
