«μικρών παραγωγών». Προσωπικά δοκίμασα πριν από μερικές ημέρες ένα Chateau Clauss 1982 (Achaia Clauss) με 29 χρόνια στην πλάτη του κι ένα Chateau Carras 1975 (Πόρτο Καρράς) με ηλικία 36 ετών και οι εντυπώσεις μου (πιστέψτε με!) εκτός από θετικές είναι κι ενθαρρυντικές όσον αφορά τις δυνατότητες του ελληνικού κρασιού και αυτών που το παράγουν. Και όλα αυτά τα γράφω για να καταλήξω στο ότι μπορεί το ελληνικό κρασί να είναι σχεδόν άγνωστο παγκοσμίως (γι’ αυτό φταίει η ανεπάρκεια των παραγωγών και των θεσμικών φορέων), όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κρύβει ποιότητα. Γι’ αυτό, ακόμα και στις οικονομικά δύσκολες στιγμές που βιώνουμε, αξίζει να στηρίξουμε το ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί. Για την ιστορία, και τα δύο αυτά κρασιά (σε τρέχουσα εσοδεία) αξιολογούνται στον «Alpha Wine Guide 2011» ως πολύ καλά (4 αστέρια). Δοκιμάστε τα.
