Το "χύμα" στις μέρες μας
Τον "παλιό καλό καιρό" όλες οι ταβέρνες της Αθήνας έπαιρναν μούστο από τα οινοποιεία της Αττικής και έφτιαχναν το δικό τους κρασί, που διατηρούσαν μέσα σε ξύλινα βαρέλια. Μετά, το μεράκι του "δικού τους κρασιού" έδωσε τη θέση του στην ευκολία και κατέληξαν να βάζουν στα βαρέλια τους το κρασί αγορασμένο συνήθως από "χυματζήδες". Στη συνέχεια, χάθηκε και η παρουσία των βαρελιών με το περιεχόμενο τους -μαζί με το αντίστοιχο είδος ταβέρνας- και η αγορά γέμισε με επίσης ανώνυμο κρασί κλεισμένο σε νταμιτζάνες. Ένα κρασί συνήθως χαμηλής ποιότητας και φυσικά χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές για την συντήρησή του.
Σήμερα η εικόνα του "χύμα" έχει αλλάξει, χάρη στη χρήση νέων τεχνικών, που επιτρέπουν την βελτίωση της ποιότητας, την σταθεροποίηση και την καλύτερη διατήρηση του κρασιού. Στην συνέχεια από τα μέσα της δεκαετίας του 90, έκαναν την εμφάνιση τους οι λεγόμενοι "ασκοί".
Σήμερα αφορμή την οικονομική κρίση, πολλές, νέες κυρίως, οινοπαραγωγικές μονάδες, μικρές και μεγάλες, αναζήτησαν τρόπους επιβίωσης με την προώθηση ασκών ενίοτε ανώνυμων ή με μια αόριστη ένδειξη private label. Ταυτόχρονα, αρκετά γνωστά και καταξιωμένα οινοποιεία ακολούθησαν την τάση και προτείνουν επώνυμα καλά κρασιά μέσα σε bag in box.
Όπως είναι φυσικό η παραγωγή κρασιών σε ασκό με σωστή σχέση ποιότητας-τιμής, που δίνουν την δυνατότητα στον μέσο καταναλωτή να απολαύσει εκτός από τις ακριβές ετικέτες τους ένα καλό οικονομικό κρασί στην καθημερινότητά του εξαρτάται από την φιλοσοφία, την τεχνογνωσία και την ικανότητα των παραγωγών.
Και πράγματι, σήμερα αρκετοί καλοί παραγωγοί πλέον έχουν στην γκάμα τους ασκούς και φροντίζουν την ποιότητα τους. Τελικά ο ασκός μπορεί να είναι μια ακόμα συσκευασία πέραν της φιάλης με ταυτότητα, που υπόκειται σε ελέγχους και περιέχει ένα προϊόν με επαρκή ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Τελικά, αγοράζουμε ασκό;
Για να μιλήσουμε ρεαλιστικά, σε αυτές τις δύσκολες περιόδους, η επιλογή του ασκού για μια μεγάλη παρέα στο τραπέζι ή για μια περίπτωση, όπως, ας πούμε, το …ατελείωτο τραπέζι του Πάσχα με τους απρόσμενους συχνά επισκέπτες, είναι μια αξιοσημείωτη επιλογή. Δεν είναι άλλωστε όλες οι στιγμές για φιάλες των 15 και των 20 €, για να μην πούμε και παραπάνω. Από την πλευρά μας δεν είμαστε αρνητικοί, στην αγορά τους, αρκεί στη συσκευασία να υπάρχουν οι βασικές πληροφορίες, όπως αναγράφονται στην ετικέτα μιας φιάλης. Ακόμα περισσότερο, δεν τον… αφορίζουμε χωρίς να δοκιμάσουμε μερικά δείγματα.
Γι αυτό ακριβώς το λόγο και για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα οργανώσαμε μια δοκιμή επιλέγοντας αποκλειστικά ασκούς, από παραγωγούς με… "επώνυμο".
Η γευσιγνωσία είχε πολύ ενδιαφέρον! Στα δείγματα, που αξιολογήθηκαν με τον ίδιο τρόπο που δοκιμάζουμε τα εμφιαλωμένα κρασιά, το 40% είχε επαρκέστατη ποιότητα, που ανταγωνίζεται με αξιώσεις πολλά από τα εμφιαλωμένα κρασιά με τιμές ραφιού μέχρι τα 6 ευρώ. Δυο από τα κρασιά, το Ροδάμι της Τσώλης Κ. Οινοποιητικής και το Νυχτέρι της Santo Wines κρίθηκαν καλά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν όλα τα προσόντα να σταθούν ποιοτικά επάξια στο γιορτινό τραπέζι. Η πλειοψηφία των κρασιών κρίθηκε ενδιαφέρουσα και μόνο ένα μικρό ποσοστό βρέθηκε προβληματικό. Κατά συνέπεια, αν λάβουμε υπ όψιν και τη διάρκεια ζωής του κρασιού στον ασκό (το κρασί σε ανοιγμένο μπουκάλι πρακτικά δεν αντέχει) η συγκεκριμένη συσκευασία κερδίζει σχεδόν σε όλα τα σημεία.
Αν είσαστε λοιπόν ένας απλός καταναλωτής, που θέλει ένα αξιοπρεπές κρασί χωρίς να «ματώσει» η τσέπη του, η διαδικασία είναι απλή. Διαβάστε τα αναγραφόμενα στον ασκό και επιλέξτε κάποιον που προέρχεται από έναν επώνυμο παραγωγό. Συνεκτιμήστε την ποικιλία του σταφυλιού, αν αναφέρεται. Μετά από δυο –τρεις δοκιμές με διαφορετικές αγορές είναι βέβαιο ότι θα βρείτε κάτι που να σας ταιριάζει. Στην αγορά υπάρχουν πολλοί τέτοια ασκοί για να κάνετε τις δοκιμές σας.
Φυσικά, το καλό εμφιαλωμένο από καταξιωμένους παραγωγούς είναι αναντικατάστατο και οι οινόφιλοι οφείλουν να στηρίζουν κάθε τέτοια προσπάθεια. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία.
